61. Ook het sacrament van het huwelijk, die de liefde van de gehuwden heiligt en deze tot een werkzaam teken maakt van de liefde waarmee Christus zich schenkt aan de kerk (vgl. Ef 5,25), is een gave Gods en moet het geestelijk leven van de gehuwde diaken voeden. Aangezien het huwelijks- en gezinsleven en de beroepswerkzaamheden onvermijdelijk de tijd om zich te wijden aan het dienstambt beperken, wordt een bijzondere inspanning gevraagd teneinde de noodzakelijke eenheid te bereiken, speciaal door middel van het gezamenlijk gebed. In het huwelijk wordt de liefde een zich aan elkaar wegschenken, wederzijdse trouw, bron van nieuw leven, steun in momenten van vreugde en verdriet, in een woord: de liefde wordt een dienst. Gelovig beleefd is deze 'dienst aan het gezin' voor andere gelovigen voorbeeld van liefde in Christus en de gehuwde diaken moet deze ook gebruiken als stimulans voor zijn diaconie in de kerk.

De gehuwde diaken moet zich op bijzondere wijze verantwoordelijk voelen om een helder getuigenis te geven van de heiligheid van het huwelijk en het gezin. Hoe meer zij in wederzijdse liefde groeien des te intenser kunnen zij zich schenken aan hun kinderen en des te betekenisvoller zal hun voorbeeld zijn voor de christelijke gemeenschap. "De verrijking en de verdieping van de opofferende en wederzijdse liefde tussen man en vrouw vormt wellicht de meestbetekenende betrokkenheid van de vrouw van de diaken bij het publieke ambt van de eigen echtgenoot in de kerk." ¹⁸⁹ Deze liefde groeit dankzij de deugd van de kuisheid, die steeds werkzaam is wanneer, mede door de beoefening van het verantwoord ouderschap, eerbied voor de echtgenote wordt geleerd en een zekere onthouding wordt gepraktiseerd. Deze deugd begunstigt een wederzijdse zelfschenking, welke zich al gauw in het dienstambt openbaart wanneer bezitterigheid, het ongepast nastreven van succes in het beroep en het onvermogen tot het organiseren van de tijd achter zich worden gelaten; daarentegen worden authentieke interpersonale relaties en de fijngevoeligheid en het vermogen om alles zijn juiste plaats te geven begunstigd.

Men moet passende initiatieven ontwikkelen, waardoor het hele gezin van de diaken gevoelig wordt voor het diakenambt. De vrouw van de diaken die haar instemming heeft gegeven met de keuze van haar man, ¹⁹⁰ moet geholpen worden opdat zij haar eigen rol met vreugde en discreetheid kan vervullen en alles wat de kerk aangaat waardeert, in het bijzonder de opdrachten die aan haar man zijn toevertrouwd. Om die reden is het gepast dat zij op de hoogte wordt gebracht van de activiteiten van haar man. Zo kan een evenwichtige en harmonieuze verhouding tussen het leven van het gezin, het beroep en de kerk worden verwerkelijkt. Ook van de kinderen van de gehuwde diaken kan, voor de keuze van hun vader waardering gevraagd worden. Van hun kant wordt verwacht dat zij geinteresseerd zijn voor het apostolaat en op hun wijze getuigenis geven door hun leven.

Kortom: het gezin van de gehuwde diaken is, evenals trouwens elk christelijk gezin, geroepen actief en verantwoordelijk deel te nemen aan de zending van de kerk in de omstandigheden van de huidige wereld. "De diaken en zijn vrouw moeten een voorbeeld van 'trouw en onontbindbaarheid van het christelijk huwelijk' tegenover de wereld zijn die een diepe behoefte heeft aan deze tekenen. Door 'met een geest van geloof' de uitdagingen van het huwelijksleven en de eisen van het dagelijks leven aan te gaan versterken zij het gezinsleven niet alleen binnen de kerkelijke gemeenschap maar binnen de hele samenleving. Ze tonen ook dat de verplichtingen van het gezin, van het werk en van het dienstambt op elkaar kunnen worden afgestemd 'in de dienst van de zending van de kerk'. De diakens, hun echtgenoten en kinderen kunnen van grote bemoediging zijn voor al diegenen die zich inzetten, het gezinsleven te bevorderen." ¹⁹¹