IntraText Indice: Generale - Opera | Parole: Alfabetica - Frequenza - Rovesciate - Lunghezza - Statistiche | Aiuto | Biblioteca IntraText |
ATTO UNICO
SCENA PRIMA Errico, Michele, Pasquale, Vincenzo, Rosina, Amalia, Peppina, Gemma e Cornelio.
I link alle concordanze si evidenziano comunque al passaggio
SCENA PRIMA
Errico, Michele, Pasquale, Vincenzo, Rosina, Amalia, Peppina, Gemma e Cornelio.
ERRICO: Oh! Noi preghiamo sempre.
AMALIA: Nun pazziate, facite priesto, dicite che vulite.
MICHELE: Errì, lassala; che chesta fa ammore cu D. Ciccio lo scuonceco, nce avevamo da ncuità.
AMALIA: Vi prego di credere che io non faccio ammore cu nisciuno, e ccà dinto mme faccio li fatte mieje e nun dongo confidenza a nisciuno.
AMALIA: Neh. D. Pascalì, vuje justo mò avite da sternutà?
PASQUALE: Statte a vedè che nun pozzo manco sternutà quanno voglio io.
CORNELIO: Amà, famme lo piacere, damme na piccola tazza.
AMALIA (a Rosina che esce): Rosì, na piccola tazza a D. Cornelio.
ROSINA (a Peppina che esce): Peppì, na piccola tazza a lo signore.
PEPPINA (a Gemma che esce): Neh, porta na piccola tazza a D. Cornelio.
GEMMA: E che d’è, afforza io nc’aggia j vance tu.
ROSINA: Che d’è, te facesse male de nce j tu?
GEMMA: Nce stanno tanta gente, io nc’aggia j.
CORNELIO: Piccerè, vulite che mme la vaco a piglià io?
AMALIA: Nonsignore, mò vaco io, vedite che se passa dinto a sta poteca. (Via.)
VINCENZO: Rosì, meza bottiglia de gassosa, paga l’amico.
ERRICO: Neh, Rosì, dimme la verità, Amalia cu chi fa ammore?
ROSINA: Io saccio chesto, pozzo sapè l’affare suoie.
MICHELE: Ma è overo che se zezèa cu D. Ciccio.
ROSINA: No, io saccio che D. Ciccio se vommechèa cu essa, ma a essa nun lle passa manco pe la capo.
ERRICO: Tu po’, sapimmo tutto... tu faje ammore cu Gennarino... lo può negà?
ROSINA: No, io pe me nun lo nego... nce faccio ammore, anze quanno lo vvolite sapè, a Maggio spusammo.
MICHELE: Vattè Rosì, tu te faje mbruglià da li cchiacchiere de chillo. Chillo sta soggetto a la zia, e nun voglia maje lo Cielo de appurà na cosa de chesta, sarrìa capace de ne lo caccià da la casa.
ERRICO: No a ne lo caccià de la casa, ma è capace che a morta soja nun lle lassa niente.
MICHELE: La zia dice che sta bona.
ERRICO: Ha da stà bona pe forza, sinò Gennarino li denare da dò li ppigliarria? Vì ca chillo spenne buono. Nun nce so’ ghiurnate che nun spenne tre o quattro lire ccà dinto, a fore de chello che spenne la sera. L’ata sera a lo zecchinetto perdette duieciento lire.
ROSINA: Si mme lo fanno spusà è meglio, accussì se leva paricchie vizie che tene.