Novella

 1    3|    adess la s'è ammalada e l'è stada on poo de temp senza podè
 2    3|       ha voruu ben; e lee, l'è stada soa mièe.~ ~ ~ ~[2] Nella
 3    6|     ciao, quand la mader la fu stada morta, alor el Re, el ven
 4   11|       che gh'era stàa; che l'è stada inscì bella; e che gh'è
 5   13|  contra per criagh, perchè l'è stada via on pezz; e la fa per
 6   13|     ghe dis: - «In dove te see stada fin adess? chi l'è che t'
 7   13|  guarda per aria.» - Quand l'è stada fœura, la guarda per aria,
 8   23|       poo de temp e l'è semper stada dessedada; ona nott, la
 9   23|       a sant'Antoni e la saria stada dessedada. Difatti, lee,
10   26|      ona scaletta; e quand l'è stada giò, l'ha veduu on magnifich
11   26|        ona gran somma, che l'è stada assèe de fà el scior per
12   29|         là gh'ha ditt, che l'è stada ona stria; e la gh'ha ditt,
13   35|     monega. Ma lee, l'è semper stada ferma. La ghe diseva: - «
14   35|        l'è vegnuda granda, l'è stada semper denter lì. La ghe
15   35|        quell'altra monega. L'è stada lì per on poo de dì; e pœu
16   44|        donna ordinaria? e sarà stada lèe, che l'è andada là,
17   44|     mal?» - «Ma, caro lu, sont stada in giardin; e m'è andaa
18   47|     gotta e la tosa del Re l'è stada guarida. Allora el Re, el
19   50|    ditt: - «Sont amalada; sont stada vott dì senza mangià; e
20   50|     pœu, quell di cinq dì, l'è stada pu bonna de levass su de
21   50| tegnuda in collegg, finchè l'è stada granda. Quand l'è stada
22   50|        stada granda. Quand l'è stada granda, l'ha tirada a cà;