absol-forsi | forti-primi | priva-xiii
Epistula, Caput
1 2, VIII| ratus sum, quam paucissumis absolvi. Non peius videtur pauca
2 1, VII | creandis haud mihi quidem absurde placet lex, quam Caius Gracchus
3 1, I | dum quid tibi ex eo gloria accederit. Idque non temere, aut fortuna
4 2, V | consueta non subpetunt, fertur accensus in socios modo, modo in
5 1, V | arbitror, sicut a maioribus accepi, in Patres, et plebem. Antea
6 1, VII | divitiis magis clarum, magisque acceptum videt, prime aestuat, multaque
7 1, IV | est (tametsi insperantibus accidit) dominatio, quanto moerori
8 1, IV | eorum animum inflexit, qui, acerbius in dies male faciundo ac
9 2, V | et magnitudinem animi in addendo, non demendo reipublicae,
10 1, XI | cum paucis senatoris quos additamenta factionis habent, quaecumque
11 1, IX | praeter nomen, nihil est additamenti. Lucius Postumius, et Marcus
12 1, V | capessendum rempublicam. Ceterum, additis novis civibus, magna me
13 2, II | occupandae reipublicae in spem adducti homines, quibus omnia probro
14 1, VII | Igitur, ubi eos in civitatem adduxeris; quoniam quidem revocata
15 1, VIII| Verum, si pecuniae decus ademeris, magna illa vis avaritiae
16 1, X | paullo imminutae opes, deinde ademtum imperium, postremo servitus
17 1, VII | virtutem inopes ceperant. Id adeo haud mirandum est: nam ubi
18 1, I | quem multi malis artibus adepti erant; sed etiam uti rempublicam
19 1, X | defensat: omnibus locis adest, festinat; quanto in secundis
20 2, II | tibi inimici; item quos adfinitas, aut alia necessitudo, traxit.
21 1, XI | sane reipublicae consiliis adfuerunt: neque eos magis occupatio,
22 1, VI | usui est, id vero dubitare adgredi, socordiae, atque ignaviae
23 | adhuc
24 1, III | illi factiosi regunt, dant, adimunt, quae lubet: innocentes
25 2, VIII| pro virili parte dictum et adiutum fuerit. Reliquum est optare,
26 1, XII | et quam primum respublica adiuvetur. Libertatem gloria cariorem
27 2, IV | gesserit; quoque modo in belli administratione scorta aut convivia exercuerint
28 1, I | sint homines laudando atque admirando munificentiam tuam, quam
29 1, VI | statuo, malum facinus in se admittere, qui incommodo reipublicae
30 1, II | victorias, imperium, statui admonendum te de negotiis urbanis.
31 1, IV | multi praeterea cum spe bona adolescentes, sicuti hostiae, mactati
32 2, V | incessit mos, ut homines adolescentuli, sua atque aliena consumere,
33 1, I | Sed mihi studium fuit adolescentulo rempublicam capessere: atque
34 1, X | Postquam mihi aetas ingeniumque adolevit, haud ferme armis, atque
35 1, VIII| omnes res laudantur, atque adpetuntur, ut earum rerum usus est:
36 2, VIII| placuerint, es dii immortales adprobent, beneque evenire sinant. ~ ~
37 2, V | et res novas veteribus adquirit. ~ Quare tollendus foenerator
38 2, VII | gaudiis, animo indulgens, non adsentando, neque concupita praebendo,
39 1, I | illis consultorum copiae adsint; neque de futuro quisquam
40 2, V | urbi romanae fatum excidii adventarit, cives cum civibus manus
41 1, X | aerarii, non vis hostium, non advorsa res, ingentem eorum animum
42 1, IX | pervenere, usui sunt; si quid advorsi coortum est, de illis potissumum
43 2, III | anceps gerere: quoniam neque advorsus, neque ab tergo, aut lateribus
44 1, VIII| virtute satis valerent, magis aemuli bonorum, quam invidi essent:
45 1, XI | XI. Quod si aut libertas, aequa omnium, aut sententia obscurior
46 1, XIII| cum multis viris fortibus aequalis est: si vero urbem amplissumo
47 1, VIII| sese habere, tametsi omnes aequi, atque iniqui memorent,
48 2, III | omnia visa, etiam hostes aequiores quam aliis cives. ~ An qui
49 1, III | summa potestas erat, ne aequis quidem legibus, in servitute
50 1, II | et ingenium meum amplius aequo probaretur sed inter labores
51 1, X | imperio certare. Non inopia aerarii, non vis hostium, non advorsa
52 1, VII | magisque acceptum videt, prime aestuat, multaque in pectore volvit:
53 2, V | atque modestiam pro socordia aestument. Ergo animus ferox, prava
54 1, IV | liberi, non parentes exacta aetate, non gemitus virorum, luctus
55 2, III | recidat: eam vitam bellum aeternum atque anceps gerere: quoniam
56 1, IX | disserui, de senatu, quae tibi agenda videntur, dicam. ~
57 1, VI | neque ullam rem in principio agere intendit, nisi illi auctores
58 1, XIII| obtestor, uti, quocumque modo ages, ea res tibi reique publicae
59 1, VI | imprudens sum, quum ea res agetur, quae saevitia, quaeve tempestates
60 1, V | amplificatum. Sed plebes eo libere agitabat, quia nullius potentia super
61 2, III | victori de bello atque pace agitandum est, hoc tu civiliter deponas,
62 1, III | dominationem oblatam insolentes agitant. Nam, quae seditio, ac dissensio
63 1, I | Itaque mihi multa cum animo agitanti consilium fuit, famam, modestiamque
64 1, X | atque illuc fluctuantes agitantur; interdum alia, deinde alia
65 1, X | paullum inclinata respublica agitari coepit, multipliciter animus
66 2, V | quoniam tuque et omnes tui agitatis; primum id, quaeso, considera,
67 1, X | sed animum in litteris agitavi; quod natura firmius erat,
68 2, III | semper in periculo, aut metu agites. Contra qui benignitate
69 1, XIII| super omnis mortales gloria agnita, tuaque unius mors vita
70 1, V | ubi eos paullatim expulsos agris, inertia, atque inopia incertas
71 1, VIII| est: quo intendit, oppida, agros fana, atque domos vastat:
72 2, I | quod in carminibus Appius ait, « Fabrum esse suae quemque
73 | alias
74 1, VIII| invasit; strepunt, obtrectant, alienam famam bonam suum dedecus
75 1, XII | furibundus, atque amens alienata mente feraris. Namque mihi
76 2, IV | armis contendere; ut ex alienis malis deterrumi mortales
77 | aliisque
78 | aliorum
79 1, VII | Quippe gloria industria alitur: ubi eam demseris, ipsa
80 2, I | corruant infirmata. Nemo enim alteri imperium volens concedit:
81 1, VII | demseris, ipsa per se virtus amara, atque aspera est. Postremo,
82 1, XII | exercitus, furibundus, atque amens alienata mente feraris.
83 1, VI | imperator, maiore cura fideque, amici et multa praesidia paranda
84 1, XI | alii privatis suis atque amicorum negotiis implicati, haud
85 1, X | premerentur, equis, viris, pecunia amissa, nunquam defessi sunt armati
86 1, V | retinendae, tum his servitutis amittendae cura orietur. Hos ego censeo,
87 1, V | deminutae sunt, et ius populi amplificatum. Sed plebes eo libere agitabat,
88 2, VII | ac deinde quibus caussis amplissuma regna et imperia corruissent:
89 1, XIII| et praemia belli. Pro his amplissumis beneficiis non flagitium
90 1, XIII| aequalis est: si vero urbem amplissumo nomine, ex maxumo imperio,
91 1, II | consilium et ingenium meum amplius aequo probaretur sed inter
92 2, III | vitam bellum aeternum atque anceps gerere: quoniam neque advorsus,
93 1, III | me quidem mediocris dolor angeret, si virtute partam victoriam,
94 1, X | homines nobiles, quorum animos socordia atque ignavia invasit,
95 1, V | fortibus nobilis ignobilem anteibat: humillumus quisque in armis,
96 1, VII | dignitate, pecunia, virtute anteire alius alium properabit. ~
97 1, VI | omnia, funditus misceri, antiquis civibus hanc servitutem
98 1, X | advorsis asperius, magisque anxie agitat. Igitur ubi plebes
99 2, II | concurrere in castra tua; et aperte quietis mortem, rapinas,
100 2, VIII| omnibus animus; vix satis apertum os, aut lingua promta videtur,
101 2, I | esse, quod in carminibus Appius ait, « Fabrum esse suae
102 2, IV | certatum esse, utrius vestrum arbitrio iniuria fierent; neque receptam,
103 2, VI | licentius liberiusque, quam arctius, futuros credebant: quorum
104 2, VIII| aliena facta, aut dicta, ardet omnibus animus; vix satis
105 1, VII | nam ad virtutem una, et ardua via est; ad pecuniam, qua
106 1, II | in praetura inimicorum arma inermis disiecit, domi militiaeque
107 1, X | amissa, nunquam defessi sunt armati de imperio certare. Non
108 2, IV | Brutum, alios item non armatos, neque in praelio belli
109 1, X | dominantur, simultas ac arrogantia fert, ita bonum, malumque
110 1, I | in te, praeter ceteras, artem unam egregie mirabilem comperi,
111 2, VI | constitues. Sin eadem studia artesque iuventuti erunt, hae ista
112 2, I | imperites. Nam pessumus quisque asperrume rectorem patitur. ~ Sed
113 1, X | maiores nostri, quum bellis asperrumis premerentur, equis, viris,
114 1, I | ego, quam difficile, atque asperum factu sit, consilium dare
115 2, IV | voluptates sine dedecore attigerit. De bello satis dictum. ~
116 1, XI | Verum ubi, numero senatorum aucto, per tabellam sententiae
117 1, VI | agere intendit, nisi illi auctores fierent. Sed homines factiosi,
118 2, VII | populos, nationesve, magnis auctoribus auxissent; ac deinde quibus
119 1, V | Antea in Patribus summa auctoritas erat, vis multo maxuma in
120 1, VII | creatur. Ergo in primis auctoritatem pecuniae demito: neque de
121 1, XI | senatum puto: si numero auctus per tabellam sententiam
122 1, II | inimici quidem queri quidquam audeant, nisi de magnitudine tua;
123 1, X | vita, multa legendo atque audiendo ita comperi, omnia regna,
124 1, VII | tamen subcumbit. Saepe iam audivi, qui reges, quae civitates,
125 2, VIII| exstruere, eamque signis, aulaeis, aliisque operibus exornare,
126 2, VII | nationesve, magnis auctoribus auxissent; ac deinde quibus caussis
127 1, VIII| gratuito malus est. Ceterum avaritia bellua fera, immanis, intoleranda
128 1, VIII| ademeris, magna illa vis avaritiae facile bonis moribus vincetur. ~
129 1, III | illustres familias ab stirpe avertit? Aut quorum unquam victoria
130 2, I | alia, quae per mortalis avide cupiuntur: quia et apud
131 2, II | homine claro, magnis opibus, avido potentiae, maiore fortuna,
132 2, III | civibus danda arbitror; neque barbaro ritu caede caedem, et sanguine
133 1, XIII| orbem terrarum vastitas, bella, caedes, oriantur? Quod
134 1, X | Itaque maiores nostri, quum bellis asperrumis premerentur,
135 1, VIII| malus est. Ceterum avaritia bellua fera, immanis, intoleranda
136 1, II | contra advorsum consulem beneficia populi retineas, indigna
137 1, XIII| belli. Pro his amplissumis beneficiis non flagitium a te, neque
138 1, IV | paucis interfectis, ceteros beneficio quam metu retinere maluit.
139 1, VI | per unum hominem maxumum beneficium multis mortalibus dare,
140 2, VIII| dii immortales adprobent, beneque evenire sinant. ~ ~
141 2, III | metu agites. Contra qui benignitate et clementia imperium temperavere,
142 1, IX | ignotis, memorem? Marci Bibuli fortitudo atque animi vis
143 | bis
144 1, VII | disciplina, neque artes bonae, neque ingenium ullum satis
145 1, VIII| obtrectant, alienam famam bonam suum dedecus existumant. ~
146 1, XIII| patria clarissumam; praeterea bonas artes, honestas divitias;
147 1, VII | excercitato, uti colantur boni mores, concordia inter veteres
148 2, VII | sed in labore, patientia, bonisque praeceptis, et factis fortibus
149 1, VIII| satis valerent, magis aemuli bonorum, quam invidi essent: quia
150 1, XII | natura, diversa praemia bonos, malosque sequi. Interea
151 2, VI | fama simul cum urbe Roma brevi concidet. Postremo sapientes
152 2, IV | intercepit? Domitium, Carbonem, Brutum, alios item non armatos,
153 2, III | arbitror; neque barbaro ritu caede caedem, et sanguine sanguinem
154 2, III | neque barbaro ritu caede caedem, et sanguine sanguinem expiandum. ~
155 1, XIII| scilicet haec tibi dicerent: "O Caesar, nos te genuimos fortissumi
156 1, VII | absurde placet lex, quam Caius Gracchus in tribunatu promulgaverat;
157 1, IV | optatius habent, ex tua calamitate periculum libertatis facere,
158 1, X | populo supervacanea est calliditas. Itaque maiores nostri,
159 1, IX | ingenium versutum, loquax, callidum haud contemno. Parantur
160 2, III | temperavere, his laeta et candida omnia visa, etiam hostes
161 1, I | ita, uti magistratum modo caperem, quem multi malis artibus
162 2, VI | vicisse, quid retulit? ~ Quare capesse per deos, rempublicam, et
163 1, V | quidem idonea videtur ad capessendum rempublicam. Ceterum, additis
164 1, I | adolescentulo rempublicam capessere: atque in ea cognoscenda
165 1, III | obstat, quo minus magistratus capiant: quod commodum est, trahunt,
166 1, VII | pecuniae demito: neque de capite, neque de honore ex copiis
167 1, III | postremo, tanquam urbe capta, lubidine ac licentia sua,
168 2, IV | fierent; neque receptam, sed captam a te rempublicam; et ea
169 2, IV | oblivio intercepit? Domitium, Carbonem, Brutum, alios item non
170 1, XI | quisque alterius potentia carior erit. Libertas iuxta bonis
171 1, VI | dolus atque malitia fide cariora erant, ubi intellexerunt,
172 1, XII | adiuvetur. Libertatem gloria cariorem habeo, atque ego te oro,
173 2, I | id verum esse, quod in carminibus Appius ait, « Fabrum esse
174 2, II | polluta erant, concurrere in castra tua; et aperte quietis mortem,
175 2, II | restitere; quibus maius otium in castris, quam Romae, futurum erat;
176 1, IV | maluit. At hercule nunc cum Catone, Lucio Domitio, ceterisque
177 1, IX | inhonestissuma? Unius tamen Marci Catonis ingenium versutum, loquax,
178 2, II | impendebat. Sed ob easdem caussas immane dictu est, quanti
179 2, VII | auxissent; ac deinde quibus caussis amplissuma regna et imperia
180 1, VIII| certandum est: cuius si dolum caveris, alia omnia in proclivi
181 1, XII | ubicumque tibi res prospere cedet, ibi mihi bona fama eveniet.
182 1, V | amittendae cura orietur. Hos ego censeo, permixtos cum veteribus
183 1, IX | per inertiam amiserint, censesne eorum praeceptis imperium
184 1, VII | quinque classibus sorte centuriae vocarentur. Ita coaequati
185 1, XIII| multis laboribus et periculis ceperamus, ea tibi nascenti cum anima
186 1, XI | stultissumi mortales. Quod in certamine dubium est, quorsum accidat,
187 1, VIII| nobilitatis haud mediocriter certandum est: cuius si dolum caveris,
188 1, X | defessi sunt armati de imperio certare. Non inopia aerarii, non
189 2, IV | hortantur: et scilicet id certatum esse, utrius vestrum arbitrio
190 1, II | aut tu vera invenies, aut certe haud procul a vero. ~
191 1, XIII| fatigat: ubi anima naturae cessit, demtis obtrectationibus,
192 1, I | sed quia in te, praeter ceteras, artem unam egregie mirabilem
193 1, X | curam esse reipublicae. Nam ceteris, salva urbe, tantummodo
194 1, IV | cum Catone, Lucio Domitio, ceterisque eiusdem factionis, quadraginta
195 1, IV | tamen, paucis interfectis, ceteros beneficio quam metu retinere
196 1, III | quae lubet: innocentes circumveniunt; suos ad honorem extollunt;
197 1, III | quae seditio, ac dissensio civilis tot tamque illustres familias
198 2, III | pace agitandum est, hoc tu civiliter deponas, illa ut quam iustissuma
199 2, VI | iudicia invocat, quibus civitas vastatur magis quam corrigitur;
200 1, VII | Postremo, ubi divitiae clarae habentur, ibi omnia bona
201 1, XIII| domum familiamque in patria clarissumam; praeterea bonas artes,
202 2, VII | reputans, quibus quisque rebus clarissumi viri magnitudinem invenissent;
203 1, XII | ego te oro, hortorque, ne clarissumus imperator, gallica gente
204 2, II | fuit, imperator, cum homine claro, magnis opibus, avido potentiae,
205 1, VII | deteriorem divitiis magis clarum, magisque acceptum videt,
206 1, VII | ut ex confusis quinque classibus sorte centuriae vocarentur.
207 2, VIII| nequicquam eo postea hebeti atque claudo, pro exercito uti volunt:
208 2, I | et, quamvis bonus atque clemens sit, qui plus potest, tamen,
209 1, XI | reliquerit gloriam, dignitatem, clientelas; cetera multitudo, pleraque
210 1, XI | nobilitas esset. Sed quoniam coaequari gratiam omnium difficile
211 1, VII | centuriae vocarentur. Ita coaequati dignitate, pecunia, virtute
212 1, VII | concordia inter veteres et novos coalescat. Sed multo maxumum bonum
213 1, V | incertas domos habere subegit; coepere alienas opes petere, libertatem
214 1, X | inclinata respublica agitari coepit, multipliciter animus curis,
215 1, II | retineas, indigna virtute tua cogites. Sin in te ille animus est,
216 1, I | viris, opulentia posset, cognitam haberem. Itaque mihi multa
217 1, I | rempublicam capessere: atque in ea cognoscenda multam, magnamque curam
218 1, VII | animum excercitato, uti colantur boni mores, concordia inter
219 2, VIII| ignaviae fuit, per municipia et colonias, illis dare conveniet, quum
220 1, V | permixtos cum veteribus novos in coloniis constituas: ita et res militaris
221 2, IV | victoriae, quorum flagitiis commacularetur honorum laus. ~ Neque enim
222 1, III | magistratus capiant: quod commodum est, trahunt, rapiunt: postremo,
223 1, V | imperitabat, dilapsus est: et, pro communi imperio, privatim sibi quisque
224 1, IV | quonam modo rem stabilias communiasque. Mihi quidem quae mens subpetit,
225 1, IV | homines ignavissumi vita sua commutare volunt? Scilicet neque
226 2, VII | terrae et maria simul omnia componenda sunt; quippe res parvas
227 2, I | te omnibus, armis parta componere. Bellum aliorum pace mollius
228 2, V | modo, modo in cives; movet composita, et res novas veteribus
229 2, III | de te ipso primum, quia compositurus es, quod optumum factu est,
230 2, I | qualicumque modo tu victoriam composueris, ita alia omnia futura. ~
231 2, I | enim alteri imperium volens concedit: et, quamvis bonus atque
232 2, VI | gaudium cum mox futuro malo concesseris. ~
233 2, VI | simul cum urbe Roma brevi concidet. Postremo sapientes pacis
234 1, VI | reipublicae gratiam sibi conciliet: ubi bonum publicum etiam
235 1, VII | uti colantur boni mores, concordia inter veteres et novos coalescat.
236 2, V | imperium. Firmanda igitur sunt concordiae bona, et discordiae mala
237 2, VI | falsis voluptatibus; pacem, concordiamque stabilivisse: non, si flagitiis
238 2, VII | indulgens, non adsentando, neque concupita praebendo, perversam gratiam
239 2, II | ac luxuria polluta erant, concurrere in castra tua; et aperte
240 2, II | potuisset, orbis terrarum bello concussus foret. Cetera multitudo
241 2, II | pars, ubi neque creditum condonare, neque te civibus, sicut
242 2, IV | caussa exercitus, stipendiis confectis, optumos et veterrumos omnium,
243 1, XI | recipiunt. ~ Igitur duabus rebus confirmari posse senatum puto: si numero
244 1, VII | tribunatu promulgaverat; ut ex confusis quinque classibus sorte
245 2, V | terrarum, neque cunctae gentes conglobatae, movere aut contundere queunt
246 1, V | dispalata, nullo modo inter se congruens, parum mihi quidem idonea
247 1, XII | procedunt: suus cuique animus ex conscientia spem praebet. ~
248 2, IV | villa publica, pecoris modo, conscissam? Heu! Quam illa occulta
249 1, VI | videlicet et sibi quisque conscius, malo atque infido animo
250 2, V | cives cum civibus manus conserturos: ita defessos et exsangues
251 2, V | agitatis; primum id, quaeso, considera, quale id sit, de quo consultas:
252 1, XII | feraris. Namque mihi pro vero constat, omnium mortalium vitam
253 2, VI | et socios in pace firma constitues. Sin eadem studia artesque
254 2, V | prava via ingressus, ubi consueta non subpetunt, fertur accensus
255 1, VII | sicut neque praetor, neque consul, ex opulentia, verum ex
256 1, IX | fortitudo atque animi vis in consulatum erupit: hebes lingua, magis
257 1, IX | ingenio. Quid ille audeat, cui consulatus maxumum imperium maxumo
258 1, X | respublica erat, ei omnes consulebant; factio contra hostes parabatur;
259 1, II | quoque modo contra advorsum consulem beneficia populi retineas,
260 2, VI | saluti potius, quam lubidini consules, illosque nosque et socios
261 1, X | corpus animo, obedit, eiusque consulta exsequitur, Patres consilio
262 2, V | considera, quale id sit, de quo consultas: ita, bonis malisque dimotis,
263 1, I | sunt: quippe quum et illis consultorum copiae adsint; neque de
264 2, VI | Ea vera clementia erit, consuluisse, ne immerito cives patria
265 2, I | rerum potentes perverse consulunt: et eo se munitiores putant,
266 2, V | adolescentuli, sua atque aliena consumere, nihil lubidini, atque aliis
267 1, IX | versutum, loquax, callidum haud contemno. Parantur haec disciplina
268 2, VII | omnesque victores divitas contemsisse, et victos cupivisse. Neque
269 2, IV | parentesque ac liberos armis contendere; ut ex alienis malis deterrumi
270 1, IV | quid ego de te dicam, cuius contumeliam homines ignavissumi vita
271 2, V | conglobatae, movere aut contundere queunt hoc imperium. Firmanda
272 1, III | quibus ille rebus rempublicam conturbavit, eisdem tibi restituendum
273 2, VIII| et colonias, illis dare conveniet, quum stipendiis emeritis
274 2, IV | administratione scorta aut convivia exercuerint nonnulli; quorum
275 1, IX | usui sunt; si quid advorsi coortum est, de illis potissumum
276 1, I | quum et illis consultorum copiae adsint; neque de futuro
277 1, VII | capite, neque de honore ex copiis quisquam magis, aut minus
278 2, VII | nisi, obmissis pecuniae et corporis gaudiis, animo indulgens,
279 1, IX | videor, de plebe renovanda, corrigendaque disserui, de senatu, quae
280 2, VI | civitas vastatur magis quam corrigitur; sed uti pravas artes, malasque
281 2, I | incuria deformentur, aut corruant infirmata. Nemo enim alteri
282 2, VII | amplissuma regna et imperia corruissent: eadem semper bona, atque
283 1, X | gratia, timor, voluptas, ea corrupere, post paullo imminutae opes,
284 2, VII | largitionibus et publico frumento corrupta, habeat negotia sua, quibus
285 2, V | revocans, quae, iam pridem corruptis moribus, ludibrio sunt;
286 2, III | An qui me his dictis corruptorem victoriae tuae, nimisque
287 2, II | rapinas, postremo omnia, quae corruptus animus lubebat, minitari.
288 1, VII | disceptat. Sed de magistratibus creandis haud mihi quidem absurde
289 1, VII | malis, et bonis rebus ea creatur. Ergo in primis auctoritatem
290 2, VI | liberiusque, quam arctius, futuros credebant: quorum si saluti potius,
291 1, XIII| quaeque tibi usui fore credidi, quam paucissumis potui,
292 2, V | magistratum populo, non creditori, gerere; et magnitudinem
293 2, II | futurum erat; tanta vis creditorum impendebat. Sed ob easdem
294 2, II | quis magna pars, ubi neque creditum condonare, neque te civibus,
295 1, VII | opulentia, verum ex dignitate creetur. Sed de magistratu facile
296 2, VI | omnibus. Neque quisquam te ad crudeles poenas, aut acerba iudicia
297 1, XI | obediundum erit, quibus antea crudelissume imperitabant. ~
298 1, IX | vacat: lingua vana, manus cruentae, pedes fugaces; quae honeste
299 1, X | apud animum meum statuo: cuicumque in sua civitate amplior
300 1, XII | bonum, neque malum facinus cuiusquam pro nihilo haberi: sed ex
301 2, III | est, existuma. Equidem ego cuncta imperia crudelia, magis
302 2, V | non orbis terrarum, neque cunctae gentes conglobatae, movere
303 1, VIII| patria, atque parentibus cunctos mortales spoliat. Verum,
304 2, VIII| magistratibus, neque alia vulgo cupiunda venalia erunt. ~ Ad hoc
305 2, I | quae per mortalis avide cupiuntur: quia et apud indignos saepe
306 2, VII | divitas contemsisse, et victos cupivisse. Neque aliter quisquam extollere
307 2, VII | adtingere nequit: magnae curae magna merces est. ~ Igitur
308 2, V | posterum, uti suas quisque res curemus. Ea vera, atque simplex
309 1, X | coepit, multipliciter animus curis, atque laboribus fatigatur;
310 2, III | saepe tribuere, ea civibus danda arbitror; neque barbaro
311 1, III | iidem illi factiosi regunt, dant, adimunt, quae lubet: innocentes
312 2, I | erant, quasi per lubidinem data; neque cuiquam incorrupta
313 2, II | sacro atque inspoliato fano debitores usi. ~
314 2, VIII| ubi animum, quem dominari decebat, servitio obpressere, nequicquam
315 1, XI | libuit probare, reprehendere, decernere, ea, uti lubido tulit, facere.
316 1, X | interdum alia, deinde alia decernunt: ut eorum, qui dominantur,
317 2, VIII| efficere; id est, non divitias decori habere, sed ipsum illis
318 1, II | II. Equidem mihi decretum est, nihil ego, quae visa
319 1, XII | esse: si hoc itinere uti decreveris, cetera in promtu erunt.
320 1, I | temere, aut fortuna tua decrevi, sed quia in te, praeter
321 2, IV | quidem tales voluptates sine dedecore attigerit. De bello satis
322 1, IX | maxumum imperium maxumo dedecori fuit? An Lucii Domitii magna
323 1, VIII| alienam famam bonam suum dedecus existumant. ~
324 1, X | libertatem, aut rem familiarem defensat: omnibus locis adest, festinat;
325 2, V | civibus manus conserturos: ita defessos et exsangues regi, aut nationi
326 1, VII | animus ad voluptatem a vero deficit. Quippe gloria industria
327 2, II | sicut hostibus, uti vident, defluxere: pauci restitere; quibus
328 2, I | haberi decet, ne incuria deformentur, aut corruant infirmata.
329 2, VI | si flagitiis obsecutus, delicta perpessus, praesens gaudium
330 2, V | magnitudinem animi in addendo, non demendo reipublicae, ostendere. ~
331 1, V | semperque nobilitatis opes deminutae sunt, et ius populi amplificatum.
332 1, VII | primis auctoritatem pecuniae demito: neque de capite, neque
333 1, XIII| ubi anima naturae cessit, demtis obtrectationibus, ipsa se
334 2, V | atque aliis rogantibus denegare, pulcherrumum putent; eam
335 | denique
336 2, III | agitandum est, hoc tu civiliter deponas, illa ut quam iustissuma
337 1, XII | Eam hi omnia generatim describere, haud difficile factu fuit;
338 1, XII | classis mittenda putem, quae descriptio, qui numerus in quoque genere
339 2, VIII| iidem omnia vastant, suas deserendo domos, et per iniuriam alienas
340 1, XI | Verum eam plerique metu deserunt, stultissumi mortales. Quod
341 1, XII | imperator, perfectis litteris desideres, quem numerum senatorum
342 1, VIII| quam invidi essent: quia desidia, et inertia, et stupor eos
343 2, VIII| pariter cum honore pecuniae desinent, si neque magistratibus,
344 1, V | impedita malum publicum facere desinet. ~
345 1, VII | mirandum est: nam ubi bonus deteriorem divitiis magis clarum, magisque
346 2, IV | contendere; ut ex alienis malis deterrumi mortales ventri, atque profundae
347 2, VII | quibus ab malo publico detineatur: iuventus probitati et industriae,
348 2, I | quisque optuma potest, ut dicat. Ac mihi sic videtur: qualicumque
349 1, XI | per tabellam sententiae dicentur; hae illi superbiam suam
350 1, XIII| loqui, scilicet haec tibi dicerent: "O Caesar, nos te genuimos
351 2, VIII| reprehendenda aliena facta, aut dicta, ardet omnibus animus; vix
352 2, III | aliis cives. ~ An qui me his dictis corruptorem victoriae tuae,
353 2, II | ob easdem caussas immane dictu est, quanti et quam multi
354 1, IV | in dies male faciundo ac dicundo, dignitate alios, alios
355 2, VIII| esse. Porro ii, quibus bis die ventrem onerare, nullam
356 2, I | victi cives sunt. Inter has difficultates evadendum est tibi: atque
357 1, IV | dominatio, quanto moerori tua dignitas: quin optatius habent, ex
358 2, VIII| quae tibi placuerint, es dii immortales adprobent, beneque
359 1, XII | ac per summam discordiam dilabi, patiaris. ~ Profecto, si
360 1, V | cunctis gentibus imperitabat, dilapsus est: et, pro communi imperio,
361 1, XI | hae illi superbiam suam dimittent, ubi iis obediundum erit,
362 2, V | consultas: ita, bonis malisque dimotis, patenti via ad verum perges.
363 1, VII | rebus iuxta, ac de minumis disceptat. Sed de magistratibus creandis
364 2, II | mortales, postea ad Pompeium discesserint: eoque, per omne tempus
365 2, V | sunt concordiae bona, et discordiae mala expellenda. ~ Id ita
366 1, XII | vetustate, ac per summam discordiam dilabi, patiaris. ~ Profecto,
367 1, II | inimicorum arma inermis disiecit, domi militiaeque tanta
368 1, V | in artes, vitasque varias dispalata, nullo modo inter se congruens,
369 1, III | agitant. Nam, quae seditio, ac dissensio civilis tot tamque illustres
370 2, VIII| pauca nunc de facto meo disserere. Plerique mortales ad iudicandum
371 1, IX | renovanda, corrigendaque disserui, de senatu, quae tibi agenda
372 1, XI | occupatio, quam superba imperia distinuere. Homines nobiles cum paucis
373 1, XII | in multa et varia officia distribuantur; et quoniam iudicia primae
374 1, VI | nixi, sua ipsius consilia disturbaverunt. Quo tibi, imperator, maiore
375 1, II | principio nobilitatis factionem disturbavit, plebem romanam ex gravi
376 1, XII | nihilo haberi: sed ex natura, diversa praemia bonos, malosque
377 1, VII | poenituit: ubi promiscue dives, et pauper, ut cuique fors
378 1, XII | omnium mortalium vitam divino numine invisi; neque bonum,
379 1, V | duas partes ego civitatem divisam arbitror, sicut a maioribus
380 2, VII | reperiebam omnesque victores divitas contemsisse, et victos cupivisse.
381 1, VII | aspera est. Postremo, ubi divitiae clarae habentur, ibi omnia
382 1, VII | regi potest. Nam ubi cupido divitiarum invasit, neque disciplina,
383 2, I | incorrupta permanserant. Sed res docuit, id verum esse, quod in
384 1, III | Ac me quidem mediocris dolor angeret, si virtute partam
385 1, VIII| certandum est: cuius si dolum caveris, alia omnia in proclivi
386 1, VI | homines factiosi, quibus dolus atque malitia fide cariora
387 1, X | decernunt: ut eorum, qui dominantur, simultas ac arrogantia
388 2, VIII| mos est; ubi animum, quem dominari decebat, servitio obpressere,
389 1, IV | tametsi insperantibus accidit) dominatio, quanto moerori tua dignitas:
390 1, III | atque alterius socordia dominationem oblatam insolentes agitant.
391 2, II | necessitudo, traxit. Nam particeps dominationis neque fuit quisquam; neque,
392 1, V | Ita paullatim populus, qui dominus erat, et cunctis gentibus
393 1, IX | dedecori fuit? An Lucii Domitii magna vis est, cuius nullum
394 1, IV | hercule nunc cum Catone, Lucio Domitio, ceterisque eiusdem factionis,
395 2, IV | increpabantur, oblivio intercepit? Domitium, Carbonem, Brutum, alios
396 2, IV | mulierum et puerorum, vastatio domorum, ante partam a te victoriam
397 2, I | atque imperia, fortunam dono dare, item alia, quae per
398 1, XI | victi, recipiunt. ~ Igitur duabus rebus confirmari posse senatum
399 1, V | V. In duas partes ego civitatem divisam
400 1, IV | mens subpetit, eloqui non dubitabo: ceterum tui erit ingenii
401 1, VI | privatim usui est, id vero dubitare adgredi, socordiae, atque
402 1, VI | socordiae, atque ignaviae duco. Marco Livio Druso semper
403 2, VIII| domum aut villam exstruere, eamque signis, aulaeis, aliisque
404 | earum
405 2, II | creditorum impendebat. Sed ob easdem caussas immane dictu est,
406 2, VIII| potius, quam semet, visendum efficere; id est, non divitias decori
407 2, VI | sustentant: nisi illam firmam efficis, vinci, an vicisse, quid
408 1, V | militia, nullius honestae rei egens, satis sibi, satisque patriae
409 1, XIII| militiaeque praeclara facinora egisti, tamen gloria tua cum multis
410 2, VI | iuventuti erunt, hae ista egregia tua fama simul cum urbe
411 1, I | praeter ceteras, artem unam egregie mirabilem comperi, semper
412 1, III | rempublicam conturbavit, eisdem tibi restituendum est. Primum
413 | eiusdem
414 1, X | sicuti corpus animo, obedit, eiusque consulta exsequitur, Patres
415 1, IV | quidem quae mens subpetit, eloqui non dubitabo: ceterum tui
416 2, VIII| conveniet, quum stipendiis emeritis domos reverterint. ~ Quae
417 2, I | nequiores fuere. ~ At contra id eniti decet; quum ipse bonus,
418 2, II | ad Pompeium discesserint: eoque, per omne tempus belli,
419 1, IX | animi vis in consulatum erupit: hebes lingua, magis malus
420 2, I | Inter has difficultates evadendum est tibi: atque in posterum
421 1, XIII| reique publicae prospere eveniat. ~
422 2, VIII| immortales adprobent, beneque evenire sinant. ~ ~
423 2, I | esse licet, formidatur. Id evenit, quia plerique rerum potentes
424 1, I | quam bona consilia prospere eveniunt: quia plerasque res fortuna
425 1, XIII| petimus; sed uti libertatem eversam restituas: qua re patrata,
426 1, IV | dignitate alios, alios civitate eversum irent. ~ Nam quid ego de
427 2, VIII| videtur, quae meditata pectore evolvat. Quibus me subiectum haud
428 1, IV | orbi liberi, non parentes exacta aetate, non gemitus virorum,
429 1, I | cuiquam mortali, cuius opes in excelso sunt: quippe quum et illis
430 1, VIII| usus est: malitia praemiis excercetur. Ubi ea demseris, nemo omnium
431 1, VII | in ea re maxume animum excercitato, uti colantur boni mores,
432 2, V | tempestate urbi romanae fatum excidii adventarit, cives cum civibus
433 1, III | more suo, per servitium exerceret; sed homines inertissumi,
434 1, XII | Se me illa magis cupido exercet, uti quocumque modo, et
435 1, X | suae quisque potentiae, exercitabat. ~ Ac hoc tempore contra,
436 2, VII | praeceptis, et factis fortibus exercitando. ~
437 2, VIII| hebeti atque claudo, pro exercito uti volunt: nam imprudentia
438 2, IV | administratione scorta aut convivia exercuerint nonnulli; quorum aetas ne
439 1, X | armis, atque equis, corpus exercui, sed animum in litteris
440 2, III | quod optumum factu est, existuma. Equidem ego cuncta imperia
441 1, VI | Livio Druso iuxta, ac de se, existumaverunt. Itaque metu, ne per tantam
442 2, V | ad verum perges. Ego sic existumo: quoniam orta omnia intereunt,
443 2, VIII| aulaeis, aliisque operibus exornare, et omnia potius, quam semet,
444 2, V | bona, et discordiae mala expellenda. ~ Id ita eveniet, si sumtuum
445 2, VI | ne immerito cives patria expellerentur; retinuisse ab stultitia
446 1, V | spes tenet, fore, ut omnes expergiscantur ad libertatem: quippe quum
447 2, III | caedem, et sanguine sanguinem expiandum. ~
448 1, V | Sed, ubi eos paullatim expulsos agris, inertia, atque inopia
449 2, V | conserturos: ita defessos et exsangues regi, aut nationi praedae
450 1, X | obedit, eiusque consulta exsequitur, Patres consilio valere
451 2, VIII| VIII. Nam domum aut villam exstruere, eamque signis, aulaeis,
452 2, III | Scilicet quod ea, quae externis nationibus, natura hostibus
453 2, VII | cupivisse. Neque aliter quisquam extollere sese, et divina mortalis
454 1, XIII| se virtus magis magisque extollit." ~ Quae mihi utilia factu
455 1, III | circumveniunt; suos ad honorem extollunt; non facinus, non probrum
456 2, I | digna faciundo. Ceterum uti fabricata, sic virtute parta, quam
457 2, I | carminibus Appius ait, « Fabrum esse suae quemque fortunae:"
458 1, I | munificentiam tuam, quam tu faciendo quae gloria digna essent. ~
459 2, VIII| pars nullum stipendium faciet. Et frumentum id, quod antea
460 2, II | II. Sed iam, quo melius faciliusque constituas, paucis, quae
461 1, IX | nullum membrum a flagitio aut facinore vacat: lingua vana, manus
462 1, X | erat, ei omnes consulebant; factio contra hostes parabatur;
463 1, II | a principio nobilitatis factionem disturbavit, plebem romanam
464 2, VII | bonisque praeceptis, et factis fortibus exercitando. ~
465 1, V | superbia, sed bona fama factisque fortibus nobilis ignobilem
466 2, VIII| peius videtur pauca nunc de facto meo disserere. Plerique
467 2, VI | retinuisse ab stultitia et falsis voluptatibus; pacem, concordiamque
468 1, XIII| maxuma in terris; domum familiamque in patria clarissumam; praeterea
469 1, III | civilis tot tamque illustres familias ab stirpe avertit? Aut quorum
470 1, VIII| intendit, oppida, agros fana, atque domos vastat: divina
471 2, II | quasi sacro atque inspoliato fano debitores usi. ~
472 1, XIII| interdum fortuna, saepe invidia fatigat: ubi anima naturae cessit,
473 1, X | animus curis, atque laboribus fatigatur; aut gloriam, aut libertatem,
474 1, XIII| Quippe si morbo iam, aut fato huic imperio secus accidat;
475 2, V | tempestate urbi romanae fatum excidii adventarit, cives
476 1, IX | Lucius Postumius, et Marcus Favonius, mihi videntur quasi magnae
477 1, II | et tam praeclara facinora fecit, uti ne inimici quidem queri
478 1, VIII| Ceterum avaritia bellua fera, immanis, intoleranda est:
479 1, XII | atque amens alienata mente feraris. Namque mihi pro vero constat,
480 1, XI | et usus amplior est. Nam fere his tempestatibus, alii
481 1, X | ingeniumque adolevit, haud ferme armis, atque equis, corpus
482 2, V | socordia aestument. Ergo animus ferox, prava via ingressus, ubi
483 1, X | simultas ac arrogantia fert, ita bonum, malumque publicum
484 2, V | consueta non subpetunt, fertur accensus in socios modo,
485 1, X | defensat: omnibus locis adest, festinat; quanto in secundis rebus
486 1, VI | quibus dolus atque malitia fide cariora erant, ubi intellexerunt,
487 1, VI | imperator, maiore cura fideque, amici et multa praesidia
488 1, VII | ibi omnia bona vilia sunt, fides, probitas, pudor, pudicitia:
489 2, V | suam cuique rem familiarem finem sumtuum statueris: quoniam
490 2, VI | nosque et socios in pace firma constitues. Sin eadem studia
491 2, VI | otii sustentant: nisi illam firmam efficis, vinci, an vicisse,
492 1, X | litteris agitavi; quod natura firmius erat, id in laboribus habui.
493 1, X | quanto in secundis rebus florentior fuit, tanto in advorsis
494 1, X | lubidine huc atque illuc fluctuantes agitantur; interdum alia,
495 2, V | adquirit. ~ Quare tollendus foenerator in posterum, uti suas quisque
496 2, II | terrarum bello concussus foret. Cetera multitudo volgi,
497 2, I | tamen, quia malo esse licet, formidatur. Id evenit, quia plerique
498 2, III | esse, quin ad eum ex multis formido recidat: eam vitam bellum
499 1, VII | dives, et pauper, ut cuique fors tulit, de maxumis rebus
500 1, XII | XII. Forsitan, imperator, perfectis litteris
|