40. In de loop van de geschiedenis heeft de dienst van het diaconaat veelvuldige verschijningsvormen aangenomen om de verschillende noden van de christelijke gemeenschap te kunnen lenigen en haar in staat te stellen haar zending van naastenliefde te beoefenen. Het komt alleen aan de bisschoppen toe¹²¹, die "als plaatsvervangers en afgezanten van Christus"¹²² leiding geven aan en zorg dragen voor de particuliere kerken, om volgens de norm van het recht het kerkelijk ambt aan elke diaken te verlenen. Bij de ambtsverlening is het noodzakelijk om met aandacht zowel de pastorale noden als eventueel ook de persoonlijke, bij gehuwden de gezins- en de beroepssituatie van permanent diakens mee te wegen. In ieder geval is het echter van het grootste belang dat de diakens al naargelang hun mogelijkheden de eigen bediening ten volle kunnen uitoefenen, in verkondiging, in de liturgie en in de liefdadigheid. Zij mogen niet tot bijkomstige taken, louter aanvullende functies of taken die gewoonlijk door niet-gewijde gelovigen kunnen worden vervuld, worden gedegradeerd. Alleen zo treden permanent diakens in hun ware identiteit van bedienaren van Christus op en niet als leken die zich op bijzonder wijze in het leven van de kerk engageren.

Om het eigen welzijn van de diaken en om niets aan de improvisatie over te laten is het nodig dat de wijding wordt begeleid door een duidelijke bekleding met pastorale verantwoordelijkheid.