II. Equidem mihi decretum est, nihil ego, quae
visa sunt, de republica tibi scripsi, quia mihi consilium et ingenium meum
amplius aequo probaretur sed inter labores militiae, interque proelia,
victorias, imperium, statui admonendum te de negotiis urbanis. Namque
tibi si id modo in pectore consilii est, uti te ab inimicorum impetu vindices,
quoque modo contra advorsum consulem beneficia populi retineas, indigna virtute
tua cogites. Sin in te ille animus est, qui iam a principio nobilitatis
factionem disturbavit, plebem romanam ex gravi servitute in libertatem
restituit, in praetura inimicorum arma inermis disiecit, domi militiaeque tanta
et tam praeclara facinora fecit, uti ne inimici quidem queri quidquam audeant,
nisi de magnitudine tua; quin accipe tu ea, quae dicam de summa republica, quae
profecto aut tu vera invenies, aut certe haud procul a vero.
|