10

Sprawë żeńbë

     ¹Znądk czej rëszëł, szed w òkòla Judeje za Jordan, a rzmë lëdztwa zôs sã cësnąłë do Nje i jak to mjôł w zwëkù, zôs je pòùczôł. ²A pòdeszlë do Nje farëzeùsze i próbòwelë Gò pëtanjim, czë żenjali mòże sã rozéńc z bjałką.  ³Òn na to jim rzek: «Cëż wama przëkôzôł Mòjżesz ?» ⁴Ònji òdpjarlë: «Mòjżesz zwòlëł napjisac lëst rozéńdzenjigò i òdprawjic». ⁵Tej Jezës jim rzek: «Dlô dërnotë wajigò serca napjisôł wama nen przëkôz. ⁶Le na zôczątkù stwòrzenjigò Bóg jëch stwòrzëł jakno chłopa i bjałkã. ⁷I dlône òstawji człowjek swòjigò òjca i rnatkã ⁸i  zéńdze sã ze swòją bjałką i mdą dwòje jednimn celszczã.  A tak nje są ju dwòje, le jedno celszcze. ⁹Tak co Bóg zespòlëł, njech człowjek nje rozpôrcô ». ¹⁰Doma zôs ùcznjowie ò to sã Gò spitelë. ¹¹Tej rzek jima: Chto bë swòja bjałkã òstawjëł i wzął jinszą. dopùszczô sã cëzëłożenjigò procem  bjałce swòji. ¹²A czej òna bë òstawja chłopa i szła za jinszigò, cëzëłożi.

Bògòsławjenjé dzeców

¹³Przënôszelë téż do Nje dzecë, żebë je dotk.  Le ùcznjowie jim zabrónjiwelë. ¹⁴Czej Jezës to ùzdrzôł, pòwstôł na njëch i rzek: «Zwòlëta dzôtkóm przińc do Mje, a jim nje wzbranjôjta, jiże taczëch je królestwò Bòżé.  ¹⁵Zajistno wama rzekã: Kòżden, co nje przëjimnje królestwa Bòżigò jak, dzeckò, nje wéńdze do nje ». ¹⁶I brôł je w remjona, bògòsławjëł je i kłôd na nje rãcë.

Mòżni młodziszk

¹⁷Czej sã zabjérôł w drogã, pòdbjeg njichtos, pôd Mù do kòlón i Gò prosëł: «Méster dobri, cëż móm robjic, żebë jem ùzëskôł królestwò Bòżé?» ¹⁸Jezës mù rzek: «Czemùże Mjã zwjesz dobri?  Njicht nje je dobri, leno jeden Bóg. ¹⁹Znajesz przëkôzanja: Nje zabjijôj, nje  cëzëłożë, nje kradzë, nje swjôdczë falszëwò, nje  stożë, tczë twòjigò òjca i matkã. ²⁰Nen Mù rzek: «Ne wszëtczigò jem strzég òd mòjëch knôpjiczëch lat ». ²¹Tej Jezës na nje lubòtno wezdrzôł i rzek: «Jednigò ce feluje.  Bjôj, przedôj wszëternôskò, co môsz i rozdôj żôrotnim, a mdzesz mjôł skôrb w niebje, tej przińdzë i pòj za mną». ²²Na no słowò sã zasãpjëł i òdszed smãtni, jiże mjôł wjele dobra.

Njebezpjecznosc bògactwa

²³Tak Jezës sã rozezdrzôł wkół i rzek do swòjëch ùcznjów: «Jakùż drãgò je mòżnim wéńc do Bòżigò królestwa». ²⁴Ùcznjowje rozprzënjosłi bëlë Jegò słowama. A Jezës zôs sã òdezwôł i rzek: «Sinkòwje, jakùż drãgò je wéńc do Bóżigò królestwa. ²⁵Lżi je kamélë przéńc przez jidżelné ùchò, njigle mòżnimù wéńc do królestwa Bòżigò». ²⁶A ònji tim wjici sã dzëwòwelë i gôdelë mjidzë sobą: «Tej chtëż mòże bëc zbawjoni?» ²⁷Jezës na njëch wezdrzôł i rzek: «Ù lëdzi to je njemòżebné, le nji ù Bòga; jiże ù Bòga je wszëtkò mòżebné».

Zôpłata za żôrotnosc

²⁸Tak zaczął Pjoter z Njim rozprôwjac: «Hôwò wszëtkò jesmë òstawjelë i jesmë za Tobą jidzoné». ²⁹Jezës òdrzek: «Zajistno, rzeczã wama: njikògò nji ma co, czej bë dlô Mje i Ewanjelje òstawjëł chëcze, czë bratów, czë sostrë, czë matkã, czë òjca, czë dzecë, czë rolã, ³⁰żebë nji mjôł jesz za ne tuwò czasu dostac setno tëli chëczów, bratów, sostrów, matków, dzeców i pòla, le westrzód procemnotów, a w przińdnim wjekù żëcô wjecznjigò. ³¹Le wjele przédnëch mdze slédnima, a slédnëch przédnima».

Do trzeca wzmjónk ò mãce i zmartwichwstanjim

³²A czej bëlë w drodze i dochôdelë do Jeruzalem, Jezës wëszed wprzódk przed njëch tak, że sã dzëwjilë, a ti, co szlë za Njim, bëlë zalãkłi. Czej zôs nëch Dwanôsce mjôł razã, zaczął jim òpòwjôdac, co na Nje mjało przińc: ³³«Hôwò, jidzemë do Jeruzalem, gdze Sin Człowjeczi mdze wëdani przédnjészim swjãtnjikóm i ùczałim w Pjismje, co Gò skôżą na ùmercé i wëdadzą pògónóm, ³⁴tej mdą sã z Nje wërąpjac, òplwają Gò, ùbjiczëją i zabjiją, a pò trzech dnjach zmartwichwstanje».

Żëczba Zebedeùszowëch sënów

³⁵I pòdeszlë do Nje Zebedeùszowi sënowje, Jakùb i Jan, i rzeklë do Nje: «Méster, chcemë, żebë jes nóm to sprawjëł, ò co Ce chcemë prosëc». ³⁶Òn jim rzek: «Cëż chceta, żebë jem dlô waji zrobjëł?» ³⁷Tej Mù rzeklë: «Dôj nama, żebë jesmë jeden z prawa a drëdżi z lewa Ce mòglë sedzec w Twòji chwale». ³⁸Tak Jezës jima òdrzek: -Wa nje wjéta, ò co wa prosita. Czë czelëch, co Jô mdã pjił, wa mòżeta wëpjic?  Czë bëc òchrzconi chrztã, co Jô mdã òchrzconi?» ³⁹A ònji Mù rzeklë: «Mòżemë». Tej Jezës jim rzek: «Czelëch, co Jô mdã pjił, wa wëpjijeta, chrztã, jaczim mdã òchrzconi, téż mdzeta òchrzconi, ⁴⁰le sedzec pò Mòji prawi stronje czë lewi nje je w Mòji mòcë, le je dostną ti, jaczim są przezdrzani».

Pjerszéństwò je służenjim

⁴¹Czej to ùczëło nëch Dzesinc, mjelë są na Jakùba i Jana. ⁴²Tej Jezës zawòłôł jëch i jim rzek: «Wa wjéta, że ti, co sã mają za dzerżców nôrodów, mòckò jëch trzimają i jakno jëch wódce, dają jim czëc swòje panoszenjé. ⁴³Le tak nje mdze westrzód waji: chto bë chcôł bëc wjikszi westrzód waji, njech mdze wajim słëgą, ⁴⁴a chto bë pjerszim chcôł bëc, njech mdze dlô wszëtczëch jak pòjmeńc. ⁴⁵Bò Sin Człowjeczi nje przëszed na to, żebë Mù służëlë, le żebë Òn służëł i dôł swòje żëcé za zbawjenjé wjele».

Slepi z Jerëcha

⁴⁶Tak przëwanożëlë do Jerëcha.  A czej z Jerëcha rëszëł dali ze swòjima ùcznjama i ze rzmą lëdztwa, sedzôł tam kòle drodżi slépc, Bartimeùsz, sin Timeùsza i kôrmanjił. ⁴⁷Czej sã doczuł, że to je Jezës z Nazaretu, zaczął wòłac: «Jezë, Dôwjida Sënje, ùżôlë sã nade mną». ⁴⁸Wjele gò ganjëło, żebë béł cëchò, le nen tim wjici wòłôł: «Sënje Dôwjida, ùżôlë sã nade mną».  ⁴⁹Tak Jezës przëstanął i rzek: «Przëzwjëjta gò».  Tej przëzwelë slépca i mù rzeklë: «Mdzë spòkójni, wstanjë, Òn ce wòłô». ⁵⁰Tak cësnął swój płôszcz, pòdskòk i doprzëszed do Jezësa. ⁵¹A Jezës sã òdezwôł do nje i rzek: «Cëż żądôsz, żebë jem ce pòmóg?» Slepi Mù rzek: «Rabbuni, żebë jem przezdrzôł». ⁵²Rzek mù Jezës: «Bjôj, twòja wjara cã ùzdrowja». I w ti chwjilë przezdrzôł i szed za Njim drogą.