9
1 Och, dat mijn hoofd water
ware, en mijn oog een springader van tranen! zo zou ik dag en nacht bewenen de
verslagenen van de dochter mijns volks.
2 Och, dat ik in de woestijn een
herberg der wandelaars had, zo zou ik mijn volk verlaten, en van hen trekken;
want zij zijn allen overspelers, een trouweloze hoop.
3 En zij spannen hun tong als
hun boog tot leugen; zij worden geweldig in het land, doch niet tot waarheid;
want zij gaan voort van boosheid tot boosheid, maar Mij kennen zij niet,
spreekt de HEERE.
4 Wacht u, een iegelijk van zijn
vriend, en vertrouwt niet op enigen broeder; want elk broeder doet niet dan
bedriegen, en elk vriend wandelt in achterklap.
5 En zij handelen bedriegelijk,
een ieder met zijn vriend, en spreken de waarheid niet; zij leren hun tong
leugen spreken, zij maken zich moede met verkeerdelijk te handelen.
6 Uw woning is in het midden van
bedrog; door bedrog weigeren zij Mij te kennen, spreekt de HEERE.
7 Daarom zegt de HEERE der
heirscharen alzo: Ziet, Ik zal hen smelten en zal hen beproeven; want hoe zou
Ik anders doen ten aanzien der dochter Mijns volks?
8 Hun tong is een moordpijl, zij
spreekt bedrog; een ieder spreekt met zijn naaste van vrede met zijn mond, maar
in zijn binnenste legt hij lagen.
9 Zou Ik hen om deze dingen niet
bezoeken? spreekt de HEERE; zou Mijn ziel zich niet wreken aan zulk een volk,
als dit is?
10 Ik zal een geween en een
weeklage opheffen over de bergen, en een klaaglied over de herdershutten der
woestijn; want zij zijn afgebrand, dat er niemand doorgaat, en
men hoort er geen stem van vee; van de vogelen
des hemels aan tot de beesten toe zijn zij weggezworven, doorgegaan!
11 En Ik zal Jeruzalem stellen
tot steen hopen, tot een woning der draken; en de steden van Juda zal Ik
stellen tot een verwoesting, zonder inwoner.
12 Wie is de wijze man, die dit
versta? En tot wien heeft de mond des HEEREN gesproken, dat hij het verkondige,
waarom het land vergaan en afgebrand zij als een woestijn, dat
er niemand doorgaat?
13 En de HEERE zeide: Omdat zij
Mijn wet, die Ik voor hun aangezicht gegeven had, verlaten hebben, en naar Mijn
stem niet gehoord, noch daarnaar gewandeld hebben;
14 Maar hebben gewandeld naar
het goeddunken huns harten, en naar de Baals, hetwelk hun vaders hun geleerd hadden.
15 Daarom zegt de HEERE der
heirscharen, de God Israels, alzo: Ziet, Ik zal dit volk spijzen met alsem, en
Ik zal hen drenken met gallewater;
16 En Ik zal hen verstrooien
onder de heidenen, die zij niet gekend hebben, zij noch hun vaders; en Ik zal
het zwaard achter hen zenden, totdat Ik hen verteerd zal hebben.
17 Zo zegt de HEERE der
heirscharen: Merkt daarop, en roept klaagvrouwen, dat zij komen; en zendt henen
naar de wijze vrouwen, dat zij komen.
18 En haasten, en een weeklage
over ons opheffen, dat onze ogen van tranen nederdalen, en onze oogleden van
water vlieten.
19 Want er is een stem van
weeklage gehoord uit Sion: Hoe zijn wij verstoord! wij zijn zeer beschaamd,
omdat wij het land hebben verlaten, omdat zij onze woningen
hebben omgeworpen.
20 Hoort dan des HEEREN woord,
gij vrouwen! en uw oor ontvange het woord Zijns monds, en leert uw dochters
weeklagen, en elke een haar metgezellin klaagliederen.
21 Want de dood is geklommen in
onze vensteren, hij is in onze paleizen gekomen, om de kinderkens uit te roeien
van de wijken, de jongelingen van de straten.
22 Spreek: Zo spreekt de HEERE:
Ja, een dood lichaam des mensen zal liggen, als mest op het open veld, en als
een garve achter den maaier, die niemand opzamelt.
23 Zo zegt de HEERE: Een wijze
beroeme zich niet in zijn wijsheid, en de sterke beroeme zich niet in zijn
sterkheid; een rijke beroeme zich niet in zijn rijkdom;
24 Maar die zich beroemt,
beroeme zich hierin, dat hij verstaat, en Mij kent, dat Ik de HEERE ben, doende
weldadigheid, recht en gerechtigheid op de aarde, want in die
dingen heb Ik lust, spreekt de HEERE.
25 Ziet, de dagen komen, spreekt
de HEERE, dat Ik bezoeking zal doen over alle besnedenen, met degenen, die de
voorhuid hebben;
26 Over Egypte, en over Juda, en
over Edom, en over de kinderen Ammons, en over Moab, en over allen, die aan de
hoeken afgekort zijn, die in de woestijn wonen; want al
de heidenen hebben de voorhuid, maar het ganse
huis Israels heeft de voorhuid des harten.
|