SCENA QUARTA

Betía e Tonin

BETÍA Uuh! A’ m’aí fato morire el cuore.

TONIN Morí el cur? A mi no morirà ’l zà, ché no l’ho.

BETÍA Mo’ onv’è-lo andò?

TONIN A’ l’è lu indo’ol vos se’, viset me tondarel.

BETÍA A’ n’he cuor de negun, mi. An dele zote va a marío.

TONIN Al sango dol cancher! Com è possibel quest, che beleza e crudeltà staghi insema? Ho vedut ai me dí uomegn e fomni d’ogni generaziò, gh’ho vedut bò, vachi, cavai, scrovi, porçei e asegn, e mai no m’ho possút inamorà, se no in vu, coresí me dolzo: talmet, ch’a’ possi bé di’ amaramet. Oh, cancher, a’ si’ pur bela, a’ si’ pur tuta relusenta.

BETÍA Uuh, a’ no son gnan la mitè de quel ch’a’ solea essere, a’ son desvegnúa. Che a’ m’arecorde che ’l n’aré besognò che un, ch’aesse abiú le ungie lunghe, m’aesse freghezò d’intorno, che ’l m’arae sfendúa, sí gieri-gi frisia. Foesse cossí adesso, el ve parerae ben pí da novo, magari; ch’a’ ve zuro, per sti santi de Guagnili, ch’a’ parae un segielo che foesse stò fregò da fresco, cussí me lusea la pele.

TONIN O Dè! A’ saref pur aventurat, se ’m volissef un po’ de bé.

BETÍA Mo’ chi ve vuol male? A’ no vuò male a negun, mi. A’ no ve vuò male, mi, ala fé; no, ala fé, sier Tonin.

TONIN No? A’ voref che ’l v’intress un poch dol me amor ind’ol vos se’, viset me tondarel; che aca vu provessef com a’ ’m retrovi plè de tribulaziò e afagn e d’intrigameğ, che ’m va per ol çervel, per amor voster.

BETÍA A’ ve diré la veritè, mi. A’ no si’ per mi, messere, né mi son per vu.

TONIN A’ ’m refudèf per poltrò, doca? A’ m’ ’í refudàt, e sí è quatordes agn che fazi sto mester.

BETÍA A’ no dighe cossí, mi. A’ dighe ch’a’ no si’ da me brazo…

TONIN Cara dona Betía, a’ sarem pur da braz, se s’abrazem!

BETÍA A’ dighe ch’a’ no vuò.

TONIN Che debi doca fa?

BETÍA Mo’ fè in bruò, perché agnun n’abie.

TONIN A’ no so com a’ ’m debi governà. S’a’ foss in u fat d’armi o int’una scaremuza, a’ ’m saref governà, perché a’ menaref i mà…

BETÍA Mo’ chi mena le man, s’agiaga…

TONIN A’ voref una grazia da Domenedè, e po saref content per u pez.

BETÍA E an mi ne vorae n’altra…

TONIN Che voressef, viset me bel?

BETÍA Mo’ che vossé-vu vu?

TONIN Mo’ disí ’l in prima vu...

BETÍA Mo’ dî-lo pur inanzo vu, sier Tonin.

TONIN A’ voref es u cest, che ades che andè a dà da mangià ai galini, a’ ’m tegnissé ol manegh i’ mà. E vu che voressef?

BETÍA E mi a’ vorae zò che toco doventasse polenta de fato!

RUZANTE

«Una volta – ch’a fosse çerto,

de buon cuore – che te m’amassi…»

BETÍA Tuolí-ve via, tuolí-ve via, che ’l ven Ruzante!