Indice | Parole: Alfabetica - Frequenza - Rovesciate - Lunghezza - Statistiche | Aiuto | Biblioteca IntraText
Antonio Balsemin
Ve conto…

IntraText CT - Lettura del testo

  • 8          EL LATE, LA VECIA, EL GATO
Precedente - Successivo

Clicca qui per attivare i link alle concordanze

8          EL LATE, LA VECIA, EL GATO*

Desso ve vojo contar na storia vèra petà a la vecia Bepa na sera de tanti ani indrìo, quando che la se stava pareciando calcossa par la sena. Sta Bepa, da on bel po’ de ani la gera restà vèdova, ma no la gavéa pi vossudo rimaridarse e de fioi no la ghe ne gavéa vudo. La vivéa sola, tirando vanti come che la podéa. Poco distante da la Bepa, vivéa la siora Maria la qual, nel so cor, la ringrassiava el Signore parché el la gavéa jutà par tuto l’ano. Infati, el tenpo el gera stà galantomo: piova e sole a i tenpi justi e, par de pi, la Bisa, gavendo cronpà on vedelo, la gavéa el pieto stragunfio de late. La siora Maria, ricordàndose de le parole dite da l’ansiprete ne la prédica de la doménega pena passà, quando che el spiegava che bisognava far òpare cristiane, la ga deciso de far na bona assion regalando on quartin de late a la Bepa. Propio quando che la Maria la stava maurando sti boni propòsiti, passa par la strada la Bepa, che la tornava da la cesa indove la gera stà a dir sù el terseto. La Maria la la ciama diséndoghe: “Bepa, vojo regalarte on giosso de late”. A la Bepa no ghe ga parso vèro de sto bel fato, che ghe stava capitando e cussì la ga rajonà fra ela e ela: ”Vìdito che el Signore el  xe senpre tento a i poareti come mi”? E, felisse come na pasqua1, la ga ciapà el quartarolo2 de luminio. Ringrassià la Maria, la xe corsa casa sua, drita come on baleton. Intanto, pian pianelo, xe intrà on ràdego nel so sarvel e, dato che la vaca la gavéa pena conprà, no se sà mai, el late el podéa petarghe qualche malan. Lora, ela, la ga pensà de darghe on bel bojo e, cussì, tuti i bai i sarìa morti. Dopo de  gaver posà al sentro de la tola el so pìcolo tesoro, la se ga messa a sercar de i stissi sichi par inpiar el fogo. In casa ghe gera anca el gato el qual, usmando el parfumo del late, el faséa el rufianesco co la parona sperando che la ghe slungasse on fià de chela bontà. Cussì elo el pensava: “Stassera la me parona la fà festa, spero che la pensi na s-cianta anca a mi!” La nostra veciota la stava tuta indafarà ne i preparativi: el fogo el mandava le prime vanpe e pian pianelo el scominsiava a scaldar i serci e la piastra de la stua. Tuta contenta, la Bepa la tira for dal cassetin on rosegoto de na ciopa e la  posa sóra la tola la scudela grossa co tacà on sculiero. Intanto che la stava fasendo tute ste robe, spostàndose da la tola a la stua, la se ga intrabucà dosso na stèla3 fora posto. La ga tirà on sigo de paura ma, grassie a Dio, la ghe la ga fata a tacarse a on canton de la tola. Ela la xe restà in pié, ma, che pecà, el late el xe cascà par tera! El gato, che drento el so coresin el sperava senpre che la parona la ghe slungasse on giosseto de chela roba bona, inpaurìo da chel sigamento, el ga fato on salto alto mezo metro ma, dato che na giosseta de chela nevegada la gera nà a cascar su on so bafo, gavéndolo lecà, el lo ga sentìo late bon. Càspita, el paréa deventà mato e, tuto felisse, el se ga messo a slapar chel ben de Dio. La pora Bepa, invesse, la se gera messa a piànzar come na putela a la qual ghe fusse sbrissià da le man la so ùnica pua4 e la diséa: “El diàolo, sto porselo, el ga vossudo métar de traverso la so coa e mi, stassera, cossa xe ca magno?” E, cussì, la pora Bepa, anca par chela sera lì, la ga dovudo contentarse del sòlito pamòjo5, condìo co on cuciaro de ojo.

Comunque, eco come ca xe nà a finir la storia. Chela sera, sóto la volta del sielo, ghe gera tri èssari che i ringrassiava, ognun a modo suo, el bon Dio:

- la siora Maria parché el tenpo el gera nà ben, i canpi i gavéa frutà, la Bisa la gavéa conprà on vedelo e ela la gavéa possudo far na òpara bona;

- la Bepa parché, anca se el late el gera nà spanto, ela, ciapando on canton de la tola, no la gera cascà par tera, ris-ciando de rónparse calche osso,

- el gato parché, co tuta chela mana cascà dal sielo, el gavéa magnà tanto e tanto de gusto e pi felisse de tuti, prima de indormensarse, el ga dito: “ Oh, se tuti i jorni i fusse cussì!

 

 




* Na fantasia

 



1 pasqua (felisse come na), m. d. d., f. agg. = it. felicissimo. Questa forma d’esprimersi serve per indicare il superlativo ass. di ‘felice’ = it. felicissimo = dial. v. felisse come na pasqua. Altre forme dialettali: strafelissse, pi che felisse, felisse ca no sò, felisse che mai, nosoquanto felisse.



2 quartarólo s. m. = it., on atresso o contenitore de forma tonda; el gera na sorta de misura. (Candiago-Romanato, pag. 146) – (La sapienza dei nostri padri, pag. 343).



3 pùa, bànbola s. f. = it., bambola. (Candiago-Romanato, pag. 144) – (La sapienza dei nostri padri, pag. 339).



4 stèla s. f. = it., on tòco de legno da brusare \-/ stéla = la stéla del siel. (Candiago-Romanato, pag. 203) – (La sapienza dei nostri padri, pag. 454).



5 pamòjo, pan mòjo s. m. / panà, sùpa s. f. = it., panata, zuppa di pane. (Candiago-Romanato, pag., 128) – (La sapienza dei nostri padri, pag. 301) - (Marchetto-Baretta, pag. 44) - (LA TERRA DEL CHIAMPO – F. Zampiva – EDIZIONI DAL MOLIN – 2002 – pag. 103).






Precedente - Successivo

Indice | Parole: Alfabetica - Frequenza - Rovesciate - Lunghezza - Statistiche | Aiuto | Biblioteca IntraText

Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License