Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  28|         deinde vestrae ipsorum virtuti, hesternum id proelium fuit.
 2      II,    2,  12|   quidem" inquit, "est apud te virtuti honos, ut beneficio tuleris
 3     III,    4, 26b|       honori magno locum neque virtuti putant esse, nisi ubi effuse
 4     III,    9,  67|  ignaviam contempsere nec suae virtuti confisi sunt; quippe totiens
 5      IV,    1,   3|  clausa urbs fuerit peregrinae virtuti? Claudiam certe gentem post
 6       V,    6,  40|   prosequebantur, commendantes virtuti eorum iuventaeque urbis
 7    VIII,    5,  31|        amentem invidia, iratum virtuti alienae felicitatique; furere
 8    VIII,    6,  38| dimicationem vidit, ne militum virtuti damno locus esset, ignibus
 9      IX,    6,  31|      fretum. Sed quem esse iam virtuti Romanae inexpugnabilem locum?
10      IX,    8,  40|  concitat milites; nec peditum virtuti equites aut legatorum studia
11    XXII,    8,  58|     imperio certare. Et patres virtuti Romanae cessisse et se id
12    XXII,    8,  58|      vicem simul felicitati et virtuti cedatur. Itaque redimendi
13   XXVII,    5,  25|     Clastidium aedem Honori et Virtuti vovisset dedicatio eius
14    XXXV,    1,   6|       populi Romani et militum virtuti gratiam habendam quod res