Racconto

 1 1 |    me gavarìa ubidìo, ghe go dà on par de caresse diséndoghe: “
 2 1 |      a brùsacamìsa, el me ga dà na raspadina a na ganba.
 3 1 |    xe el càrolo che no ’l me dà pace! Intuendo el so patir,
 4 2 |     brama la vìnsita e el se dà da far ‘per fas et nefas’…
 5 2 | ricognossùo la pena petà zó. Dà na ociada de stralocio a
 6 3 | volava verso le bronse el ga dà on scato de schena slansiàndose
 7 3 |      de filo za ingucià e la dà de punto come na sartora
 8 7 | bisonto, on luamaro vivente! Dà sta benedission a la tera,
 9 7 |    se servìa de on tolon14 . Dà on bel spenton, rivà parsora,
10 14|     sfrejà! Intanto mi gavéo dà de volta a la màchina e,
11 15|     fato on gran simiton13 . Dà on tiron a la caena tegnù
12 17|     bravi samaritani i se ga dà da far faséndoghe ciuciar,
13 18|     puntelàndome suso. Un el dà senso a la note, l'altro