De permanent diakens

42. Om ernstige pastorale en theologische redenen heeft het Tweede Vaticaans Concilie besloten het diaconaat te herstellen als blijvende rangorde in de hiërarchie van de Latijnse Kerk, het daarbij aan de Bisschoppenconferenties overlatend om, met goedkeuring van de paus, te beoordelen of en op welke plaatsen het wenselijk was permanent diakens aan te stellen. ¹⁴⁶ Er zijn hiermee heel uiteenlopende ervaringen opgedaan, niet alleen in de verschillende delen van Amerika, maar ook onder de diocesen van een zelfde gebied. "Sommige diocesen hebben veel diakens opgeleid en gewijd, en zijn volledig tevreden met hun integratie en ambtswerk." ¹⁴⁷ Met vreugde ziet men dat de diakens "gesterkt door de sacramentele genade, in dienst staan van het volk van God door de diaconie van de liturgie, het woord en de liefdewerken, in gemeenschap met de bisschop en zijn priesterschaar".¹⁴⁸ Andere diocesen zijn deze weg niet opgegaan terwijl er elders moeilijkheden zijn geweest bij de integratie van de permanent diakens binnen de hiërarchische structuur.

De particuliere Kerken behouden alle vrijheid om met verlof van de paus het permanent diaconaat weer in te voeren; maar het is duidelijk dat, wil dit met succes gebeuren, een zorgvuldige selectieprocedure, een degelijke vorming en grote aandacht voor de kandidaten vooraf moeten gaan, en dat niet alleen de gewijde ambtsdragers maar, waar het gehuwde diakens betreft, ook hun gezin, echtgenote en kinderen, goed moeten worden begeleid. ¹⁴⁹