absol-forsi | forti-primi | priva-xiii
Epistula, Caput
501 1, XIII| Caesar, nos te genuimos fortissumi viri, in optuma urbe decus,
502 1, IX | ignotis, memorem? Marci Bibuli fortitudo atque animi vis in consulatum
503 2, I | Fabrum esse suae quemque fortunae:" atque in te maxume, qui
504 2, I | obtinebat, regna, atque imperia, fortunam dono dare, item alia, quae
505 2, IV | veterrumos omnium, advorsum fratres parentesque ac liberos armis
506 2, VII | rebus alii timent, maxume fretus est, negotii magnitudine:
507 2, VII | largitionibus et publico frumento corrupta, habeat negotia
508 2, VIII| nullum stipendium faciet. Et frumentum id, quod antea praemium
509 2, I | quibus imperitant, nequiores fuere. ~ At contra id eniti decet;
510 2, IV | parentum, aut liberorum sinum, fuga mulierum et puerorum, vastatio
511 1, IX | vana, manus cruentae, pedes fugaces; quae honeste nominari nequeant,
512 1, VI | quum indignabuntur omnia, funditus misceri, antiquis civibus
513 2, IV | Quam illa occulta civium funera, et repentinae caedes in
514 1, XII | quin insomniis exercitus, furibundus, atque amens alienata mente
515 1, VI | tempestates hominum nobilium futurae sint; quum indignabuntur
516 1, XII | numerus in quoque genere futurus sit. ~ Eam hi omnia generatim
517 1, XII | ne clarissumus imperator, gallica gente subacta, populi romani
518 2, VII | obmissis pecuniae et corporis gaudiis, animo indulgens, non adsentando,
519 2, VI | delicta perpessus, praesens gaudium cum mox futuro malo concesseris. ~
520 1, IV | parentes exacta aetate, non gemitus virorum, luctus mulierum,
521 1, IV | quum interea importunissuma genera hominum tot miserorum civium
522 1, XII | futurus sit. ~ Eam hi omnia generatim describere, haud difficile
523 1, XII | descriptio, qui numerus in quoque genere futurus sit. ~ Eam hi omnia
524 1, XII | clarissumus imperator, gallica gente subacta, populi romani summum
525 1, VII | liberis, postremo humanae genti, pepereris, si studium pecuniae
526 1, XIII| dicerent: "O Caesar, nos te genuimos fortissumi viri, in optuma
527 2, VI | sapientes pacis caussa bellum gerunt, laborem spe otii sustentant:
528 2, IV | tum dubia victoria, sese gesserit; quoque modo in belli administratione
529 2, I | Bellum aliorum pace mollius gessisti: ad hoc victores pradam
530 2, VIII| reipublicae necessaria, tibique gloriosa ratus sum, quam paucissumis
531 1, VII | absurde placet lex, quam Caius Gracchus in tribunatu promulgaverat;
532 1, IX | Parantur haec disciplina Graecorum; sed virtus, vigilantia,
533 1, IX | vigilantia, labos, apud Graecos nulla sunt. Quippe, quum
534 1, X | consilia valuerunt: ubicumque gratia, timor, voluptas, ea corrupere,
535 1, XIII| fuerit, patriae, parentibus gratificandi; postero tempore, republica
536 2, VII | praebendo, perversam gratiam gratificans; sed in labore, patientia,
537 1, VIII| ea demseris, nemo omnium gratuito malus est. Ceterum avaritia
538 1, II | disturbavit, plebem romanam ex gravi servitute in libertatem
539 2, I | patitur. ~ Sed tibi hoc gravius est, quam ante te omnibus,
540 2, VII | publico frumento corrupta, habeat negotia sua, quibus ab malo
541 1, VII | Postremo, ubi divitiae clarae habentur, ibi omnia bona vilia sunt,
542 1, XII | Libertatem gloria cariorem habeo, atque ego te oro, hortorque,
543 1, I | opulentia posset, cognitam haberem. Itaque mihi multa cum animo
544 1, X | usque eo prosperum imperium habuisse, dum apud eos vera consilia
545 | hanc
546 2, I | victi cives sunt. Inter has difficultates evadendum
547 1, IX | vis in consulatum erupit: hebes lingua, magis malus quam
548 2, VIII| obpressere, nequicquam eo postea hebeti atque claudo, pro exercito
549 1, IV | metu retinere maluit. At hercule nunc cum Catone, Lucio Domitio,
550 2, IV | pecoris modo, conscissam? Heu! Quam illa occulta civium
551 2, II | tibi fuit, imperator, cum homine claro, magnis opibus, avido
552 1, VI | intellexerunt, per unum hominem maxumum beneficium multis
553 1, VII | advorsum obprimere, strenuo homini haud difficile est: occulta
554 1, V | armis, aut militia, nullius honestae rei egens, satis sibi, satisque
555 1, XIII| divitias; postremo omnia honestamenta pacis et praemia belli.
556 1, XIII| praeterea bonas artes, honestas divitias; postremo omnia
557 1, IX | cruentae, pedes fugaces; quae honeste nominari nequeant, inhonestissuma?
558 2, IV | flagitiis commacularetur honorum laus. ~ Neque enim te praeterire
559 2, IV | erant! Ad quae te illi idem hortantur: et scilicet id certatum
560 1, XII | habeo, atque ego te oro, hortorque, ne clarissumus imperator,
561 1, V | amittendae cura orietur. Hos ego censeo, permixtos cum
562 1, VII | VII. Hostem advorsum obprimere, strenuo
563 1, IV | bona adolescentes, sicuti hostiae, mactati sunt: quum interea
564 | huic
565 1, VII | tibi, liberis, postremo humanae genti, pepereris, si studium
566 1, VIII| domos vastat: divina cum humanis permiscet: neque exercitus,
567 1, V | nobilis ignobilem anteibat: humillumus quisque in armis, aut militia,
568 1, III | ut hostibus tela in manus iaceret; quibus ille rebus rempublicam
569 1, IX | est, de illis potissumum iactura fit, quia pretii minumi
570 1, V | congruens, parum mihi quidem idonea videtur ad capessendum rempublicam.
571 1, X | socordia atque ignavia invasit, ignari laboris, hostium, militiae,
572 1, X | quorum animos socordia atque ignavia invasit, ignari laboris,
573 1, XI | bonis et malis, strenuis et ignavis, optabilis est. Verum eam
574 1, IV | cuius contumeliam homines ignavissumi vita sua commutare volunt?
575 1, V | factisque fortibus nobilis ignobilem anteibat: humillumus quisque
576 1, IX | quid ego plura, quasi de ignotis, memorem? Marci Bibuli fortitudo
577 | illam
578 | illos
579 2, VI | quam lubidini consules, illosque nosque et socios in pace
580 | illuc
581 1, III | dissensio civilis tot tamque illustres familias ab stirpe avertit?
582 1, X | in sua civitate amplior illustriorque locus, quam aliis est, ei
583 1, V | multitudo primum malis moribus imbuta, deinde in artes, vitasque
584 2, II | impendebat. Sed ob easdem caussas immane dictu est, quanti et quam
585 1, IV | virorum, luctus mulierum, immanem eorum animum inflexit, qui,
586 1, VIII| Ceterum avaritia bellua fera, immanis, intoleranda est: quo intendit,
587 2, VI | clementia erit, consuluisse, ne immerito cives patria expellerentur;
588 1, X | ea corrupere, post paullo imminutae opes, deinde ademtum imperium,
589 1, III | animus tam praeceps tamque immoderatus fuit? ~
590 1, XIII| perscripsi. Ceterum deos immortalis obtestor, uti, quocumque
591 1, V | et plebes bonis negotiis impedita malum publicum facere desinet. ~
592 2, II | erat; tanta vis creditorum impendebat. Sed ob easdem caussas immane
593 1, I | consilium dare regi aut imperatori, postremo cuiquam mortali,
594 1, XI | quibus antea crudelissume imperitabant. ~
595 1, V | erat, et cunctis gentibus imperitabat, dilapsus est: et, pro communi
596 2, I | putant, quo illi, quibus imperitant, nequiores fuere. ~ At contra
597 2, I | strenuus sis, uti quam optumis imperites. Nam pessumus quisque asperrume
598 1, II | est, uti te ab inimicorum impetu vindices, quoque modo contra
599 1, XI | atque amicorum negotiis implicati, haud sane reipublicae consiliis
600 1, VI | civibus hanc servitutem imponi, regnum denique ex libera
601 1, IV | mactati sunt: quum interea importunissuma genera hominum tot miserorum
602 1, X | imperium, postremo servitus imposita est. ~ Equidem ego sic apud
603 1, VI | Sed non inscius, neque imprudens sum, quum ea res agetur,
604 2, VIII| exercito uti volunt: nam imprudentia pleraque et se praecipitant.
605 2, VIII| adhuc, militia iniusta, aut inaequalis sit: quum alii triginta,
606 1, V | agris, inertia, atque inopia incertas domos habere subegit; coepere
607 2, V | sumtuum statueris: quoniam is incessit mos, ut homines adolescentuli,
608 1, X | pepererunt, ubi paullum inclinata respublica agitari coepit,
609 1, VI | facinus in se admittere, qui incommodo reipublicae gratiam sibi
610 2, I | lubidinem data; neque cuiquam incorrupta permanserant. Sed res docuit,
611 2, IV | Pompeium victoriamque Sullanam increpabantur, oblivio intercepit? Domitium,
612 2, I | industria haberi decet, ne incuria deformentur, aut corruant
613 1, II | beneficia populi retineas, indigna virtute tua cogites. Sin
614 1, VI | nobilium futurae sint; quum indignabuntur omnia, funditus misceri,
615 2, I | cupiuntur: quia et apud indignos saepe erant, quasi per lubidinem
616 2, VII | corporis gaudiis, animo indulgens, non adsentando, neque concupita
617 2, VII | detineatur: iuventus probitati et industriae, non sumptibus, neque divitiis
618 1, II | praetura inimicorum arma inermis disiecit, domi militiaeque
619 1, VI | quisque conscius, malo atque infido animo esse, de Marco Livio
620 2, I | deformentur, aut corruant infirmata. Nemo enim alteri imperium
621 1, IV | mulierum, immanem eorum animum inflexit, qui, acerbius in dies male
622 1, IX | magis malus quam callidus ingenio. Quid ille audeat, cui consulatus
623 1, X | X. Postquam mihi aetas ingeniumque adolevit, haud ferme armis,
624 1, VI | ubi unius munere multitudo ingens in civitatem pervenerit.
625 1, X | hostium, non advorsa res, ingentem eorum animum subegit, quin,
626 2, V | animus ferox, prava via ingressus, ubi consueta non subpetunt,
627 1, IX | honeste nominari nequeant, inhonestissuma? Unius tamen Marci Catonis
628 1, VII | regnum est; ex pecunia legi, inhonestum. Quare omnes primae classis
629 1, VIII| tametsi omnes aequi, atque iniqui memorent, tamen tibi cum
630 2, II | Per idem tempus maledictis iniquorum occupandae reipublicae in
631 2, IV | utrius vestrum arbitrio iniuria fierent; neque receptam,
632 2, VIII| Item ne, ut adhuc, militia iniusta, aut inaequalis sit: quum
633 1, III | dant, adimunt, quae lubet: innocentes circumveniunt; suos ad honorem
634 1, VII | amiserint, quae per virtutem inopes ceperant. Id adeo haud mirandum
635 1, VI | VI. Sed non inscius, neque imprudens sum, quum
636 1, XI | cetera multitudo, pleraque insititia sit); sententia eorum a
637 1, III | socordia dominationem oblatam insolentes agitant. Nam, quae seditio,
638 1, XII | curam animi sedaverit, quin insomniis exercitus, furibundus, atque
639 1, IV | tantae voluptati est (tametsi insperantibus accidit) dominatio, quanto
640 2, II | belli, quasi sacro atque inspoliato fano debitores usi. ~
641 2, V | demseris; non ad vetera instituta revocans, quae, iam pridem
642 1, X | militiae, domi factione instructi, per superbiam cunctis gentibus
643 1, IV | hostium partes suas muniri intellegebat; tamen, paucis interfectis,
644 1, VI | fide cariora erant, ubi intellexerunt, per unum hominem maxumum
645 2, IV | Sullanam increpabantur, oblivio intercepit? Domitium, Carbonem, Brutum,
646 2, V | existumo: quoniam orta omnia intereunt, qua tempestate urbi romanae
647 1, IV | intellegebat; tamen, paucis interfectis, ceteros beneficio quam
648 2, IV | supplices per summum scelus interfectos: plebem romanam in villa
649 1, II | inter labores militiae, interque proelia, victorias, imperium,
650 1, VIII| avaritia bellua fera, immanis, intoleranda est: quo intendit, oppida,
651 1, II | quae profecto aut tu vera invenies, aut certe haud procul a
652 2, VII | clarissumi viri magnitudinem invenissent; quae res populos, nationesve,
653 1, XII | populi romani summum atque invictum imperium tabescere vetustate,
654 1, VIII| magis aemuli bonorum, quam invidi essent: quia desidia, et
655 1, XIII| interdum fortuna, saepe invidia fatigat: ubi anima naturae
656 1, XII | mortalium vitam divino numine invisi; neque bonum, neque malum
657 2, VI | poenas, aut acerba iudicia invocat, quibus civitas vastatur
658 | ipse
659 | ipsius
660 | ipso
661 | ipsum
662 1, IV | alios civitate eversum irent. ~ Nam quid ego de te dicam,
663 2, V | sumtuum statueris: quoniam is incessit mos, ut homines
664 | ista
665 2, VIII| providendum est, quonam modo Italia atque provinciae tutiores
666 1, XII | probandum verum esse: si hoc itinere uti decreveris, cetera in
667 2, VIII| disserere. Plerique mortales ad iudicandum satis ingenii habent, aut
668 1, VII | sed numero plures, quam iudicant. Neque Rhodios, neque alias
669 1, VII | Quare omnes primae classis iudicare placet, sed numero plures,
670 1, VII | quisquam magis, aut minus iudicaverit; sicut neque praetor, neque
671 1, VII | facile populi iudicium fit. Iudices a paucis probari, regnum
672 2, II | multitudo volgi, more magis quam iudicio, post alius alium, quasi
673 1, VII | civitates unquam suorum iudiciorum poenituit: ubi promiscue
674 1, VII | magistratu facile populi iudicium fit. Iudices a paucis probari,
675 2, IV | neque in praelio belli iure, sed post ea supplices per
676 1, V | opes deminutae sunt, et ius populi amplificatum. Sed
677 2, III | civiliter deponas, illa ut quam iustissuma et diuturna sit; de te ipso
678 2, VII | malo publico detineatur: iuventus probitati et industriae,
679 2, VI | malasque lubidines, ab iuventute prohibeas. ~ Ea vera clementia
680 2, VI | Sin eadem studia artesque iuventuti erunt, hae ista egregia
681 1, IX | IX. Sed, quid ego plura, quasi
682 1, XII | difficile factu fuit; sed prius laborandum visum est de summa consilii,
683 2, VII | gratiam gratificans; sed in labore, patientia, bonisque praeceptis,
684 2, VI | pacis caussa bellum gerunt, laborem spe otii sustentant: nisi
685 1, II | aequo probaretur sed inter labores militiae, interque proelia,
686 1, X | ignavia invasit, ignari laboris, hostium, militiae, domi
687 1, IX | sed virtus, vigilantia, labos, apud Graecos nulla sunt.
688 2, III | imperium temperavere, his laeta et candida omnia visa,
689 1, III | quod tibi obesset, ita lapsus est, ut hostibus tela in
690 2, VII | provideas oportet uti plebes, largitionibus et publico frumento corrupta,
691 2, III | advorsus, neque ab tergo, aut lateribus tutus sis; semper in periculo,
692 1, VIII| statuo. Nam perinde omnes res laudantur, atque adpetuntur, ut earum
693 2, I | laudando facta tua, quam tu laude digna faciundo. Ceterum
694 2, IV | flagitiis commacularetur honorum laus. ~ Neque enim te praeterire
695 1, IV | Sulla, cui omnia in victoria lege belli licuerunt, tametsi
696 1, X | Atque ego in ea vita, multa legendo atque audiendo ita comperi,
697 1, V | quia nullius potentia super leges erat; neque divitiis, aut
698 1, VII | regnum est; ex pecunia legi, inhonestum. Quare omnes
699 1, VII | mihi quidem absurde placet lex, quam Caius Gracchus in
700 1, V | amplificatum. Sed plebes eo libere agitabat, quia nullius potentia
701 1, IV | satiari nequiverunt: non orbi liberi, non parentes exacta aetate,
702 2, VI | se in victoria licentius liberiusque, quam arctius, futuros credebant:
703 1, XI | obtentui erit, quo magis animo libero facere audeat: in multitudine,
704 2, IV | caedes in parentum, aut liberorum sinum, fuga mulierum et
705 2, IV | advorsum fratres parentesque ac liberos armis contendere; ut ex
706 1, XI | factionis habent, quaecumque libuit probare, reprehendere, decernere,
707 1, III | urbe capta, lubidine ac licentia sua, pro legibus utuntur. ~
708 2, V | si sumtuum et rapinarum licentiam demseris; non ad vetera
709 2, VI | praesertim iis qui se in victoria licentius liberiusque, quam arctius,
710 | licet
711 1, IV | omnia in victoria lege belli licuerunt, tametsi supplicio hostium
712 1, X | familiarem defensat: omnibus locis adest, festinat; quanto
713 1, X | civitate amplior illustriorque locus, quam aliis est, ei magnam
714 1, IX | Catonis ingenium versutum, loquax, callidum haud contemno.
715 1, XIII| atque parentes possent loqui, scilicet haec tibi dicerent: "
716 2, II | omnia, quae corruptus animus lubebat, minitari. Ex quis magna
717 2, I | indignos saepe erant, quasi per lubidinem data; neque cuiquam incorrupta
718 2, VI | uti pravas artes, malasque lubidines, ab iuventute prohibeas. ~
719 1, IX | maxumo dedecori fuit? An Lucii Domitii magna vis est, cuius
720 1, IV | hercule nunc cum Catone, Lucio Domitio, ceterisque eiusdem
721 1, IV | aetate, non gemitus virorum, luctus mulierum, immanem eorum
722 2, V | pridem corruptis moribus, ludibrio sunt; sed si suam cuique
723 2, II | quibus omnia probro ac luxuria polluta erant, concurrere
724 1, IV | adolescentes, sicuti hostiae, mactati sunt: quum interea importunissuma
725 1, VII | dignitate creetur. Sed de magistratu facile populi iudicium fit.
726 1, III | flagitium obstat, quo minus magistratus capiant: quod commodum est,
727 1, X | locus, quam aliis est, ei magnam curam esse reipublicae.
728 1, I | in ea cognoscenda multam, magnamque curam habui: non ita, uti
729 1, IV | romani imperium maxumum ex magno fieri. Quo magis tibi etiam
730 1, XIII| restitueris, quis te clarior, quis maior, in terris fuerit? Quippe
731 1, I | mirabilem comperi, semper tibi maiorem in advorsis, quam in secundis
732 1, X | supervacanea est calliditas. Itaque maiores nostri, quum bellis asperrumis
733 2, III | natura hostibus nosque maioresque nostri saepe tribuere, ea
734 1, XI | difficile est (quippe quum illis maiorum virtus partam reliquerit
735 2, VI | corrigitur; sed uti pravas artes, malasque lubidines, ab iuventute
736 1, IV | inflexit, qui, acerbius in dies male faciundo ac dicundo, dignitate
737 2, II | sequuti. ~ Per idem tempus maledictis iniquorum occupandae reipublicae
738 2, V | quo consultas: ita, bonis malisque dimotis, patenti via ad
739 1, XII | diversa praemia bonos, malosque sequi. Interea forte ea
740 1, X | arrogantia fert, ita bonum, malumque publicum existumant. ~
741 1, IX | additamenti. Lucius Postumius, et Marcus Favonius, mihi videntur
742 2, VII | et quia tibi terrae et maria simul omnia componenda sunt;
743 1, VII | animus magis, aut minus mature, postremo tamen subcumbit.
744 1, XII | consilium meum prudens, maxumeque usui esse; nam ubicumque
745 1, VII | ut cuique fors tulit, de maxumis rebus iuxta, ac de minumis
746 | meam
747 2, VI | pervade. Namque aut tu mederi potes, aut obmittenda est
748 2, I | artibus. ~ Ergo omnes magna mediocrique sapientia res huc vocat:
749 1, III | utuntur. ~ Ac me quidem mediocris dolor angeret, si virtute
750 1, VIII| factione nobilitatis haud mediocriter certandum est: cuius si
751 2, VIII| lingua promta videtur, quae meditata pectore evolvat. Quibus
752 2, VIII| pigeret. Nam sive hac, seu meliore alia via perges, a me quidem
753 2, II | II. Sed iam, quo melius faciliusque constituas,
754 1, IX | magna vis est, cuius nullum membrum a flagitio aut facinore
755 1, IX | plura, quasi de ignotis, memorem? Marci Bibuli fortitudo
756 1, VIII| omnes aequi, atque iniqui memorent, tamen tibi cum factione
757 1, IV | communiasque. Mihi quidem quae mens subpetit, eloqui non dubitabo:
758 1, XII | furibundus, atque amens alienata mente feraris. Namque mihi pro
759 2, VII | nequit: magnae curae magna merces est. ~ Igitur provideas
760 2, III | neque quemquam a multis metuendum esse, quin ad eum ex multis
761 1, V | coloniis constituas: ita et res militaris opulentior erit, et plebes
762 2, II | corruptus animus lubebat, minitari. Ex quis magna pars, ubi
763 1, VII | sustuleris, aut, quoad res feret, minueris: aliter neque privata res,
764 1, IX | iactura fit, quia pretii minumi sunt. Nunc, quoniam, sicut
765 1, VII | maxumis rebus iuxta, ac de minumis disceptat. Sed de magistratibus
766 1, I | ceteras, artem unam egregie mirabilem comperi, semper tibi maiorem
767 1, VII | inopes ceperant. Id adeo haud mirandum est: nam ubi bonus deteriorem
768 1, VI | indignabuntur omnia, funditus misceri, antiquis civibus hanc servitutem
769 1, IV | importunissuma genera hominum tot miserorum civium sanguine satiari
770 1, XII | quoniam iudicia primae classis mittenda putem, quae descriptio,
771 1, III | omnium, summam potestatem moderandi, de vectigalibus, sumtibus,
772 1, X | superbiam cunctis gentibus moderantur. Itaque Patres, quorum consilio
773 2, IV | quali quisque eorum more aut modestia, etiam tum dubia victoria,
774 2, V | magnitudinem animi, pudorem, atque modestiam pro socordia aestument.
775 1, I | agitanti consilium fuit, famam, modestiamque meam post tuam dignitatem
776 1, VIII| neque exercitus, neque moenia obstant, quominus vi sua
777 1, IV | accidit) dominatio, quanto moerori tua dignitas: quin optatius
778 2, I | componere. Bellum aliorum pace mollius gessisti: ad hoc victores
779 2, II | paucis, quae me animus monet, accipe. Bellum tibi fuit,
780 1, XIII| terris fuerit? Quippe si morbo iam, aut fato huic imperio
781 1, VII | excercitato, uti colantur boni mores, concordia inter veteres
782 1, XIII| gloria agnita, tuaque unius mors vita clarior erit. Nam vivos
783 1, I | imperatori, postremo cuiquam mortali, cuius opes in excelso sunt:
784 1, VI | maxumum beneficium multis mortalibus dare, videlicet et sibi
785 1, XII | pro vero constat, omnium mortalium vitam divino numine invisi;
786 2, II | castra tua; et aperte quietis mortem, rapinas, postremo omnia,
787 2, V | cunctae gentes conglobatae, movere aut contundere queunt hoc
788 2, V | socios modo, modo in cives; movet composita, et res novas
789 2, VI | perpessus, praesens gaudium cum mox futuro malo concesseris. ~
790 1, I | atque in ea cognoscenda multam, magnamque curam habui:
791 1, VII | acceptum videt, prime aestuat, multaque in pectore volvit: sed ubi
792 1, X | respublica agitari coepit, multipliciter animus curis, atque laboribus
793 1, XI | libero facere audeat: in multitudine, et praesidii plus, et usus
794 2, I | sed, quod multo maius, multoque asperius est, bonis pacis
795 1, VI | civitate futurum, ubi unius munere multitudo ingens in civitatem
796 2, VIII| praemium ignaviae fuit, per municipia et colonias, illis dare
797 1, I | laudando atque admirando munificentiam tuam, quam tu faciendo quae
798 1, IV | supplicio hostium partes suas muniri intellegebat; tamen, paucis
799 2, I | perverse consulunt: et eo se munitiores putant, quo illi, quibus
800 1, XIII| periculis ceperamus, ea tibi nascenti cum anima simul tradidimus,
801 2, VII | invenissent; quae res populos, nationesve, magnis auctoribus auxissent;
802 2, V | defessos et exsangues regi, aut nationi praedae futuros: aliter
803 2, III | Scilicet quod ea, quae externis nationibus, natura hostibus nosque
804 1, XIII| invidia fatigat: ubi anima naturae cessit, demtis obtrectationibus,
805 1, IX | mihi videntur quasi magnae navis supervacua onera esse: ubi
806 2, VIII| reverterint. ~ Quae reipublicae necessaria, tibique gloriosa ratus
807 2, II | quos adfinitas, aut alia necessitudo, traxit. Nam particeps dominationis
808 2, VII | frumento corrupta, habeat negotia sua, quibus ab malo publico
809 2, VII | timent, maxume fretus est, negotii magnitudine: et quia tibi
810 1, IX | fugaces; quae honeste nominari nequeant, inhonestissuma? Unius tamen
811 2, VIII| decebat, servitio obpressere, nequicquam eo postea hebeti atque claudo,
812 2, I | illi, quibus imperitant, nequiores fuere. ~ At contra id eniti
813 2, VII | tantum ingenium adtingere nequit: magnae curae magna merces
814 1, IV | civium sanguine satiari nequiverunt: non orbi liberi, non parentes
815 1, XII | malum facinus cuiusquam pro nihilo haberi: sed ex natura, diversa
816 2, III | corruptorem victoriae tuae, nimisque in victos bona voluntate
817 1, VI | in tribunatu summa ope niti pro nobilitate: neque ullam
818 1, VII | pecuniam, qua quique lubet, nititur; et malis, et bonis rebus
819 1, VI | rerum potiretur, contra eum nixi, sua ipsius consilia disturbaverunt.
820 1, V | fama factisque fortibus nobilis ignobilem anteibat: humillumus
821 1, XI | respublica, et minus potens nobilitas esset. Sed quoniam coaequari
822 1, VI | tribunatu summa ope niti pro nobilitate: neque ullam rem in principio
823 1, VI | quaeve tempestates hominum nobilium futurae sint; quum indignabuntur
824 | nobis
825 2, VIII| ventrem onerare, nullam noctem sine scorto quiescere, mos
826 1, IX | sicut in statua, praeter nomen, nihil est additamenti.
827 1, IX | pedes fugaces; quae honeste nominari nequeant, inhonestissuma?
828 1, XIII| si vero urbem amplissumo nomine, ex maxumo imperio, prope
829 2, IV | aut convivia exercuerint nonnulli; quorum aetas ne per otium
830 | nos
831 2, V | movet composita, et res novas veteribus adquirit. ~ Quare
832 1, V | rempublicam. Ceterum, additis novis civibus, magna me spes tenet,
833 1, XII | si id accidat, neque tibi nox, neque dies, curam animi
834 | nulla
835 2, VIII| bis die ventrem onerare, nullam noctem sine scorto quiescere,
836 | nullo
837 1, XII | litteris desideres, quem numerum senatorum fieri placeat;
838 1, XII | putem, quae descriptio, qui numerus in quoque genere futurus
839 1, XII | omnium mortalium vitam divino numine invisi; neque bonum, neque
840 1, X | viris, pecunia amissa, nunquam defessi sunt armati de imperio
841 | O
842 | ob
843 2, VIII| et per iniuriam alienas obcupando. Item ne, ut adhuc, militia
844 1, X | senatui, sicuti corpus animo, obedit, eiusque consulta exsequitur,
845 1, XI | suam dimittent, ubi iis obediundum erit, quibus antea crudelissume
846 1, III | eo maluit, quam quod tibi obesset, ita lapsus est, ut hostibus
847 1, III | alterius socordia dominationem oblatam insolentes agitant. Nam,
848 2, IV | Sullanam increpabantur, oblivio intercepit? Domitium, Carbonem,
849 2, VII | adtingere potest, nisi, obmissis pecuniae et corporis gaudiis,
850 2, VI | aut tu mederi potes, aut obmittenda est cura omnibus. Neque
851 2, VIII| dominari decebat, servitio obpressere, nequicquam eo postea hebeti
852 1, X | respublica stabiliebatur, obpressi, ex aliena lubidine huc
853 1, VII | VII. Hostem advorsum obprimere, strenuo homini haud difficile
854 2, IV | quaererent; atque essent obprobria victoriae, quorum flagitiis
855 1, XI | aequa omnium, aut sententia obscurior esset, maioribus opibus
856 2, VIII| sint: id quod factu haud obscurum est. Nam iidem omnia vastant,
857 2, VI | stabilivisse: non, si flagitiis obsecutus, delicta perpessus, praesens
858 1, VIII| exercitus, neque moenia obstant, quominus vi sua penetret:
859 1, III | non probrum aut flagitium obstat, quo minus magistratus capiant:
860 1, XI | sententiam feret. Tabella obtentui erit, quo magis animo libero
861 1, XIII| Ceterum deos immortalis obtestor, uti, quocumque modo ages,
862 2, I | I. Pro vero antea obtinebat, regna, atque imperia, fortunam
863 1, VIII| torpedo invasit; strepunt, obtrectant, alienam famam bonam suum
864 1, XIII| anima naturae cessit, demtis obtrectationibus, ipsa se virtus magis magisque
865 1, XIII| maxumo imperio, prope iam ab occasu restitueris, quis te clarior,
866 1, XI | eorum a metu libera. Ita occulte sibi quisque alterius potentia
867 2, II | tempus maledictis iniquorum occupandae reipublicae in spem adducti
868 1, XI | adfuerunt: neque eos magis occupatio, quam superba imperia distinuere.
869 1, XII | quoque modo in multa et varia officia distribuantur; et quoniam
870 | omne
871 2, VII | bona, atque mala reperiebam omnesque victores divitas contemsisse,
872 1, IX | magnae navis supervacua onera esse: ubi salvi pervenere,
873 2, VIII| quibus bis die ventrem onerare, nullam noctem sine scorto
874 1, VI | fuit, in tribunatu summa ope niti pro nobilitate: neque
875 2, VIII| signis, aulaeis, aliisque operibus exornare, et omnia potius,
876 2, VII | est. ~ Igitur provideas oportet uti plebes, largitionibus
877 1, VIII| intoleranda est: quo intendit, oppida, agros fana, atque domos
878 1, XI | malis, strenuis et ignavis, optabilis est. Verum eam plerique
879 2, VIII| adiutum fuerit. Reliquum est optare, uti, quae tibi placuerint,
880 1, IV | moerori tua dignitas: quin optatius habent, ex tua calamitate
881 2, I | atque strenuus sis, uti quam optumis imperites. Nam pessumus
882 2, IV | exercitus, stipendiis confectis, optumos et veterrumos omnium, advorsum
883 2, III | quia compositurus es, quod optumum factu est, existuma. Equidem
884 1, VII | civitates, et nationes, per opulentiam magna imperia amiserint,
885 1, V | constituas: ita et res militaris opulentior erit, et plebes bonis negotiis
886 1, XIII| cui dubium est, quin per orbem terrarum vastitas, bella,
887 1, IV | satiari nequiverunt: non orbi liberi, non parentes exacta
888 1, III | tametsi, sicut antea, tribus ordinibus tradita sunt; tamen iidem
889 1, XIII| vastitas, bella, caedes, oriantur? Quod si tibi bona lubido
890 1, V | servitutis amittendae cura orietur. Hos ego censeo, permixtos
891 1, XII | cariorem habeo, atque ego te oro, hortorque, ne clarissumus
892 2, V | Ego sic existumo: quoniam orta omnia intereunt, qua tempestate
893 2, VIII| animus; vix satis apertum os, aut lingua promta videtur,
894 2, V | non demendo reipublicae, ostendere. ~
895 2, VI | bellum gerunt, laborem spe otii sustentant: nisi illam firmam
896 2, VI | et falsis voluptatibus; pacem, concordiamque stabilivisse:
897 1, X | consulebant; factio contra hostes parabatur; corpus atque ingenium,
898 1, VI | amici et multa praesidia paranda sunt. ~
899 1, IX | callidum haud contemno. Parantur haec disciplina Graecorum;
900 2, IV | omnium, advorsum fratres parentesque ac liberos armis contendere;
901 2, IV | et repentinae caedes in parentum, aut liberorum sinum, fuga
902 2, VIII| Verum haec et omnia mala pariter cum honore pecuniae desinent,
903 2, VIII| a me quidem pro virili parte dictum et adiutum fuerit.
904 2, II | necessitudo, traxit. Nam particeps dominationis neque fuit
905 1, V | modo inter se congruens, parum mihi quidem idonea videtur
906 2, VII | componenda sunt; quippe res parvas tantum ingenium adtingere
907 2, V | bonis malisque dimotis, patenti via ad verum perges. Ego
908 2, II | fuit quisquam; neque, si pati potuisset, orbis terrarum
909 1, XII | summam discordiam dilabi, patiaris. ~ Profecto, si id accidat,
910 2, VII | gratificans; sed in labore, patientia, bonisque praeceptis, et
911 2, I | quisque asperrume rectorem patitur. ~ Sed tibi hoc gravius
912 1, XIII| anima simul tradidimus, patriam maxuma in terris; domum
913 1, V | Patres, et plebem. Antea in Patribus summa auctoritas erat, vis
914 2, VIII| absolvi. Non peius videtur pauca nunc de facto meo disserere.
915 1, X | honorem pepererunt, ubi paullum inclinata respublica agitari
916 1, VII | ubi promiscue dives, et pauper, ut cuique fors tulit, de
917 2, IV | romanam in villa publica, pecoris modo, conscissam? Heu! Quam
918 1, VII | una, et ardua via est; ad pecuniam, qua quique lubet, nititur;
919 1, IX | lingua vana, manus cruentae, pedes fugaces; quae honeste nominari
920 2, VIII| paucissumis absolvi. Non peius videtur pauca nunc de facto
921 1, VIII| obstant, quominus vi sua penetret: fama, pudicitia, liberis,
922 1, VII | postremo humanae genti, pepereris, si studium pecuniae aut
923 1, X | divitias, decus, honorem pepererunt, ubi paullum inclinata respublica
924 1, V | sibi quisque servitutem peperit. Haec igitur multitudo primum
925 1, XII | XII. Forsitan, imperator, perfectis litteris desideres, quem
926 1, VII | haud difficile est: occulta pericula neque facere, neque vitare,
927 1, XIII| quae multis laboribus et periculis ceperamus, ea tibi nascenti
928 2, III | lateribus tutus sis; semper in periculo, aut metu agites. Contra
929 1, VIII| contra divitias statuo. Nam perinde omnes res laudantur, atque
930 2, I | neque cuiquam incorrupta permanserant. Sed res docuit, id verum
931 1, VIII| vastat: divina cum humanis permiscet: neque exercitus, neque
932 1, V | orietur. Hos ego censeo, permixtos cum veteribus novos in coloniis
933 2, VII | pecuniae, quae maxuma omnium pernicies est, usum atque decus demseris. ~
934 2, VI | flagitiis obsecutus, delicta perpessus, praesens gaudium cum mox
935 1, XIII| quam paucissumis potui, perscripsi. Ceterum deos immortalis
936 2, VI | omnia aspera, uti soles, pervade. Namque aut tu mederi potes,
937 1, IX | supervacua onera esse: ubi salvi pervenere, usui sunt; si quid advorsi
938 1, VI | multitudo ingens in civitatem pervenerit. Equidem ego sic apud animum
939 2, VII | neque concupita praebendo, perversam gratiam gratificans; sed
940 2, I | plerique rerum potentes perverse consulunt: et eo se munitiores
941 2, I | quam optumis imperites. Nam pessumus quisque asperrume rectorem
942 1, V | subegit; coepere alienas opes petere, libertatem suam cum republica
943 1, XIII| te, neque malum facinus, petimus; sed uti libertatem eversam
944 2, I | ad hoc victores pradam petunt, victi cives sunt. Inter
945 2, VIII| poenitet, magis reticuisse pigeret. Nam sive hac, seu meliore
946 1, XII | numerum senatorum fieri placeat; quoque modo in multa et
947 2, VIII| est optare, uti, quae tibi placuerint, es dii immortales adprobent,
948 1, I | prospere eveniunt: quia plerasque res fortuna ex lubidine
949 1, IX | IX. Sed, quid ego plura, quasi de ignotis, memorem?
950 1, VII | iudicare placet, sed numero plures, quam iudicant. Neque Rhodios,
951 2, VI | quisquam te ad crudeles poenas, aut acerba iudicia invocat,
952 2, VIII| Quibus me subiectum haud poenitet, magis reticuisse pigeret.
953 1, VII | unquam suorum iudiciorum poenituit: ubi promiscue dives, et
954 1, VII | neque ingenium ullum satis pollet; quin animus magis, aut
955 2, II | omnia probro ac luxuria polluta erant, concurrere in castra
956 1, III | III. Sed quoniam Cn. Pompeius, aut animi pravitate, aut
957 2, VII | magnitudinem invenissent; quae res populos, nationesve, magnis auctoribus
958 1, V | venalem habere. Ita paullatim populus, qui dominus erat, et cunctis
959 2, VIII| ipsum illis flagitio esse. Porro ii, quibus bis die ventrem
960 1, XIII| tecum patria, atque parentes possent loqui, scilicet haec tibi
961 1, I | armis, viris, opulentia posset, cognitam haberem. Itaque
962 1, XIII| parentibus gratificandi; postero tempore, republica restituta,
963 | Postquam
964 1, IX | est additamenti. Lucius Postumius, et Marcus Favonius, mihi
965 1, XI | opibus respublica, et minus potens nobilitas esset. Sed quoniam
966 2, I | evenit, quia plerique rerum potentes perverse consulunt: et eo
967 2, VI | pervade. Namque aut tu mederi potes, aut obmittenda est cura
968 1, III | romanam, cuius antea summa potestas erat, ne aequis quidem legibus,
969 1, III | est. Primum omnium, summam potestatem moderandi, de vectigalibus,
970 1, VI | tantam gratiam solus rerum potiretur, contra eum nixi, sua ipsius
971 1, IX | advorsi coortum est, de illis potissumum iactura fit, quia pretii
972 1, XIII| credidi, quam paucissumis potui, perscripsi. Ceterum deos
973 2, II | quisquam; neque, si pati potuisset, orbis terrarum bello concussus
974 2, I | gessisti: ad hoc victores pradam petunt, victi cives sunt.
975 2, VII | adsentando, neque concupita praebendo, perversam gratiam gratificans;
976 1, XII | animus ex conscientia spem praebet. ~
977 1, III | unquam victoria animus tam praeceps tamque immoderatus fuit? ~
978 2, VIII| imprudentia pleraque et se praecipitant. Verum haec et omnia mala
979 2, V | exsangues regi, aut nationi praedae futuros: aliter non orbis
980 2, III | in victos bona voluntate praedicent? Scilicet quod ea, quae
981 2, IV | item non armatos, neque in praelio belli iure, sed post ea
982 1, VIII| rerum usus est: malitia praemiis excercetur. Ubi ea demseris,
983 2, VIII| frumentum id, quod antea praemium ignaviae fuit, per municipia
984 2, VI | obsecutus, delicta perpessus, praesens gaudium cum mox futuro malo
985 2, VI | in principio futura sit, praesertim iis qui se in victoria licentius
986 1, VI | fideque, amici et multa praesidia paranda sunt. ~
987 1, XI | audeat: in multitudine, et praesidii plus, et usus amplior est.
988 1, XIII| viri, in optuma urbe decus, praesidiumque nobis, hostibus terrorem:
989 2, I | maxume, qui tantum alios praetergressus es, uti prius defessi sint
990 2, IV | honorum laus. ~ Neque enim te praeterire puto, quali quisque eorum
991 1, VII | iudicaverit; sicut neque praetor, neque consul, ex opulentia,
992 1, II | libertatem restituit, in praetura inimicorum arma inermis
993 2, VI | quam corrigitur; sed uti pravas artes, malasque lubidines,
994 1, III | Cn. Pompeius, aut animi pravitate, aut quia nihil eo maluit,
995 1, X | quum bellis asperrumis premerentur, equis, viris, pecunia amissa,
996 1, IX | potissumum iactura fit, quia pretii minumi sunt. Nunc, quoniam,
997 2, V | instituta revocans, quae, iam pridem corruptis moribus, ludibrio
998 1 | EPISTOLA PRIMA~
999 1, VII | magisque acceptum videt, prime aestuat, multaque in pectore
1000 1, VII | rebus ea creatur. Ergo in primis auctoritatem pecuniae demito:
|