4

Pódobnjô ò séwcë

¹I zôs zaczął nad mòrzëcã naùczac, a gromjistô rzma lëdztwa zebra sã kòle Nje. Dlône weszed na czôłn kòle brzegù, ùsôd w njim, a wszëtek lud stojôł na strądze. ²I naùczôł jëch wjele w pòdobnjach i kôrbjëł jim w swòjim naùczanjim.

³«Czëła wa: hôwò wëszed séwca na séw. ⁴A bëło, czej sôł, jedno (zôrno) padło kòle drodżi i nadlecałë ptôszi i je wëdzobałë. ⁵Jinszé padło na kamjenjistą, gdze mjało malëczkò zemji, no chùtkò wzeszło, bò bëło snôdkò w zemji. ⁶Le czej słuńce wzeszło przëskwarzëło sã i ùschło, jiże nji mjało kòrzenja. ⁷Zôs jinszé padło mjidzë cérznjã i czej cérznjô sã rozkòscerza, zagłesza je i nje dało brzadu. ⁸A jesz jinszé kùreszce ùpadło na arastną rolã, no wzeszło, ùrosło i dało brzôd: jedno trzëdzesti, jinszé szescdzesąti, a jesz jinszé setni». ⁹I zawòłôł: «Chto mô ùszë do słëchanjô, njëchżec czëje».

Krëjamnjô królestwa Bòżigò

¹⁰A czej béł sóm, spitelë Gò sã ti, co mãk z Dwanôstóma przë Njim bëlë , ò nã pòdobnjã. ¹¹Tak jima òdrzek: Wama je dané rozeznac krëjamnjã królestwa Bòżigò, a dlô nëch, co nje są z wama, wszëtkò sã dzeje w pòdobnjach, ¹²żebë zdrzelë, a nje wjidzelë, czëlë, a nje rozmjelë, żebë sã  czasã nje nawrócëlë i tak dobëlë  krëjamnjã.

¹³I rzek jima: «To wa nje rozmjejeta ti pòdobnje? To jak wa mdzeta rozmja jinszé pòdobnje?

Wëłożenjé pòdobnje ò séwcë

¹⁴Nen, co seje, seje słowò. ¹⁵Słowò (zôrno), co padło kòle drodżi, sã ti, co w njëch słowò je zasané, le czej je ùczëją, zarë przëchôdô czart i no słowò, w njëch zasané, wëriwô. ¹⁶A nëch, co òznôczô rolô kamjenjistô, to są ti, co czej ùczëją słowò, zarë je z redoscą przëjimają, ¹⁷le że nji mają w se kòrzenja, są le do czasu, bò czej przińdą ùpjichë, czë przëzprawjé dlô słowa, wnetk sã chwjądają. ¹⁸Są i jinszi zasani mjidzë cérznjã, to są ti, co prôwdac słëchają słowa, ¹⁹le ùtrôpjenjé ne swjata, manjenjé bògactwów i jinszé zgòrchë, co jëch sã jimają, głëszą słowò tak, że nje brzôdëją. ²⁰Kùreszce no, co na rolã arastną padło, to są ti, co słëchają słowa i je przëjimają, ti przënôszają brzôd, jedni trzëdzesti, drëdżi szescdzesąti, a jesz jinszi setni».

Pòdobnjô ò lampje

²¹I kôrbjëł jim jesz: «Czë dlône zapôliwô sã wjid, żebë gò pòstawjic pòd kòrcã czë leżą? Czë téż, żebë stojôł na swjécznjikù? ²²Kò nji ma njick krëjamnigò, co bë nje wëszło na jawã. ²³Chto mô ùszë do słëchanjô, njechżec czëje».

Pòdobnjô ò mjarze

²⁴Dali kôrbjëł jim: «Bôczëta na to, co wa czëjeta. Jaką mjôrką wa mjerzita, taką mdze wama wëmjerzoné i jesz dodadzą. ²⁵Jiże chto mô, jesz wjici mù mdze dodané; a chto nji mô, jesz mù to mdze wzãté, co òn mô».

Pòdobnjô ò séwje

²⁶Dali jim kôrbjëł: «Z królestwã Bòżim je tak, jak z człowjekã, co seje w rolã semjã. ²⁷I czë spji, czë warô, we dnje i nocë, semjã zawjãzëje i rosce, a nen razã nje wjé czej. ²⁸Rolô sama ze se brzôdëje, nôprzód nac, pózdnji szosëje w kłos, kùreszce zakłôdô bòkadno zôrna w kłosu. ²⁹A czej dodrzenjeje zôrno, zarë sã secze serzpã, jiże żnjiwò je ju przëszłé».

Pòdobnjô ò zôrenkù gòrczëcë

³⁰I jesz kôrbjëł: «Do czë rówjenjik je królestwò Bòżé, abò w jaczi pòdobnje je ùkôzac? ³¹Je rówjenjik do zôrenka gòrczëcë, co czej je sã seje w rolã, je mjészé òd wszelejaczigò semjënja w zemji. ³²Le zasané wërôstô i stôwô sã wjikszé òd wszedni ògrodzëznë: wëpùszczô wjôldżi wjetwje tak, że w jegò cénje gnjôzdëją pòdnjebné ptôszi».

³³I we wjele taczëch pòdobnjach jëch naùczôł słowa, wjele le mòglë rozmjôc. ³⁴Jednakò bez pòdobnjów nje naùczôł, a wszëtkò òsóbno wëkłôdôł swòjim ùcznjóm.

Sztorm na mòrzëcu

³⁵Czej ne dnja nastôł wjeczór, rzek do njëch: «Mùszimë sã  dostac na procemną stronã». ³⁶Tej òstawjelë lëdztwò i Gò wzãlë tak, jak béł, na czôłn. A jinszé czôłne płënałë z Njim. ³⁷Nôgle zerwôł sã gromjisti szôł, że wałë sã wléwałë do czôłna i zaléwałë czôłn. ³⁸A Òn slôdë czôłna ze wspjartą głową spôł. Tak Gò zbùdzëlë i zawòłelë do Nje: «Méster, nje je Ce ò to, że dżinjemë?» ³⁹Tak sã zerwôł i pòwstôł na wjetrzëszcze i rzek do mòrzëca: «Zdamjë, ùcëszë sã!» I ùcëchło wjetrzëszcze i nasta wjôlgô glada. ⁴⁰Tej rzek do njëch: «Czemùże sã tak strachôta? Czë nji môta wjarë?» ⁴¹A ònji barzëczkò wërzasłi gôdelë jeden do drëdżigò: «Chtëż Òn gwôscëwje je, że wje­trzëszcze i mòrzëce sã Mù ùsłëszné».