Apologia
   Cap.
 1    30    |       quaeris». nolo negare. sed, oro te, qui pisces quaerit,
 2    83    |           me, eôs eti sôfronô.~ ~ Oro te, Maxime, si litterae


De mundo
   Cap.
 3    22    |         esse laudandum. Nam quid, oro te, ornatum atque ordinatum


Metamorphoses
   Lib. Cap.
 4  1,     8|      Tartarum ipsum inluminare.» «Oro te» inquam «aulaeum tragicum
 5  1,    21|          ioco, parens optima, dic oro et cuiatis sit et quibus
 6  2,    23|           meque respectans: «Vide oro» inquit «quam expergite
 7  2,    29|       profatur adulescens: «Quid, oro, me post Lethea pocula iam
 8  3,    13|        porrigens: «Cape,» inquit «oro te, et <de> perfidia mulieri
 9  3,    13|         sume. Nec tamen me putes, oro, sponte angorem istum tibi
10  3,    15|       recreata: «Patere,» inquit «oro, prius fores cubiculi diligenter
11  3,    15|        conseptum clausa custodias oro, et simplicitatem relationis
12  3,    22|          meis luminibus: «Patere, oro te,» inquam «dum dictat
13  4,    12|           illa deprecatur: «Quid, oro, fili, paupertinas pannosasque
14  5,     6|        istud etiam meis precibus, oro, largire et illi tuo famulo
15  5,    31| perpetraturae venitis. sed totis, oro, vestris viribus Psychen
16  8,     3|            Spectate denique, sed, oro, sollicitis animis intendite,
17  9,    17|          sed nosse valde cupio et oro, ordine mihi singula retexe.» ~