Epistula, Caput

 1     1, II  |        cogites. Sin in te ille animus est, qui iam a principio
 2     1, III |     Aut quorum unquam victoria animus tam praeceps tamque immoderatus
 3     1, VII |       ullum satis pollet; quin animus magis, aut minus mature,
 4     1, VII |     virtutem opulentia vincit, animus ad voluptatem a vero deficit.
 5     1, X   |  agitari coepit, multipliciter animus curis, atque laboribus fatigatur;
 6     1, XII | tardius procedunt: suus cuique animus ex conscientia spem praebet. ~
 7     2, II  |    constituas, paucis, quae me animus monet, accipe. Bellum tibi
 8     2, II  | postremo omnia, quae corruptus animus lubebat, minitari. Ex quis
 9     2, V   |       socordia aestument. Ergo animus ferox, prava via ingressus,
10     2, VII |                   VII. Ac mihi animus, quibus rebus alii timent,
11     2, VIII|       aut dicta, ardet omnibus animus; vix satis apertum os, aut