Liber, Caput
1 I, II | publicam possint, multi nostra, plures patrum memoria atque
2 I, X | civilia, quae iam pridem in nostra familia sine ulla eloquentiae
3 I, XVIII | factu, praesertim in hac nostra vita nostrisque occupationibus;
4 I, XXII | adsecuti sumus, de reliquo iam nostra culpa fuerit, si te, nisi
5 I, XXVI | fingendus est nobis oratione nostra detractis omnibus vitiis
6 I, XXXVIII| defenderem, nonne omnis nostra in iure versata defensio
7 I, XLIII | coercere omnis cupiditates, nostra tueri, ab alienis mentis,
8 I, XLIV | nos, id quod maxime debet, nostra patria delectat, cuius rei
9 I, XLV | pragmatikoi vocantur, sic in nostra civitate contra amplissimus
10 I, XLVIII | innumerabilis alios cum ex nostra civitate tum ex ceteris.
11 I, LVIII | possumus ad hoc dumtaxat, ne in nostra patria peregrini atque advenae
12 I, LXII | oratorem, praesertim in nostra re publica, nullius ornamenti
13 II, I | pater et Aculeo, quocum erat nostra matertera, quem Crassus
14 II, II | 6] Qua re equidem et in nostra civitate et in ipsa Graecia,
15 II, III | conficere possimus, omissa nostra adhortatione ad eorum, quos
16 II, V | sicuti tu es nosque omnes in nostra re publica volumus esse,
17 II, XI | mulieri hunc honorem in nostra civitate tributum puto.
18 II, XIII | Antonius "si ista res adhuc nostra lingua inlustrata non est;
19 II, XIX | dividere causam aut proponere; nostra confirmare argumentis ac
20 II, XX | modo est a cohortatione nostra neque is, qui aliquid potest,
21 II, XXVIII | neque Latinum] quem aetas nostra tulerit, quem non et saepe
22 II, XXXVIII| esse fateatur; haec enim nostra oratio multitudinis est
23 II, XL | barbarorum est in diem vivere, nostra consilia sempiternum tempus
24 II, LXXII | illum tela conferam; si nostra probari facilius, quam illa
25 II, LXXXVII| veniunt, [admonetur memoria nostra atque excitatur;] sede opus
26 II, LXXXIX | hominem et censorium? Eadem nostra causa est. An aetatem adferet?
27 III, V | in partienda disputatione nostra, cum sibi de eis, quae dici
28 III, X | eis, quibus iam consuetudo nostra non utitur, nisi quando
29 III, XXIV | ob eamque causam iuventus nostra dedisceret paene discendo,
30 III, XXIV | patitur enim et lingua nostra et natura rerum veterem
31 III, XXVII | 108] Sed quoniam de nostra possessione depulsi in parvo
32 III, XXVII | sumus et aliorum patroni nostra tenere tuerique non potuimus,
33 III, XXX | discrepavit ab Antoni divisione nostra partitio: eadem sunt membra
34 III, XXXI | 122] Nostra est enim - si modo nos oratores,
35 III, XXXI | auctores et principes sumus - nostra est, inquam, omnis ista
36 III, LI | videt, sic, si quid in nostra oratione claudicat, sentit;
37 III, LIX | declarandos dedit, qua re in hac nostra actione secundum vocem vultus
|