Indice | Parole: Alfabetica - Frequenza - Rovesciate - Lunghezza - Statistiche | Aiuto | Biblioteca IntraText
Antonio Balsemin
Ve vojo contar…

IntraText CT - Lettura del testo

  • 1          VE CONTO DE ME FIOL "PELOSO"
Precedente - Successivo

Clicca qui per nascondere i link alle concordanze

1          VE CONTO DE ME FIOL "PELOSO"

 

Mi me ingropo fassilmente, ma pianzo raramente. Mi me comovo vardando on bel quadro, on tramonto agrassià, scoltando na bona mùsica, intrando drento na vecia cesa. Mi a go pianto quando che xe morta me nona, me mama, on amico e me fiolpeloso’. Desso ve vojo contar la storia de sto me fiolo.  

Tanti ani fa, col fato ca conpìo i ani, a go parecià na festa invitando na mota de gente. Quando che luri i me dimandava che cossa portar, mi ghe diséo: “No stè portarme robe da magnar o da bévar. Portème calcossa de stranbo”. I me ga ciapà in parola! Un el ga presentà, tuto giulivo, na poltronsina sensa na ganba, rancurà par strada. Un el ga fato el so regalo portàndome on pitaro de fero smaltà de bianco co na gran macaùra, on altro el me ga portà paregalo na bossa voda de véro de color verde scuro e de fatessa stranpalà e, tanto par dìrve, no l’ùltima, ma n’altra, na tosata de Lisbona la me ga messo in brasso on cagneto volpin, che el gavéa na satela fassà. Ve digo la vèra verità: ghemo passà on bel aniversario! A chei tenpi jero zóvane e jero on continuo mòvarme, come na giossa de mercurio. Finìa la festa, in casa sémo restà in du: mi e el cagneto. Vardàndolo, pensavo: cossa gonti da far de sto cagneto? In pi, a gavéo paura che, tigner on can in casa, el me gavarìa sconbussoltà tuta la vita e cussì xe satà. Lu el xe , chieto e pacìfico, a métarse sóto na poltronsina, che la xe stà el primo posto da lu sielto e che el sarìa stà la so cucia par tanti ani. Ghe go dito: “No te posso tigner!” “Tieme!” “Sito bon?” E lu el ga smenà la coa. “Vien chì”. El xe vegnù rente. Fioldoncan de on can, el me ga incastrà! “Beh, organizémosse. Par stanote ti te dormirè sóto la poltrona e doman se vedarà!” La matina drio me svejo belo come el sole e, fin ca me stavo bevendo el café vardando for da la fenestra, me go sentìo tocar na pùpola. El can, da sprolso1, el se gera fato vivo. Sta situassion la me ga inpressionà parché, da senpre, mi jero bituà a vìvar madegoto2. Preocupà, me go vestìo par menarlo a far le so robe. Elo el ga fato na diesina de alzade de sata. El smenava la coa, el me tegnéa de ocio, el faséa on passo e… ‘voilà’, n’altra spociadina a on àlbaro. El paréa felisse e contento! Se jera fata ora de nar a laorar e la bestiola no podéo portàrmela drio. A go ciapà do scudele e a ghe go messo drento in una aqua e in chel’altra cician3 masenà. Ghe go dito: “Stà chieto, no sbajar, no pissarme in casa, no saltar suso el me leto, no desfarme la tela de i cussini …”. Convinto che el me gavesse capìo e che el me gavarìa ubidìo, ghe go on par de caresse diséndoghe: “No gaver paura, ca torno pena ca posso. Me racomando, el brao!” Tornà casa, quando ca stavo cusinàndome na brasola, l’òspite, quato quato e a brùsacamìsa, el me ga na raspadina a na ganba. Elo el me vardava co i oci da pesse, vivassi, sluseganti e el gavéa el naseto mojo pal bon profumo che el usmava4. Ghemo spartìo la bisteca da boni fradèi (l’osso, parò, el se lo ga sgramolà tuto elo). Dopo riscumissia el problema de come ca fasso a tegner sto can! Me meto a far na scaregada de telefonade, ma no ghè nissun che lo vol! Pi tardi vien a catarme on amico e ghe digo: “Cossa gonti da far de sto benedeto?” “E tienlo..., el xe bon..., el xe picinìn..., no te vedi che el te vol za ben?” Galeoto xe stà l’amico! E mi, comosso e convinto, a go batezà el cagneto col nome de Roby! Aromai el bracheto el gavéa catà on paron, na cucia, on nome! Sto anemaleto el me ga sconbinà el vìvar. A lu la ghè ben! El ga viajà in tomòbile, tran, nave e roplan. Anca on proverbio el pol falar el dise: ‘vita da can’! Pensé on fià, tuto pagà, spesà, conpagnà, sensa zamè saver cossa xe l’IVA, l’ICI, l’ILOR, l’IRPEF, l’Una Tantum e altre torture propie de i òmeni! Zamè gavarìa sofisticà che on cagneto el stravolzesse tanto i me modi de far. Pianin pianelo me afezionavo e senpre pi stavo co elo. El jera furbo, teligente, rufian! Mi ghe parlavo e lu el scoltava. No ’l rispondéa, ma ’l fasea capir che ’l gavéa intendìo tuto. El me ga insegnà tante robe: a cognóssar mejo la gente, la vita, mi istesso e i animai. La xe par le longhe, el xe deventà vecio, el se ga malà. El sarà morto de veciaia? Sto chì el xe on gropo ca me porto drento, on rimorso che el me rósega l’ànema! Ne i so ùltimi tenpi de vita, a go ospità on amico che el gavéa on can de taja granda. Quando che sto can el xe rivà in casa mia, a go notà che Roby el magnava senpre de manco deventando, via via, senpre pi sifolìn5. Intendéo che el patìa de zelosìa, parché el se sentìa scantonà. Elo, furse, el rumegava che mi preferivo chel’altro. Senténdose scartà, el ga deciso de lassarse morir. Sto chì el xe el càrolo che no ’l me pace! Intuendo el so patir, par farghe corajo, ghe stavo drio co ancor pi afeto. Ne la note lo faséo dormir rente mi, al me fianco, tegnéndoghe na man sóra la so sucheta. Na sera, tornà dal laoro, lo go catà fredo patoco, on tòco de legno, on fagotin sensa senso. Lo go ciapà in brasso, lo go streto forte che mai, sperando che ’l arvegnesse6, che ’l des-ciavasse i oceti. Lo ciamavo par nome, ghe faséo le caresse, le molesine e dolsemente ghe gratavo el cragneto, come ca faséo senpre, in meso a le rece: a lu ghe piaséa tanto! Si, go pianto! Dopo go ciapà on ninsolo neto, stirà, bianco come on gilio. A go rujà drento el corpesin e a ghe go messo tacà le so robe: la medajeta, el colarin, la cordela, la musarola, el bruschetìn, le do scudele e, anca, na bela rosa, fresca. Col cor a tòchi a go spetà che se fasesse note fonda e, lora, a a sepelirlo, ben , in on posto securo, rente a on àlbaro e mi sol a indove che el stà. Da lora a desso za na fraca de volte a a saludarlo e, nando vanti, tante altre volte narò, de securo, a catar el me fioletopeloso’!...

 

 




1 prólso avv., v. rust. = it., all’improvviso. (Candiago-Romanato, pag. 200).



2 madegòto s. m., m. d. d.,  v. rust. = it., celibe.



3 cician s. f.m. d. d. = it., carni in genere. (La sapienza dei nostri padri, pag. 111). Vosse doprà co i boce par indicar la carne.



4 usmàre v. = it., annusare, fiutare. (Candiago-Romanato, pag. 225).



5 sifolìn agg. = it.,  molto magro. (Candiago-Romanato, pag. 185).



6 arvegnère  v. =  it., rinvenire. (Candiago-Romanato, pag. 14).






Precedente - Successivo

Indice | Parole: Alfabetica - Frequenza - Rovesciate - Lunghezza - Statistiche | Aiuto | Biblioteca IntraText

Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License