Liber, Caput

 1        I,   I   | tranquillitatis plenissimus fore videbatur, in eo maximae moles molestiarum
 2        I,  XI   |          ipse esse orator summus videbatur. Verbi enim controversia
 3        I,  XX   |          Sic mihi tum persuadere videbatur neque artificium ullum esse
 4        I, XXI   |  venientibus satis iucundum fore videbatur, si, cum vos de rebus aliis
 5        I, XXI   |    veniretis, vix optandum nobis videbatur.
 6        I, XXII  |         quod difficillimum nobis videbatur, ut omnino de his rebus,
 7        I, XXII  |   quiddam suscipere ac profiteri videbatur, cum se ad omnia, de quibus
 8        I, XXXV  |          erat propositum, dictum videbatur, tamen sentiebant celerius
 9       II,   X   |               42] Infinitum mihi videbatur id dicere, in quo aliquid
10       II, XLVI  |           flens ac lugens dicere videbatur; quae si ille histrio, cotidie
11       II, XLIX  |        quod esse in arte positum videbatur, ut de lege Appuleia dicerem,
12       II, LVI   |            id] mihi vix ferendum videbatur."
13       II, LXX   |   erratis"; - defendere Lucullum videbatur - "ego liberum puto esse:
14       II, LXXIII|        ipso quiddam velle dicere videbatur." "Me vero libente" inquit