Carlo Goldoni
Il tutore

ATTO TERZO

SCENA DICIOTTESIMA

Precedente

Successivo

Link alle concordanze:  Normali In evidenza

I link alle concordanze si evidenziano comunque al passaggio

SCENA DICIOTTESIMA

 

Arlecchino e detti.

 

ARL. Sior.

PANT. Subito, subito, che vegna sior Ottavio.

ARL. Subito. (parte, poi ritorna)

PANT. Siora Beatrice, qua se tratta d’onor, se tratta del so sangue, e se tratta del mio. Mi son offeso da un fio, ma considerando che l’ha fallà per amor, son pronto a desmentegarme ogni cossa. (Eh furbazzo, ti me n’ha fatto de belle! Basta). (piano a Lelio) Lelio che giera innamorà de siora Rosaura, per salvarghe l’onor, el se esebisse, el fa el sacrifizio de sposar la mare...

BEAT. E lo chiamate un sagrifizio?

PANT. Basta, voggio dir... El pensa de meggiorar! Tocca a ela a coronar l’opera: salvar el decoro della so casa, d’una so fia, de se medesima, e consolar tanta zente con una sola parola.

ARL. Son qua. (ritornando)

PANT. Cossa dise sior Ottavio?

ARL. El se veste.

PANT. Diseghe per parte mia, che el se fazza vestir dal diavolo.

ARL. La sarà servida. (parte)

PANT. E cussì, siora Beatrice?

BEAT. Ah, è tanto grande l’amore che ho per la mia figliuola, che per lei son pronta a sagrificarmi. Signor Lelio?

LEL. Signora.

BEAT. Vi sposerò.

PANT. Cossa dise sior Florindo?

FLOR. Che se la signora Beatrice viene sposata dal signor Lelio, io non ho difficoltà a dar la mano alla signora Rosaura.

PANT. Presto, dov’è siora Rosaura?

 

 

 


Precedente

Successivo

Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA1) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2009. Content in this page is licensed under a Creative Commons License