Favola
1 065| mota de pene che zamè l’aqua la riva a bagnarghe la pele
2 065| a secie roverse, cussì l’aqua smarsa de la vasca la se
3 039| pien de late bon slungà co aqua e late in pólvare, el pianséa
4 237| rocia, sprofondàndose ne l’aqua fonda del mar. Tuta la gente,
5 037| che la gavarìa guidà l’aqua piovana de sorapì verso
6 030| vende al becaro. Forajo pi aqua vien for late, late vol
7 077| vasche che le rancurava l’aqua de la sorgente, justo sul
8 077| intivando 4 qualche vena de aqua soteranea parché, par quanto
9 077| no i se podéa contar, l’aqua la vegnéa zó pilacando e
10 084| el verso justo. Infati, l’aqua piovana la dovéa córar via
11 084| inpacando ben la paja, l’aqua la gavarìa possudo inbusàrsese
12 246| sùplica, che la gavarìa cavà aqua anca da na piera. La conclusion: “
13 015| vasca, che la rancurava l’aqua de la sorgente dita: “La
14 015| par bévarse na cassa de aqua fresca. A i ‘tusi’(na volta
15 015| posava i barbìn 7 a pel d’aqua ciucionàndola. Vedéo che
16 088| ne la corte e se ponpava aqua a tuto spian sercando de
17 287| altro omo el lo rasenta co aqua pura da sima a fondo, on
18 287| i dovarà senpre métarme aqua fresca de sorgente”. Fintantoché
19 287| eterno na sola sgorgonà de aqua che la spussa de freschin
20 113| co na man el seceto de l’aqua santa co drento l’aspersorio
21 Appe| part. sem.) te pol dame aqua. (sè, sé e se) = Tu sai
22 Appe| sostantivo) = sete. (Dame aqua ca a go sé. = Dammi acqua
|