Libro, Notte
1 I, 4| moschi: con fé, za fu temp, Zambô, fiol de Bertold de Valsabbia,
2 I, 4| L’ü de questi avea nom Zambô, l’alter Bertaz, el terz
3 I, 4| Bertaz, el terz Santí; e Zambô, ch’era ol mazzôr, no avea
4 I, 4| sedes agn. Avend persentit Zambô che Bertold, so pader, per
5 I, 4| manco scaltridi e tristi de Zambô, a’ i dis a Zambô so fradèl: —
6 I, 4| tristi de Zambô, a’ i dis a Zambô so fradèl: — Zambô, fradèl
7 I, 4| dis a Zambô so fradèl: — Zambô, fradèl nos car, te n’hé
8 I, 4| lôr do, che no i feva con Zambô. E se Zambô iera scelerat
9 I, 4| no i feva con Zambô. E se Zambô iera scelerat de vintidô
10 I, 4| so fradèl, andá a trová Zambô, e sí ghe comenzá a dí: —
11 I, 4| e sí ghe comenzá a dí: — Zambô, fradèl me car, nu avém
12 I, 4| vegnerém dré a trová. — Zambô, che credeva osellá Bertaz
13 I, 4| de long. Ma la gh’andé a Zambô altramét de quel che l’avia
14 I, 4| avia pensat.~Intisa adonca Zambô la opiniò de Bertaz e de
15 I, 4| per andá a Venesia. Avend Zambô caminat assé, e no avend
16 I, 4| sarèf mort lá.~Guarit che fo Zambô, ol se partí da quei omegn
17 I, 4| lavorá in sembra. Netezand Zambô col garzô de botiga sti
18 I, 4| in malora.~Partit che fo Zambô dal speçial ixí mal tratat,
19 I, 4| compagnia e boni spisi. Zambô, ch’aviva l’arma senisa
20 I, 4| governá le vigni. Aviva tug’Zambô la patrica de l’andá in
21 I, 4| ser Peder. E avend ciamat Zambô, ghe dé i tri fis, e sí
22 I, 4| tri fis, e sí ghe dis: — Zambô, tuó sti tri fis, e porta-i
23 I, 4| i gualdi per amor me. — Zambô, ubidient al parô, dis: —
24 I, 4| alegrament ol se partí. Andand Zambô per strada, costret da la
25 I, 4| no la pèl. Avend mangiat Zambô ol fis, a ’l ghe pars d’
26 I, 4| ixí fé dol segond. Vedend Zambô d’avi fag’tal desorden,
27 I, 4| d’andá inanz. Zont che fo Zambô dal compar ser Peder, ol
28 I, 4| dis: — Che ve-t fazend, Zambô fiol me? che bôni novi? —
29 I, 4| Bôni, bôni, — respós Zambô; — ol me parô sí ve mandá
30 I, 4| ho mi fag’ixí, — respós Zambô; — e tols l’alter fis, e
31 I, 4| mangiá de longo via: e ixí Zambô a’ i compí da mangia tug’
32 I, 4| Peder un sí fag’lavòr, dis a Zambô: — O fiol me, dí al to parô
33 I, 4| de sti present. — Respós Zambô: — No, no, messer, no-f
34 I, 4| portament poltroneschi del Zambô, e che l’era golôs, e che
35 I, 4| cazá fò de ca.~Ol pover dol Zambô, vedendo-s fò de ca e no
36 I, 4| ixí ol fé. Essend zont Zambô a Roma, e cercand e recercand
37 I, 4| con de i pagn, e vedend Zambô che’l sera fag’soficient
38 I, 4| la botiga. Partit che fo Zambô, vols la fortuna che messer
39 I, 4| desviament de la botiga. Intis Zambô la trista novela dol parô
40 I, 4| Vedend madona Felicèta che Zambô se portava bé, e a’ sí atendiva
41 I, 4| marit, e temend de no perder Zambô un dí co i aventôr de la
42 I, 4| la dovès tuór per marit Zambô, fatôr de la botiga, per
43 I, 4| Felicèta fo mogiér de ser Zambô, e Zambô fo marit de madona
44 I, 4| fo mogiér de ser Zambô, e Zambô fo marit de madona Felicèta.~
45 I, 4| Felicèta.~Vedendo-s ser Zambô levat in tanta alteza, e
46 I, 4| squarzadi e roti; e dis a ser Zambô, so marit, ch’a’l ghe-n
47 I, 4| dovès fa lü un pér. Ser Zambô ghe respós che l’aviva alter
48 I, 4| ne voliva de boni. E ser Zambô ghe respondí che a ca soa
49 I, 4| una in l’altra parola, ser Zambô alzá la ma e s’ghe de una
50 I, 4| sentendo-s dá de i bòti a ser Zambô, no voliva gnè pati gnè
51 I, 4| ol comenzá vilanizá. Ser Zambô, che se sentí tocá in sü
52 I, 4| madona Felicèta domanda a ser Zambô una fòdra de seda da covrí
53 I, 4| la portá a mostrá. Ma ser Zambô no ’s cura de vedí-la, ma ’
54 I, 4| voliva in ogni muód. Ma ser Zambô ghe respondiva che la dovis
55 I, 4| vediva de i öc’c’. Ma ser Zambô, segond la so usanza, con
56 I, 4| madona Felicèta l’anim de ser Zambô inversiat contra de le,
57 I, 4| a te n’empagherò. — Ser Zambô, sentend che madona Felicèta
58 I, 4| com la sentiva che ser Zambô parlava o se moviva, la
59 I, 4| l’instad, l’acadé a ser Zambô de andá per certi so fazendi
60 I, 4| partí.~Partit che fo ser Zambô, no pasá dés dí, che Bertaz
61 I, 4| Bertaz e Santí, fradèi de ser Zambô, arzons a Roma, e tanc’i
62 I, 4| cercand e domandand de ser Zambô, ch’a ’g fo mostrá la botiga.
63 I, 4| Santí la bela botiga de ser Zambô, e che l’era fornida sí
64 I, 4| a’ i voliva parla con ser Zambô; ma ghe fo respós che no
65 I, 4| Madona, sé-f vu la mogiér de Zambô? — E ela ghe respondí: —
66 I, 4| ma, ch’a’ som fradèl de Zambô, vos marit, e vos cognadi. —
67 I, 4| recordava de i paròi de ser Zambô so marit, e in sema ancora
68 I, 4| razonament co la cognada, ser Zambô azons a ca; e avend sentüt
69 I, 4| fradèi no fos vedüdi da ser Zambô. E no savend alter che fa,
70 I, 4| lá sot. Vegnüd che fo ser Zambô de sü e vedüda la moiér
71 I, 4| che la no aviva nient. Ser Zambô pur la guardava, e a’ si-g
72 I, 4| de mover-s gnè crolá. Ser Zambô, avend mis zò ’l bastô,
73 I, 4| zonta l’ora ormá che ser Zambô soliva andá a la piaza a
74 I, 4| de ca. Partit che fo ser Zambô de ca, madona Felicèta andá
75 I, 4| via i cognadi, a-zò che Zambô no i trovas in ca; e descovert
76 I, 4| afan in afan. E per che ser Zambô no saís tal novela, tostament
77 I, 4| pagament, ol se incontra in ser Zambô, terz fradèl, che andava
78 I, 4| ol pizegamort ol dét ser Zambô che tant someggiava a quéi
79 I, 4| tirá inturen la testa a ser Zambô, digand: — Ah poltrô, manigóld,
80 I, 4| manera, che ’l pover de ser Zambô a colpi de bôni bastonadi
81 I, 4| ol gittá nol Tever; e ixí Zambô, Bertaz e Santí malament
|