Favola
1 065| la diséa: “Tonio, supia pian pianèlo sora le bronse ca
2 039| ciupegar 11, el sarava i oci e pian pianelo el posava la testolina
3 034| se tironava co forsa, ma pian pianelo la pele da l’alto
4 019| i pilastri i scorla, el pian de marmo i lo ga cavà via,
5 037| mi xe na roba conpagna. Pian pianelo a só nà sù co i
6 030| strènzarle massa fisso, ma pian pianelo, co tato, parché
7 148| ingrumà e el le metéa sóra el pian de le do tole messe a paro.
8 148| sol bàtar la lana sóra el pian, ma quando che ela la stava
9 148| che la se posasse sóra el pian de le do tole. Par scurtarla:
10 217| dopo bastarà spetar che pian pianelo tuto el deventa
11 015| se fà pi el passaman, da pian caro a pian fenara, spostando
12 015| passaman, da pian caro a pian fenara, spostando el fen
13 147| zia la ga spalmà par ben e pian pianelo sta medessina sóra
14 287| no s-ciopar a rìdar. Elo, pian pianelo, ne ’l so sarvèl
15 287| altri òmeni i ghe posava pian pianelo parsora de la schena
16 021| mezavia el gavéa na svolta in pian su la qual se posava el
17 021| prima parte la stava in pian e la gera dita andio e lì
18 021| bestie, la gera formà da on pian in lesiera pendensa e lì
19 225| védar, la continua a girar e pian pianel el ragio che ’l stava
20 113| dopo gaver posà ben in pian el sestèlo co i uvi, a me
21 167| la me ga dà el so late e pian pianelo a só cressù fin
|