Liber, Caput

 1      I,  XVIII|  praecedentium comitatu separatos incautius, in oratorio quodam (quo
 2      I,  XXIX |          verentem, et se habentem incautius, crudeliter obtruncabant.
 3     IV,  VII  |         ut nostros ad insectandum incautius invitarent, ante urbem Artasiam
 4     IV,  XVI  | transeuntes lapideum, ad eos quos incautius deambulantes viderant, sub
 5      V,  III  |         rerum ignaros et repertos incautius, possent opprimere. Videntes
 6     VI,  II   |            Rogerius de Barnavilla incautius occurrens occiditur.  Altera
 7     VI,  II   |    praetendentes, et discurrentes incautius. Hos cum nostri qui in civitate
 8     VI,  VI   |         et inopes, proficiscentes incautius, ceperunt: quos ante principem
 9   VIII,  XI   |         unde nonnulli ex nostris, incautius se habentes, vulnera susceperunt.
10     IX,  XXII |        Ammonitarum, quidam Arabes incautius se haberent: unde, si super
11      X,  XX   |      nostros. Rex illis occurrit; incautius pugnat cum eis, et vincitur. ~
12     XI,  XIX  |     longius, et quasi se habentes incautius, regem cum suis insequendo
13     XI,  XIX  |      praedictos quingentos, quasi incautius se habentes, et progressos
14    XII,  XVII |    comitatu, ubi dum aliquantulum incautius, dissoluto agmine et dormitantibus
15   XIII,  VIII |        ejus habitatoribus aliquos incautius egredientes, secum posse
16     XV,  V    |           et tumultus consueverit incautius suscitare: idque in omnibus
17   XVII,  IX   |      praesumens, coepit se habere incautius; et dum haberet finitima
18  XVIII,  XII  |          praesumentes, coepissent incautius negotiari. At vero Noradinus
19    XIX,  VIII |     elatus, aliquantulum se gerit incautius, damnum incurrit pene irreparabile.
20    XIX,  IX   |        principum expedierant, dum incautius insequuntur, dissolutisque
21    XXI,  III  |        procuratores et primicerii incautius se habent, amissis ex utroque
22    XXI,  XX   |           votis obtinentes omnia, incautius discurrere, habere se imprudentius,
23    XXI,  XXVII|        nostros super eos irruisse incautius, licet inviti et de vita
24   XXII,  XXVII|   sufficientem; pars vero quaedam incautius delata, ad manus hostium