| 
   GNESE: 
   | 
  
   Cossa mai vorrà dir, che no vien
  Anzoletto? 
  Sola co fa una matta, xe un'ora che
  l'aspetto. 
  Figureve sior Biasio, quando che torno a
  casa! 
  Ghe farò do scamoffie, e farò ben che el
  tasa. 
  E po, basta che diga de volerlo lassar; 
  Subito, se el
  xe in collera, el fazzo pasentar. 
   | 
 
 
  | 
   ANZOLETTO: 
   | 
  
   Giusto vu ve
  cercava. 
   | 
 
 
  | 
   GNESE: 
   | 
  
   Vardè là che
  bel sesto! 
  Farme aspettar un'ora. Gh'avè rason...
  da resto, 
  Gnanca no
  vegnirave. 
   | 
 
 
  | 
   ANZOLETTO: 
   | 
  
   Ve dirò, cara
  fia, 
  Me piase devertirme, me piase
  l'allegria, 
  Ma prima no
  tralasso de far i fatti mi. 
   | 
 
 
  | 
   GNESE: 
   | 
  
   Eh via, che colle donne no se tratta
  cussì. 
  Donca anca mi doveva, per sta istessa
  rason, 
  No vegnir via de casa senza dirlo al
  paron. 
  Ma perché ve vôi ben, perché m'avè
  invidà 
  Son vegnua via
  corando, e la casa ho impiantà. 
   | 
 
 
  | 
   ANZOLETTO: 
   | 
  
   Cossa dirà sior
  Biasio? 
   | 
 
 
  | 
   GNESE: 
   | 
  
   Che el diga
  quel ch'el vol. 
  Za el xe vecchio, gramazzo. Poco viver el
  pol. 
  Per sie anni gh'ho fatto una servitù
  granda; 
  Ho fatto el fatto mio: gh'ho qualcossa
  da banda. 
  Sperava che el morisse, ma se nol vol
  morir, 
  Son stufa de
  sta vita, me voggio devertir. 
   | 
 
 
  | 
   ANZOLETTO: 
   | 
  
   Poverazzo!
  piuttosto domandeghe licenza. 
   | 
 
 
  | 
   GNESE: 
   | 
  
   Mi no ghe la domando, fina che el gh'ha
  pazienza. 
  Ogni dì qualcossetta procuro pelucar. 
  Sentì, se
  capitasse, me vorria maridar. 
   | 
 
 
  | 
   ANZOLETTO: 
   | 
  
   Oh, ve
  capiterà. 
   | 
 
 
  | 
   GNESE: 
   | 
  
   Gh'ho un bon
  capitaletto. 
  Vu no ve
  maridè? disè, sior Anzoletto? 
   | 
 
 
  | 
   ANZOLETTO: 
   | 
  
   Mi, fia mia, ve dirò, me vorria maridar; 
  Ma gh'ho paura
  assae, no vorave fallar. 
   | 
 
 
  | 
   GNESE: 
   | 
  
   Sentì; nissun ne sente. No so se diga
  mal. 
  Basta, se devertimo; za xe de carneval. 
  Xe vero che ho servio; ma perché son
  restada 
  Sotto de una maregna, e giera
  maltrattada. 
  De resto siora mare m'avaria maridà 
  Con uno da par
  mio. 
   | 
 
 
  | 
   ANZOLETTO: 
   | 
  
   Via, via,
  questo se sa. 
  No perdemo più
  tempo. 
   | 
 
 
  | 
   GNESE: 
   | 
  
   Sentì. Per
  quel che sia... 
  No so se me capì, mo per diana de dia, 
  No gh'è nissun che possa dir d'averme toccà 
  Gnanca un deo
  d'una man. 
   | 
 
 
  | 
   ANZOLETTO: 
   | 
  
   Brava. 
   | 
 
 
  | 
   GNESE: 
   | 
  
   No, in verità. 
   | 
 
 
  | 
   ANZOLETTO: 
   | 
  
   E sì mo se
  diseva, che col paron ghe giera... 
   | 
 
 
  | 
   GNESE: 
   | 
  
   Ve dirò, qualche volta ghe fava bona
  ciera. 
  Voleu saver perché? col cuor in man ve
  parlo. 
  El xe vecchio, el xe matto; lo fava per
  pelarlo. 
  Adesso l'ho pelà; no ghe ne penso più. 
  E se volè, le
  penne le spartirò con vu. 
   | 
 
 
  | 
   ANZOLETTO: 
   | 
  
   Me piase, putta cara, sti vostri
  sentimenti; 
  No vorria colle
  penne spartir anca i tormenti. 
   | 
 
 
  | 
   GNESE: 
   | 
  
   Ve chiamarè
  contento, se me tenderè a mi. 
   | 
 
 
  | 
   ANZOLETTO: 
   | 
  
   (Oh poveri
  paroni! le li serve cussì). (Da sé.) 
   |