12

Pòdobnjô ò przekrãtnëch pachtôrzach

¹I zaczął jim prawjic w pòdobnjach: Jeden człowjek założëł wjinnjicã, òpłocëł jã, wëkòpôł cësnjã, wëbùdowôł stróżnjã i jã dôł w harãd najãtim i dalekò wëjachôł. ²Czej przëszed czas, pòsłôł do harãdnjików służebnigò, żebë òd njëch wząc nôleżni part plónu wjinnjicë. ³Ti gò ùchwëcëlë, pòbjilë i pùscëlë z njiczim. ⁴Tej pòsłôł jinszigò słëgã; le i negò zrenjilë w głowã i wëwrzeszczelë. ⁵Tak pòsłôł jesz jednigò, co gò zabjilë i wjele jinszëch pòbjilë i pòzabjijelë.  ⁶A mjôł jesz mjilecznigò sëna, jaczigò jakno slédnigò do njëch pòsłôł, i so rzek: „Kò mòjigò sëna  nje rëszą». ⁷A ti pachtôrzë rzeklë do se: „To je pòsobnjik, pòjta, chcemë gò zabjic, tej spadkòwjizna przëpadnje nóm”. ⁸Tak gò ùchwëcëlë i zabjilë i wëwalëlë précz z wjinnjicë. ⁹Cëż tej zrobji Pón wjinnjicë?  Przińdze, pòwëtraci harãdnjików, a wjinnjicã dô jinszim. ¹⁰Czë jesta nje czëta w Pjismje: Kam, co gò bùdôcë òdwalëlë, stôł sã wãgłowim kamã. ¹¹To sã pòdzejało przez Pana i je cëdã w najëch òczach». ¹²I chcelë Gò chwëcëc, le sã zbòjelë lëdztwa, bò dobrze wjedzelë, że procem njim rzek nã pòdobnjã.  Tak Gò òstawjelë i ùszlë.

Sprawa danjinë

¹³Tej pòsłelë do Nje czile farëzeùszów i lëdzi Heroda, żebë Gò w mòwje pòchwëcëc. ¹⁴Ti, czej przëszlë, rzeklë Mù: «Méster, wjémë, że jes rzetelni, na njikògò ce nje zanôlégô i nje zdrzisz na człowjeka stón, le w prôwdze naùczôsz Bòżi prôwdë.  Tak czë przënôlégô sã płacëc Cezarowji pòdatk, czë nji?  Mómë płacëc, czë nji mómë płacëc?» ¹⁵Òn rozmjôł jejëch chëbã i jim òdpjar: «Cëż chceta òd Mje?  Przënjestaż Mje denara do òbôczenjigò».  ¹⁶Tak Mù przënjoslë.  Tej jima rzek: «Kògùż to je pòstacëjô i nôpjis?» Ònji Mù òdrzeklë: «Cezara».  ¹⁷Tak Jezës jim rzek: «Co je cesarszczigò, tej dôjta Cezarowji, a co Bòżigò, dôjta Bògù».  I bëlë fùl dzëwù dlô Nje.

Ò Zmartwichwstanjim

¹⁸I przëszlë do Nje Sadëceùsze, co òbstôwają, że nji ma zmartwichwstanjigò, òdezwelë sã i rzeklë: ¹⁹«Méster, Mojżesz nóm napjisôł: Czej ùmrze kòmù brat, co òstawji bjałkã a nje bëło dzecka, niech jã weznje jegò brat za bjałkã i wskrzosi òtroctwò swòjimù bratowji. ²⁰Sétmë bëło bratów.  Pjerszi jã wzął za bjatkã i ùmar, a nje òstawjëł òtroka. ²¹Wzął jã drëdżi, le i nen ùmar i nje òstawjëł òtroka, no samò trzeci. ²²Tak sétmë nje òstawjëło òtroctwa.  Slédno pò wszëtczëch i bjałka ùmarła. ²³Tej przë zmartwjichwstanjim czej pòwstaną, kògùż z njëch mdze bjałką?  Kò sétmë jã mjało za bjałkã?» ²⁴Jezës jim rzek: «Czë wa dlône błądzita, że nje pòjimôta Pjismò, anji Bòżi mòcë? ²⁵Czej zmartwichwstaną, nje mdą sã żenjilë, anji nje pùdą w żeńbã, le mdą jak anjołowje w njebje.  ²⁶A żlë jidze ò ùmarłëch, że pòwstaną z martwich, to nje czëta wa w ksãdze Mòjżesza „ò krzu”, jak Bóg do nje przerzek: Jô jem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka,  Bóg Jakùba? ²⁷Tak Òn nje je Bògã ùmarłëch, le żëwëch.  Wa jesta mòckò zbłądzałi».

Nôwjikszé przëkôzanjé

²⁸A jeden z ùczałëch w Pjismje, co czuł jak sã dowòdzëlë i spòstrzég jak jim trafno òdpjar, spitôł Gò: «Jacziż je nôpjerszé przëkôzanjé ze wszëtczëch?» ²⁹Jezës rzek: «Pjerszi je: Słëchôj Izraelu, Pón Bóg nasz je Pón jedérni. ³⁰Mdzesz mjełowôł Pana Bòga twòjigò ze wszëtczigò twòjigò serca, z wszëtczi twòji dësze, z wszëtczi twòji mëslëi wszëtczi twòji mòcë. ³¹A wtërné je no: twòjigò blëszczigò mdzesz mjełowôł jak samigò se.  Wjikszëch òd nëch nji ma przëkôzanjów». ³²Tak rzek Më ùczałi: «Bëlno, Méster, prôwdã jes rzek, bò Jeden le je, a nji ma jinszigò òkòma Nje. ³³Mjełowac Gò wszednim sercã, wszedną dëszą, wszedną mëslą i wszedną mòcą a blëszczigò mjełowac jak samigò se, je wjele wjici, njigle wszedno całopôlenjé i òfjarë». ³⁴Jezës, czej wjidzôł, że mądro gôdô, rzek mù: «Jes njedalek òd njebjeszczigò królestwa».  A njicht ju Gò sã nje wôżëł pëtac.

Pòchòdzenjé Christusa - Mesijôsza

³⁵Czej Jezës naùczôł w swjãtnjicë, òdezwôł sã i rzek: «Jakùż ùczałi w Pjismje gôdają, że Christus je Dôwjida sënã? ³⁶Kò Dôwjid, tchnjąti Dëchã Swjãtim, sóm gôdô: Rzek Pón do mòjigò Pana, sadnjë pò mòji prawjicë, pòkądka nje cësnã Twòjëch wrogów do Twòjëch stopów. ³⁷Dôwjid sóm Gò zwje Panã, tej jakùż mòże bëc jegò sënã?» A wjôlgô rzma lëdztwa radzi Gò słëcha.

Òstrzega przed ùczałima w Pjismje

³⁸W swòjim nôùczanjim tak gôdôł: «Mjéjta bôczenjé na ùczałëch w Pjismje. Ònji radzi chôdają w pòdługòwnjastëch sëknjach, żdają na  pòzdrówczi na rënkù, w bóżnjicach ³⁹zajimają przédné ławë, na czestach pòczestné place. ⁴⁰Czestëją sã pò chëczach gdowów, za co òdprôwjają dlô òka dłudżi pôcerze.  I dlô nëch tim strogszi mdze sąd».

Gdowji dëtk

⁴¹Tej ùsôd so naprocem skarbùnë i zdrzôł, jak trójba skłôda òfjôrczi do skarbùnë.  Wjele mòżnëch skłôdało wjele. ⁴²Czej przëszła żôrotnô gdowa, włoża dwa fenjiżczi, to je tëli, co dëtka. ⁴³Tej przëwòłôł swòjëch ùcznjów i jima rzek: «Zajistno rzeczã wama, na żôrotnô gdowa da nôwjici ze wszëtczëch, co kłedlë do skarbùnë. ⁴⁴Jiże wszëtcë kłedlë z ne, co jima zbjégało, a òna da wszëtkò, co mja na swój wjikt».