Intensere communio onder de particuliere Kerken

37. De Speciale Vergadering voor Amerika van de Bisschoppensynode, de eerste in de geschiedenis die de bisschoppen van het gehele continent bijeen heeft gebracht, is door allen ervaren als een speciale genade van de Heer voor de Kerk op haar pelgrimstocht in Amerika. Ze heeft de communio versterkt die tussen de kerkelijke gemeenschappen op het continent dient te bestaan, en bij allen duidelijk gemaakt dat deze communio verder dient te worden uitgebouwd. De experimenten met communio onder bisschoppen, die vooral na het Tweede Vaticaans Concilie frequent ondernomen werden om de Bisschoppenconferenties te versterken en uit te breiden, moeten verstaan worden als ontmoetingen met de levende Christus, die aanwezig is onder de in zijn Naam verenigde broeders (vgl. Mt 18,20).

De ervaring op de synode heeft ook aangetoond hoe kostbaar een communio is die boven het kader van de Bisschoppenconferentie uitgaat. Hoewel er reeds vormen van onderling gesprek tussen Conferenties bestaan, hebben de Synodevaders er nadrukkelijk op gewezen dat het goed zou zijn vaker inter-Amerikaanse bijeenkomsten te houden zoals die welke reeds door de Bisschoppenconferenties van verschillende volkeren in Amerika worden georganiseerd, als teken van daadwerkelijke solidariteit en als plaats voor ontmoeting en bestudering van de gemeenschappelijke uitdagingen voor de evangelisatie in Amerika. ¹²² Het zal ook goed zijn nauwkeurig de aard van die bijeenkomsten vast te stellen zodat ze de communio onder de geestelijke herders steeds duidelijker tot uitdrukking brengen. Naast deze meer groot opgezette bijeenkomsten kan het zinvol zijn in bepaalde omstandigheden speciale commissies in te stellen om dieper in te gaan op onderwerpen die heel Amerika betreffen. Tot de sectoren waarvoor het bijzonder noodzakelijk schijnt "een impuls tot samenwerking te geven, behoren het onderling uitwisselen van informatie op pastoraal gebied, missionaire samenwerking, opvoeding en onderwijs, migratie en oecumene".¹²³

De bisschoppen, die tot taak hebben de communio tussen hun particuliere Kerken te bevorderen, moeten hun gelovigen opwekken om intenser deze gemeenschappelijke dimensie te beleven, en om "de verantwoordelijkheid op zich te nemen voor het aanknopen van banden van communio met de plaatselijke Kerken in andere delen van Amerika door onderwijs, uitwisseling van informatie, hartelijke verbondenheid tussen parochies en diocesen, samenwerkingsprojecten en gemeenschappelijke maatregelen aangaande belangrijke punten, vooral waar het de armen betreft".¹²⁴