14

MÃKA, ÙMERCÈ I ZMARTWICHWSTANJÈ JEZË CHRISTA

Zwjarcé procem Jezësowji

¹Za dwa dnji bëła Pascha i Swjãto Macë (Przôsnjików).  Nôwëższi swjãtnjicë i ùczałi w Pjismje żdelë na leżnosc, żebë Gò chëbno ùchwëcëc i zgładzëc. ²Leno gôdelë: «Le nji w swjãto, żebë czasã nje doszło do rozrëchù mjidzë lëdã».

Namaszczenjé w Betanji

³Czej Jezës béł w Betanji doma ù trądowigò Szimona i sedzôł kòłe stołu, przëszła jedna pòkùtnica z alabastrowim czôczkã drodżigò, czëstigò nardowigò ò1ëjkù.  Stłëkła czôczkò i wëla gò na Jegò głowã. ⁴A njejedni sã òbrëszëlë i mjidzë sobą gôdelë: «Cëż za strata ne ò1ejkù? ⁵Nje bëło ne ò1ejkù przedac za wjici jak trzësta denarów i dac ùbòdżim».  I wëgadowelë na njã. ⁶Le Jezës sã òdezwôł: «Òstawjôła ją, czemù jesta ji krziw?  Kò zrobja dlô Mje dobrze. ⁷Żôrotnëch wjedno môta westrzód waji, i żlë chceta, mòżeta jim dobrze robjic, Mje wjedno nji môta. ⁸Òna zrobja, co mògła i w przódk namaszcza Mòje celszcze na pòchòwã. ⁹I zajistno wama rzeczã: Pò wszednim swjece, gdze leno ta Ewanjeljô mdze przepòwjôdanô, mdą òpòwjôda, na jeji wspòmjink, co zrobja».

Zdrada Judasza

¹⁰Tej Judôsz Iskarjota, jeden z Dwanôsce, szed do nôwëższëch swjãtnjików, żebë jim Gò zaprzedac. ¹¹Ti, czej to ùczëlë, ùredelë sã i mù òbjecelë dac dëtczi.  Tej szukôł leno leżnoscë, żebë Gò zdradzëc.

Przëszëkòwanjé Paschë

¹²W pjerszi dzéń Macë - (Przôsnjików), czej biwô òfjarowanô Pascha, spitelë sã Jegò ùcznjowje: «Gdzeż chcesz, że mómë jic, żebë przëszëkòwac, gdze zjész Paschã?» ¹³Tej pòsłôł dwùch ze swòjëch ùcznjów i jima rzek: «Bjôjta do mjasta i pòtkô waji człowjek, co mdze dwjigôł karbeńc z wòdą; bjôjta za njim, ¹⁴a gdze òn wéńdze, pòwjédzta panowji chëczë: Méster dôł sã pëtac, gdzeż je mòja paradnjica, gdze bò jem móg zjesc Paschã z mòjima ùcznjama? ¹⁵Nen wama pòkôże wjôldżi wjeczerznjik wëłożoni i przëszëkòwani: tam nama pòstawta». ¹⁶Tak ùcznjowje szlë i przëszlë do mjasta i tak nalezlë, jak jima rzek, i przëszëkòwelë Paschã.

Judôsz zdrajca

¹⁷A czej nadszed wjeczór, stawjëł sã z Dwanôstóma.  ¹⁸A czej sedzelë przë stole i jedlë, przerzek Jezës: «Zajistno rzeczã wama: jeden z waji Mjã zdradzi, co ze Mną jé». ¹⁹Tak sã zasãpjelë i w pòjedinkã sã dopitowelë:  «Czë to jô?» ²⁰Òn jima òdrzek: «Jeden z Dwanôsce, co ze Mną môczô rãkã w mjisce. ²¹Prôwdac Sin Człowjeczi òdchôdô, jak je ò Njim napjisané, le bjada nemù człowjekòwji, bez jaczigò Sin Człowjeczi mdze wëdani: lepji bë bëło dlô ne człowjeka, żebë sã nje béł narodzëł».

Ùstôw Eucharistëji

²²A czej ònji jedlë, wzął chléb i pò zmówjenjim bògòsławjéństwa, pòłómôł gò, dôł jima i rzek: «Bjerzëta, to je Mòje celszcze». ²³Pòtemù wzął czelëch i pò zmówjenjim bògòsławjéństwa dôł jima i wszëtcë z nje pjilë. ²⁴I rzek jima: «To je Mòja Krew Nowigò Testameńtu, co za wjele mdze wëlanô. ²⁵Zajistno rzeczã wama: òdnądk ju nje mda pjił z brzadu wjinowigò szczepka, jaż do ne dnja, czej gò pjic mdã nowi w królestwje Bòżim».

Na drodze do Ògrójca

²⁶Pò òdspjéwanjim himnu òdeszlë na Òléwną Górã. ²⁷Tej rzek jim Jezës: «Wa wszëtcë strëchlëjeta we Mjã, jiże je napjisané: trzasnã pasterza a rozbjegną sã òwce. ²⁸Le czej zmartwichwstanã, ùrëchlã waji do Galileje». ²⁹Tej Pjoter Mù rzek: «Chòcbë wszëtcë w Ce strëchlelë, le jô nji». ³⁰Tak Jezës Mù òdrzek: «Zajistno, ce rzekã: jesz dzis, ti tuwò nocë, njim kùr drëdżi rôz zaspjéwô, trzë razë Mjã sã zaprzesz». ³¹A òn tim wjici zagwësnjôł: Chòcbë jem mjôł z Tobą ùmrzec, nje zaprzã sã Ce.  Rówjenjik wszëtcë wtórzëlë.

Ògrójc - Getsemanji

³²Czej przëszlë do ògroda, co sã zwje Getsemanji, rzek do swòjëch ùcznjów: «Sadnjita tuwò, pòkądk sã mdã mòdlëł. ³³Tej wzął ze sobą Pjotra, Jakùba i Jana i zaczął Gò brac lãk i wzdriganjé. ³⁴Tak rzek do njëch: «,Smãtnô je mòja dësza jaż do ùmrzenjô: òstanjita tuwò i warôjta». ³⁵Pò òdińdzenjim përznã dali, pôd na zemjã i sã mòdlëł, żlëbë to bëło mòżebné, żebë Gò òmjinãła na gòdzëna. ³⁶I rzek: «Abba, Òjcze, wszëtkò je ù Ce mòżebné: òdjimnjë òd Mje nen czelëch.  Le nji, jak Jô chcã, leno co Të». ³⁷Czej wrócëł, nalôz jejëch w spjikù.  Tak rzek do Pjotra: «Szimon, spjisz?  To jedni gòdzënë jes nji móg ze Mną warac? ³⁸Warôjta i sã mòdlëta, żebë jesta nje wpadła w pòkùszenjé, jiże dëch je rëszni, le celszcze mgłé». ³⁹Tej zôs òdszed i sã mòdlëł i wtórzëł ne same słowa.  ⁴⁰Czej wrócëł, zôs trafjëł jëch w spjikù, bò òczë jëch brôł drzém i nje wjedzelë, co mają Mù òdrzec.  ⁴¹A czej do trzeca wrócëł, rzek do njëch: «Jesz spjita i drzémjeta?  Le kùńc.  Przëszła gòdzëna, hôwò Sin Człowjeczi mdze wëdani w rãce grzësznjików. ⁴²Wstanjita, pòjmë.  Hôwò nen, co Mjã zdradzi, je bliskò».

Ùjãcé Jezësa

⁴³W chwjilë, czej jesz to gôdôł, nadszed Judôsz, jeden z Dwanôsce, a z njim rukòc z mjeczama i chabjinama, nasłanô przez przédnëch swjãtnjików, ùczałëch w Pjismie i starszëznã. ⁴⁴A Jegò zdrajca dôł jim merk: «Kògò kùsznã, Nen to je, Negò bjerzëta i przezórno òdprowadzta». ⁴⁵Czej przëszed, zarë do Nje pòdszed i rzek: «Rabbi», i Gò kùsznął. ⁴⁶Tej ti na Nje pòdnjoslë rãce i Gò schwëcëlë. ⁴⁷A jeden z nëch, co tam stojelë, wëcignął mjecz i chlapnął słëgã przédnigò swjãtnjika i ùcął mù ùchò. ⁴⁸A Jezës do njëch rzek: «Jak na jaczigò łotra wëszła jesta z mjeczama i chabjinama, żebë Mjã ùjãc. ⁴⁹Kò co dnja jem béł ù waji w swjãtnjicë i jem naùczôł, a jesta Mjã nje schwëca. Le mùszą sã zjiscëc Pjisma». ⁵⁰Tej wszëtcë Gò òstawjelë i pòùceklë. ⁵¹A jaczis młodziszk szed za Njim, òwjiti le w płôchtã na gòłim celszczu i gò chcelë chwëcëc. ⁵²Le nen pùscëł płôchtã i na gòłigò ùmk.

Przed Wësoką Radą

⁵³Tej przëprowadzëlë Jezësa do nôwëższigò swjãtnjika, gdze bëlë zeszłi wszëtcë nôwëższi swjãtnjicë, starszëzna i ùczałi w Pjismje. ⁵⁴Pjoter szed z dôlë za Njim jaż na pòdwòrzé nôwëższigò swjãtnjika i sedzôł zez słëżebnima i sã grzôł kòle ògnjiszcza. ⁵⁵A nôwëższi swjãtnjicë i wszëtkô Rada szukelë dokôzu procemkù Jezësowji, żebë Gò zasãdzëc na ùmrzenjé, le nje nalezlë. ⁵⁶Prôwdac wjele dôwało falszëwi dokôz procem Njemù, le dokôzë nje bëłë jednaczi. ⁵⁷Njejedni wstôjelë i falszëwò Gò ùdôwelë słowama: ⁵⁸«Jesmë czëlë, jak gôdôł: „Jô zrëjnëjã nã swjãtnjicã, pòstawjoną lëdzką rãką i w trzech dnjach jinszą pòstawjã, nji lëdzką rãką pòstawjoną”». ⁵⁹Le i w tim jejëch dokôzë nje bëłë jednaczi. ⁶⁰Tej nôwëższi swjãtnjik kanął na strzódkù i spitôł Jezësa słowama: «Njick nje rzeczesz na to, ò co ti Ce ùdôwają?» ⁶¹Le Òn damjëł i njick nje òdrzek. Tak nôwëższi swjãtnjik jesz rôz Gò spitôł: «Jes Të Christus, Sin Bògòsławjonigò?». ⁶²Tej Jezës przerzek: «To Jô jem!  A ùzdrzita Sëna Człowjeczigò, jak zasôdô na prawjicë Wszechmòcnigò i przëchôdô w njebjeszczëch blónach».  ⁶³Tej nôwëższi swjãtnjik rozdzar swòje ruchna i zawòłôł: «Na cëż jesz nóm pòtrzéb swjôdków? ⁶⁴Jesta czëła złorzékã. Jak wama sã wjidzi?» A wszëtcë Gò skôzowelë, że je wjinni ùmrzenjigò. ⁶⁵Tej njejedni zaczãlë na Nje plëwac, zatôrczelë Mù skarń, mùckòwelë Gò pjiscama i wòłelë: «Prorokùjże».  Słëdzë téż Gò mùckòwelë.

Zaprzenjé Pjotra

⁶⁶Jak Pjoter béł na dole na pòdwòrzim, pòdeszła jedna ze służebnëch nôwëższigò swjãtnjika. ⁶⁷Czej ùzdrza Pjotra, jak sã grzôł, przëzdrza mù sã i rzekła: «Të téż jes béł z tim Nazareńczikã, Jezësã». ⁶⁸Le òn sã zapjar, a rzek: «Nje wjém, i nje rozmjejã cëż gôdôsz». Tej wëszed na gank bùten, a kùr zaspjéwôł. ⁶⁹Czej służebnô gò zôs ùzdrza, zaczãła gôdac do nëch, co stojelë dokòła: «Nen je z njëch». ⁷⁰Le òn sã zapjar.  Za sztërk ti, co tam stojelë, zôs rzeklë do  Pjotra: «Zajistno, të jes jeden z njich, kò jes Galilejczikã». ⁷¹Le òn sã zôs zaczął zarzekac i zaprzësëgac: «Nje znajã ne człowjeka, ò jaczim gôdôta». ⁷²W tim zôs zaspjéwôł kùr.  Tej przëbôczëł so  Pjoter słowa, jaczi rzek mù Jezës: «Przódë, njigle kùr dwa razë zaspjéwje, trzë razë Mje sã zaprzesz».  I wzãł gò chlëch.