Hoofdstuk 72 OVER DE GOEDE IJVER DIE DE MONNIKEN MOET BEZIELEN

1   Zoals er een slechte ijver is - vrucht van verbittering -, die van God verwijdert en naar de hel voert,

2   zo is er ook een goede ijver, die van de ondeugd verwijdert en naar God voert en naar het eeuwig leven.

3   Op deze ijver nu moeten de monniken zich met de vurigste liefde toeleggen; dat wil zeggen:

4   "zij moeten wedijveren in respect voor elkaar"

5   zij moeten elkanders zwakheden, lichamelijke zowel als morele, met het grootste geduld verdragen;

6   om strijd moeten zij elkaar gehoorzaamheid betonen;

7   niemand zoeke wat hij voor zichzelf voordelig acht, maar veeleer wat goed is voor de ander.

8   Op onbaatzuchtige wijze leggen zij zich toe op de broederliefde.

9   In liefde vrezen zij God.

10            Hun abt beminnen zij met een oprechte en nederige genegenheid.

11            Volstrekt niets stellen zij boven Christus,

12            die ons allen tezamen tot het eeuwig leven moge geleiden.