Voortgaande bekering

28. In ons leven is bekering een doel dat we nooit geheel bereiken: op de weg die de leerling in navolging van Jezus moet doorlopen is ze een levenslange opdracht. Daar komt bij dat tijdens ons aards bestaan de wil om ons te bekeren steeds weer opnieuw door bekoringen verzwakt wordt. Aangezien "niemand twee heren kan dienen" (Mt 6,24) bestaat de mentaliteitsverandering (metanoia) in het streven zich de evangelische waarden eigen te maken die ingaan tegen de heersende tendensen in de wereld. Voortdurend moet dus de "ontmoeting met de levende Jezus Christus" worden hernieuwd; immers, zoals de Synodevaders duidelijk hebben gemaakt, "leidt dit ons tot voortgaande bekering".⁷⁵

De algemene oproep tot bekering krijgt een eigen inkleuring voor de Kerk in Amerika, die van haar kant ook met de vernieuwing van haar geloof bezig is. De Synodevaders hebben deze concrete en veeleisende opdracht aldus geformuleerd: "Deze bekering vraagt met name van ons, bisschoppen, zich waarachtig de persoonlijke levensstijl eigen te maken van Jezus Christus, die ons brengt tot eenvoud, armoede, menselijke nabijheid, afzien van bevoorrechting, opdat wij, zoals Hij, niet op menselijke middelen ons vertrouwen bouwen, maar aan de kracht van de Geest en het Woord heel de werkzaamheid van het evangelie ontlenen, waarbij we vóór alles open blijven staan voor hen die het verst af staan en buitengesloten zijn." ⁷⁶ Om herders te zijn naar het hart van God (vgl. Jr 3,15) is het noodzakelijk een levenswijze aan te nemen die ons gelijk maakt aan Hem die van zichzelf zegt: "Ik ben de goede herder" (Joh 10,11), een levenswijze waarover Paulus schrijft: "Wees mijn navolgers, zoals ik het ben van Christus" (1Kor 11,1).