66. Bezien vanuit de bisschop²⁰⁰ en de priesters, medewerkers van de bisschoppen, die de verantwoordelijkheid van de uitvoering dragen, bestaat de permanente vorming daarin dat zij de diakens helpt elk dualisme of elke breuk tussen spiritualiteit en ambtelijke dienstbaarheid te overwinnen, maar, daaraan nog voorafgaand, elke breuk tussen het eigen eventuele civiele beroep en de diaconale spiritualiteit te overwinnen en "edelmoedig vorm te geven aan die inzet waartoe zij op grond van de waardigheid en verantwoordelijkheid van het hun toevertrouwde wijdingsambt verplicht zijn. Zij zal hen helpen om hun identiteit en speciale roeping te bewaren, te beschermen en te ontplooien, en om zichzelf en anderen bij de uitoefening van hun ambt te heiligen." ²⁰¹

De beide gezichtspunten vullen elkaar aan en hebben elkaar wederzijds nodig inzoverre zij met de hulp van bovennatuurlijke gaven hun fundament hebben in de innerlijke eenheid van de persoon.

De hulp die de voor de vorming verantwoordelijken geroepen zijn om aan te bieden, zal des te werkzamer zijn naarmate hij meer beantwoordt aan de persoonlijke behoeften van iedere diaken, omdat eenieder zijn eigen ambt in de kerk als een unieke persoon en in geheel eigen omstandigheden gestalte geeft.

Een dergelijke op de persoon toegesneden begeleiding zal aan de diakens ook de liefde laten voelen waarmee de moederkerk hun nabij is bij hun inzet om in trouw de genade van het sacrament in hun leven vorm te geven. Daarom is van het grootste belang dat de diakens de mogelijkheid hebben een geestelijk leidsman te kiezen, die de goedkeuring van de bisschop draagt en met wie zij regelmatig en intensief in gesprek gaan.

Verder is de hele diocesane gemeenschap op een of andere wijze bij de vorming van diakens betrokken²⁰² en dat is in het bijzonder de pastoor of een andere priester die door hem is aangewezen en die hen persoonlijk steunt met broederlijke zorgzaamheid.