SCENA TERZA

Tonin solo

TONIN Orbé, ol saref pur ol mester d’ol sold el plú bel mester che foss, per do rasò – se ’l no foss do cosi: ol menà d’i mà e l’esser obligat a fà i fació -; se ’l corís ogna trenta dí el so daner, e che ’s stess sui lozameğ a sguazà. O cancher, che vita gloriosa!

Vegni ol cancher ai todeschi e ai franzós! Ades ch’a’ m’eri inamorat int’una me vesina e ch’eri per doví aví ol me content, a’ ’l m’è stà fag u comandamet ch’in termen d’ot dí a’ ’m debi cavalcà in campo. Orsú, pacezia. A’ ’m vòi drizà l’inzegn, e sí vòi vedí de fà u bel trağ, o deter o fo’. A’ vòi andà tant in sus e in zos denàğ ala so porta, tant che la vegni fo’ una fiada; e sí a’ ’m vòi sborà u trağ, almanch de paroi. S’a’ no ’gh porò fà oter, a’ ’gh vòi di’: «Dona Betía, a’ vaghi. Arecordèf che i armi e i cavai e l’om è al vos comand; e in li oter cosi a’ vòi ch’a’ ’m possè dovrà né plú né manch con s’a’ fuss vos marit».

Vòi fa u bo anem. A’ vòi andà a bater al’us; e sí vòi andà in cà, mi. E se ’l vegness vergú, che ’m disess negot, a’ so’ u valent’om, a’ menarò i mà, mi. – Fà un bo anem, Toní. No fà, Toní, el te poref intervegní qualch garboi, qualch inconveniet. – A’ ’gh vòi andà, al sang do des! Che sarà ma’? Che ’m può intravegní? – Torna indrè, Toní, che per Dè, per Dè, a’ ’l poref es ascos qualcú in casa, e saltà fo’ a l’improvis, e tirat zó u braz. A’ coraref po, la lanza ind’ol cul! El patrò po, co’ ’l lo savíss, el l’aref per mal. Per amor dol me patrò a’ no ’gh vòi andà, ch’a’ no ’m vòi privà d’un om sí fağ…

Eh sí, a’ ’gh vòi andà, al sang dol cancher!