Metamorphoses
  Lib. Cap.
1  7,    12|            Bono animo es,» inquit «Charite dulcissima; nam totis istos
2  8,     1| opilionesque, etiam busequae, fuit Charite nobis, fuit misella et quidem
3  8,     2|               2-~ ~Hic, cum primum Charite nubendo maturuisset, inter
4  8,     4|            feritatis est; nec enim Charite maritum suum quaerere patiebatur
5  8,     8|          ineffabiles detegere. Sed Charite vocem nefandam et horruit
6  8,    10|           quoad simulanter revicta Charite suscipit: «Istud equidem
7  8,    10|       omnia. «Sed heus tu,» inquit Charite, quam prope vestre contectus
8  8,    11|            ac supinato introvocata Charite masculis animis impetumque
9  8,    13|            extorquere manibus. Sed Charite capulum Tlepolemi propter