|
1.
Erat clarissima femina,
cui ex filiis iuvenibus iam nepotes erant. Hanc Valeria tamquam ma trem alteram
diligebat; cuius consilio negatam sibi suspicatur. Dat negotium praesidi
Erati neo, ut eam cum dedecore interficiat.
2.
Huic aliae duae adiunguntur aeque nobiles, quarum altera filiam virginem
Vestalem Romae reliquerat, furtivae tunc Valeriae familiaris, altera virum
habuit senatorem, non nimis Augustae proxima. Sed utraque ob eximiam
pulchritudinem corporis ac pudicitiam necabantur.
3.
Rapiuntur subito mulieres non ad iudicium, sed ad latrocinium; nec enim
quisquam accusator extabat, invenitur quidam Iudaeus ob alia facinora reus, qui
spe impunitatis inductus adversus insontes mentiatur. Iudex aequus et diligens
extra civitatem <eum> cum praesidio, ne lapidibus obruatur, producit.
Agebatur haec tragoedia Nicaeae.
4.
Inrogantur tor menta Iudaeo, dicit quae iussus fuerat; illae ne
obloquerentur, pugnis a tortioribus coercentur. Innocentes duci iubentur.
Fletus et comploratio non illius tantum mariti qui aderat bene meritae uxori,
sed omnium quos res indigna et inaudita contraxerat.
5.
Ac ne impetu populi de carnificum manibus raperentur, promoti militari
modo instructi, clibanarii, sagittarii prosequuntur. Ita mediae inter cuneos
armatorum ad supplicium deductae.
6.
Iacuissentque insepultae domesticis in fugam versis, nisi eas furtiva
amicorum misericordia sepelisset. Nec adultero impunitas promissa persolvitur,
sed patibulo adfixus aperit omne mysterium et sub extremo spiritu [inquit]
omnibus qui videbant, innocentes occisas esse testatur.
|