Eduardo Scarpetta
'Nu Frongillo cecato

ATTO QUARTO

SCENA QUARTA   Concetto, e detti.

Precedente

Successivo

Link alle concordanze:  Normali In evidenza

I link alle concordanze si evidenziano comunque al passaggio

SCENA QUARTA

 

Concetto, e detti.

 

CONCETTA: Neh, Ersì... (Frateme! Felice!)

FELICE: Ah!...

ERSILIA: (Bonora, aggio lasciata la porta aperta!).

VINCENZINO: Ah! Sì venuta, scellerata. (Tiro fuori il revolver.)

ERSILIA (trattenendolo): No, Vicenzino mio pe carità... penza primma de tutto che staje dinta a la casa mia, soreta mmereta essere perdonata.

FELICE: Ha posato lo coso?

ERSILIA: Lo castigo se lo mmereta tutto D. Felice.

FELICE: (No, chesta m’aiuta!).

ERSILIA: (Aggio fatta na bella penzata, pe me vendicà de chillo assassino de D. Timoteo!). Sì, a D. Felice tu haje d’accidere, isso soltanto mmereta de essere punito, ingannà na figliola, na povera figliola comme a Concettella, ah! Socose proprio de cortellate.

FELICE: (E questo è no tradimento).

VINCENZINO: Si sapesse addò sta, si sapesse addò sta.

ERSILIA: Vicenzì a le corte... io saccio addò sta chillassassino.

VINCENZINO: Lo ssaje?

ERSILIA: Si, e te ho dico... ma m’haje da promettere però de non spargere sango.

VINCENZINO: Ma comme...

ERSILIA: Haje da de chesta manera, o te prommette de sposare a soreta, o si no le faje na botta rossa d’osse.

VINCENZINO: Ce lo prometto? (A Felice.)

FELICE: Promettetelo.

VINCENZINO: E va buono, faccio chello che bolite vuje.

ERSILIA: Me ho giure?

VINCENZINO: Ma che serve sto giurà.

ERSILIA: No, me l’haje da giurà.

VINCENZINO (a Felice): Lo giuro?

FELICE: Giurancello.

VINCENZINO: Te ho giuro.

ERSILIA: Damme lo revohver.

VINCENZINO: Chesto po’ no, non è vero D. Mauriè?

FELICE: Chesto po’ no! (Passeggiano la scena.)

ERSILIA: Non me la vuò ?

FELICE E VINCENZINO (a 2): è impossibile.

ERSILIA: Allora non te dico niente.

VINCENZINO: Ma lo vuò afforza?

ERSILIA: Si.

VINCENZINO (a Felice?: Nce lo dongo?

FELICE: Dancillo. (Vincenzino il revolver ad Ersilia.)

VINCENZINO: Ma addò sta?

ERSILIA: Sta ccà, sta dinta a la casa mia.

FELICE: (All’arma de mammeta!). (Fugge per la prima porta a dritta.)

CONCETTA: Ersì, pammore de lo Cielo, tu che faje?

ERSILIA: Statte zitta.

VINCENZINO: Sta ccà!

ERSILIA: Si sta ccà. (Alla porta di Timoteo.) A buje, venite ccà fore.

.


Precedente

Successivo

Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA1) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2009. Content in this page is licensed under a Creative Commons License