Copertina | Indice: Generale - Opera | Parole: Alfabetica - Frequenza - Rovesciate - Lunghezza - Statistiche | Aiuto | Biblioteca IntraText
S. Alfonso Maria de Liguori
Glorie di Maria

IntraText CT - Lettura del testo
Precedente - Successivo

Clicca qui per nascondere i link alle concordanze

- 690 -


16. *

Vi fu in una città di Spagna un uomo empio, che si era dato tutto al demonio, e non si era confessato mai; altro non facea di bene che dire un'Ave Maria ogni giorno. Narra il P. Eusebio Nieremberg


- 691 -


che venuto costui a morte gli apparve in sogno la S. Vergine che lo guardò, e gli occhi pietosi di Maria lo cangiarono in modo ch'egli mandò subito a chiamare il confessore, a cui si confessò con un pianto dirotto, e fe' voto di farsi religioso se viveva, e così morì (Appr. Auriem., t. 1, c. 7).




* Esempio 16. - Tom. AURIEMMA, Affetti scambievoli, parte 1, cap. 6 (fine). Bologna, 1681, I, pag. 67, 68. - Gio. Eus. NIEREMBERG, S. I., Trophaea Mariana, lib. 4, cap. 37, Antverpiae, 1658, pag. 183, 184: «Referam magnum Virgineae protectionis argumentum, cuius ego testis sum. Peccatorem novi nulli non scelerum generi addictum; itaque a rebus sacris, quibus poterat ad meliorem frugem redire, aversum, ut sui suique Creatoris omnino oblitum dixeris; hoc tantum christiano nomini, quod indigne gerebat, quotidie addere solitum, ut B. Virginem semel Angelica salutatione veneraretur; sed piissima Mater foenus modici huiusce obsequii plene reddidit. Quo enim tempore peccator ille annis onustus, maioribusque scelerum tenebris circumfusus, veluti omni lucis auxilio destitutus, iacebat sepultus, Deiparae sensit opem. Dormienti enim visa est sanctissima Virgo oculos in eum defixisse, mox abiisse. Experrectus illico, praesentius expertus est benignae Matris auxilium: nam cor in peccatis obduratum, ita emollitum persensit, ut e lapideo in carneum mutatum invenerit; unde in lacrimas resolutus ille, peccatorum veniam implorare non desistebat; et quod demirationem auget, tam distincte tot annorum peccata eius memoriae obiecta animadvertebat, ut nisi peculiari Dei gratia, naturaliter eorum cognitionem tam brevi assequi non posset. Sequenti die, cum e lecto surgere vellet, sacramento poenitentiae peccata subditurus, gravi pressus valetudine, non potuit gaudere. Unum e nostra societate accersiri curanti, affui ego, qui cum maiorem in eo praeparationem quaererem, ille non differendam instabat confessionem, ad quam Dei Parentis ope ita se paratum fatebatur, ut nil desideraretur. Et quidem ita reperi: nam adeo perfecte et distincte omnia aperuit, ut vix posset idem exsequi Theologus post longam praeventionem; eumque, utpote iam capacem, et vim lacrimarum profundentem, absolvi. Emisso tandem voto Religionis habitum induendi si sanitati restitueretur, quam Deo inserviendi causa desiderabat, post quintum diem e vivis excessit, et in caelesti Religione immortalitatis et gloriae habitum induit.» - Lo stesso P. Nieremberg racconta questo fatto, con più commoventi particolari, nella sua Vida de S. Ignacio, cap. 33.




Precedente - Successivo

Copertina | Indice: Generale - Opera | Parole: Alfabetica - Frequenza - Rovesciate - Lunghezza - Statistiche | Aiuto | Biblioteca IntraText

IntraText® (V89) © 1996-2006 EuloTech