15

Przed sądã Pjiłata

¹I zarë z rena przédni swjãtnjicë z starszëzną i ùczałima w Pjismje, to je z całą nôwëzszą Radą zrobjilë ùradã i zrzeszonigò       Jezësa zaprowadzëlë i wëdelë Pjiłatowji. ²A Pjiłat Gò sã spitôł: «Czë të jes żëdowszczi król?» Òn na to mù rzek: «Jo, jak jes rzek». ³A przédni swjãtnjicë ùdôwelë Gò ò wjele sprawów.  ⁴Pjiłat Gò zôs zagôdôł i rzek: «Nje òdpòwjôdôsz?  Nje czëjesz, ò jaczi sprawë Cã ùdôwają?» ⁵Le Jezës wjici njick nje rzek, tak że Pjiłat sã dzëwòwôł.

Jezës wëklãti przez swój nôród

⁶Béł zwëk, że na swjãto jim wëpùszczôł jednigò skôzanigò, jaczigò raszczëlë. ⁷A béł jeden mjonã Barabasz, co sedzôł z bùrzónama, co w rozrëchù zabjilë człowjeka. ⁸Czej zeszła sã rukòc, negò zaczãła raszczëc, co wjedno jim robjił. ⁹Na to jim òdpjar Pjiłat: «Żlë chceta, wëpùszczã wama żëdowszczigò króla». ¹⁰Wjedzôł, bò że z zôwjiscë wëdelë Gò nôwëższi swjãtnjicë. ¹¹A nôwëższi swjãtnjicë jurzëlë rukòc, żebë jim le wëpùscëł Barabasza. ¹²Tak Pjiłat sã òdezwôł i sã jëch spitôł: «Cëz tej chceta, co móm zrobjic z królã żëdowszczim?». ¹³A ònji zôs zawrzeszczelë: «Ùkrzëżëj Gò». ¹⁴Tak Pjiłat jim rzek: «Cëż Òn złigò zrobjił?» A ònji tim barżi wrzeszczelë: «Ùkrzëżëj Gò». ¹⁵Tak Pjiłat, żebë rukòc zadowòlnjëc, wëpùscëł jim Barabasza, a Jezësa skôzôł na ùkrzëzowanjé.

Ùkòrunowanjé cérznją

¹⁶Tej wòjôrze zaprowadzëlë Gò do bëne dwórznjicë, to je do pretorjum, dokądka zwòłelë całą rotã. ¹⁷Òbloklë Gò w czerwjoni płôszcz, a na głowa Mù wcësnãlë z cérznjigò ùplotłą kòrunã, ¹⁸i zaczãlë pòzdrôwjac: «Wjitôjże, żëdowszczi królu». ¹⁹I tłëklë Gò strzëną pò głowje i plëwelë na Nje, klëkelë i Mù sã kłónjelë. ²⁰A czej Mù nawërąpjelë, zdzerlë z Nje pùrpùrã i Gò òbloklë w Jegò ruchna.

Krzëżewé drożëszcze

Tej Gò wëprowadzëlë na ùkrzëżowanjé. ²¹I zmùszëlë jaczigòs Szimona Cërenejczëka, co nądka szed z pòla, òjca Aleksandra i Rufùsa, żebë dwjigôł Jegò krziż. ²²Tak Gò doprowadzëlë na plac Golgotë, co sã przekłôdô plac Kalwarëje.

Ùkrzëżowanjé

²³Tej delë Mù do pjicigò wjino z mirrą, le òn ne nje wzął. ²⁴I Gò ùkrzëżowelë, a Jegò ruchna pòdzëlë mjidzë se, przez cëskanjé kawlów, co chto mjôł dostac. ²⁵To bëła trzecô gòdzëna, czej Gò ùkrzëżowelë. ²⁶Bëła téż wëpjisanô sprawa Jegò wjinë: «Żëdowszczi król». ²⁷A z Njim ùkrzëżowelë dwùch łotrów, jednigò z prawi, a drëdżigò z Jegò lewi stronë.

Wërąpjanjé z Ùkrzëżowanigò

/²⁸/ ²⁹A ti, co njimò przechôdelë, złorzékelë Mù, cziwelë głowama i gôdelë: «Hej, Nen, co rëjnëjesz swjãtnjicã i w trzech dnjach jã òdbùdowiwôsz. ³⁰Zretôj sóm Se, zéńdzë z krziża!», ³¹No samò przédni swjãtnjicë wërąpjelë Gò, razã z ùczałima w Pjismje gôdelë: «Jinszim pòmôgôł, a sóm So nji mòże dopòmòc. ³²Mesijôsz, żëdowszczi król, njechżec terë zestąpji z krziża, żebë jesmë wjidzelë i ùwjerzëlë».  A ti, co z Njim bëlë ùkrzëżowani, téż Mù wërąpjelë.

Ùmercé Jezësa

³³To bëła szóstô gòdzëna, czej nasta cemnjica pò wszãdni zemji jaż do dzewjąti gòdzënë.     ³⁴A ò dzewjąti gòdzënje Jezës zawòłôł wjôldżim głosã: «Heloi, Heloi, lama sabachthani», to je: Mój Bòże, Mój Bòże, czemù jes Mjã òstawjëł? ³⁵Njejedni, co wkół stojelë, czej to czëlë, gôdelë: «Hôwô, wzéwô Elijasza». ³⁶A jeden pòdbjeg, namòczëł mòczkã w òcce, wetk na strzënówc i pòdôł Mù do pjicigò i rzek: «Pòżdôjta, òbôczimë, czë Elijasz przińdze Gò zjimnąc». ³⁷Le Jezës zôs zawòłôł mòcnim głosã i skùńczëł.

Pò Jegò ùmercim

³⁸A zawjésznjica w swjãtnjicë rozerwa sã na dwa parte òd górë jaż na dół. ³⁹A setnjik, co z procemka stojôł, czej wjidzôł, że z taczim wòłanjim skùńczëł, rzek: «Zajistno, nen człowjek béł Bòżim Sënã». ⁴⁰Bëłë tam téż bjałczi, co z dôlë sã przëzérałë, a mjidzë njima Marja Magdalena, Marja, matka Jakùba Mjészigò i Józefa, jak téż Salome. ⁴¹Òne to, czej biwôł w Galileje, chôdałë za Njim i Mù ùsługòwałë. I bëło wjele jinszëch, co z Njim przëszłë do Jeruzalem.

Pòchòwa

⁴²To sã ju mjało do wjeczora, a że to béł dzéń Przëgòtowanjigò przed szabatã, ⁴³przëszed Józef z Arimatëji, człowjek znamjenjiti, co nôleżôł do Radë.  I òn żdôł na królestwò Bòżé.  Nen smjele szed do Pjiłata i prosëł ò celszcze Jezësa.  ⁴⁴Pjiłat zdzëwjoni, żebë Òn ju skùńczëł, pò zawòłanjim setnjika, dopitowôł gò czë ju je ùmarłi.

⁴⁵A czej sã òd setnjika dokònôł, pòdarowôł celszcze Józefòwji. ⁴⁶Nen kùpjił płótno, zjimnął Gò i òwjinął w no płótno i Gò pòchòwôł w grobjiszczu, co bëło wëkùté w òksëpje. Lukã grobjiszcza założëł kamã. ⁴⁷A Marja Magdalena i Marja, matka Józefa, zdrzałë, gdze béł pòchòwani.