|
1 Samuël 5
1 De Filistijnen nu namen de ark Gods, en zij brachten ze van
Eben-Haezer tot Asdod.
2 En de Filistijnen namen de ark Gods, en zij brachten ze in
het huis van Dagon, en stelden ze bij Dagon.
3 Maar als die van Asdod des anderen daags vroeg opstonden,
ziet, zo was Dagon op zijn aangezicht ter aarde gevallen voor de ark des
HEEREN. En zij namen Dagon en zetten hem weder op zijn plaats.
4 Toen zij nu des anderen daags des morgens vroeg opstonden,
ziet, Dagon lag op zijn aangezicht ter aarde gevallen voor de ark des HEEREN;
maar het hoofd van Dagon, en de beide palmen zijner handen afgehouwen, aan den
dorpel; alleenlijk was Dagon daarop overgebleven.
5 Daarom treden de priesters van Dagon, en allen, die in het
huis van Dagon komen, niet op den dorpel van Dagon te Asdod, tot op dezen dag.
6 Doch de hand des HEEREN was zwaar over die van Asdod, en
verwoestte hen; en Hij sloeg ze met spenen, Asdod en haar landpalen.
7 Toen nu de mannen te Asdod zagen, dat het alzo toeging, zo
zeiden zij: Dat de ark des Gods van Israel bij ons niet blijve; want Zijn hand
is hard over ons, en over Dagon, onzen god.
8 Daarom zonden zij heen, en verzamelden tot zich al de
vorsten der Filistijnen, en zij zeiden: Wat zullen wij met de ark des Gods van
Israel doen? En die zeiden: Dat de ark des Gods van Israel rondom Gath ga. Alzo
droegen zij de ark des Gods van Israel rondom.
9 En het geschiedde, nadat zij die hadden rondom gedragen, zo
was de hand des HEEREN tegen die stad met een zeer grote kwelling; want Hij
sloeg de lieden dier stad van den kleine tot den grote, en zij hadden spenen in
de verborgene plaatsen.
10 Toen zonden zij de ark Gods naar Ekron; maar het
geschiedde, als de ark Gods te Ekron kwam, zo riepen die van Ekron, zeggende:
Zij hebben de ark des Gods van Israel tot mij rondom gebracht, om mij en mijn
volk te doden.
11 En zij zonden heen, en vergaderden al de vorsten der
Filistijnen, en zeiden: Zendt de ark des Gods van Israel heen, dat zij
wederkere tot haar plaats, opdat zij mij en mijn volk niet dode; want er was
een dodelijke kwelling in de ganse stad, en de hand Gods was er zeer zwaar.
12 En de mensen, die niet stierven, werden geslagen met
spenen, zodat het geschrei der stad opklom naar den hemel.
|