Apologia
  Cap.
1     4|       ingressus est Tannonius Pudens, homo vere ille quidem non
2    13| atrocitate paene diruptus est Pudens clamitans: «habet speculum
3    17|       Hispaniam duxisse. haec Pudens si legisset, ut mea opinio
4    30|     exorta. audi sis, Tannoni Pudens, quam multa nescieris, qui
5    41|     te puerulus ille Sicinius Pudens suomet obsono discit, eam
6    46|   satis veteratorie Tannonius Pudens, cum hoc quoque mendacium
7    46|    igitur et flagito, Tannoni Pudens, ut expleas quod pollicitus.
8   100|    mox a principio: «Sicinius Pudens filius meus mihi heres esto».



Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA1) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2009. Content in this page is licensed under a Creative Commons License