29. Bij de uitoefening van zijn bediening zal de diaken altijd het besef levend houden dat "elke liturgische viering, als werk van Christus, de Priester, en van zijn lichaam, de kerk, bij uitstek een heilig handelen is, dat door geen enkel ander handelen van de kerk op gelijke titel en in gelijke mate in krachtdadigheid wordt geevenaard".⁷⁵ De liturgie is bron van genade en heiliging. Zijn krachtdadigheid is van Christus de verlosser afkomstig en steunt niet op de heiligheid van de bedienaar. Deze zekerheid zal de diaken nederig stemmen; hij zal nooit afbreuk kunnen doen aan het werk van Christus. Dat zal hem tegelijkertijd tot een heilig leven aanzetten om er een waardig bedienaar van te zijn. De liturgische handelingen kunnen dus niet worden teruggebracht tot persoonlijke of sociale handelingen die eenieder op eigen wijze kan vieren maar behoren tot het universele lichaam van de kerk. ⁷⁶ De diakens moeten de liturgische voorschriften die eigen zijn aan de heilige geheimen met een zodanige toewijding in acht nemen dat zij daardoor de gelovigen in een bewuste deelname betrekken welke hun geloof versterkt, eer aan God brengt en de kerk heiligt. ⁷⁷