1 igitur Sarai uxor Abram non genuerat
liberos sed habens ancillam aegyptiam nomine Agar
2 dixit marito suo ecce conclusit me Dominus
ne parerem ingredere ad ancillam meam si forte saltem ex illa suscipiam filios
cumque ille adquiesceret deprecanti
3 tulit Agar Aegyptiam ancillam suam post
annos decem quam habitare coeperant in terra Chanaan et dedit eam viro suo
uxorem
4 qui ingressus est ad eam at illa
concepisse se videns despexit dominam suam
5 dixitque Sarai ad Abram inique agis
contra me ego dedi ancillam meam in sinum tuum quae videns quod conceperit
despectui me habet iudicet Dominus inter me et te
6 cui respondens Abram ecce ait ancilla tua
in manu tua est utere ea ut libet adfligente igitur eam Sarai fugam iniit
7 cumque invenisset illam angelus Domini
iuxta fontem aquae in solitudine qui est in via Sur
8 dixit ad eam Agar ancilla Sarai unde
venis et quo vadis quae respondit a facie Sarai dominae meae ego fugio
9 dixitque ei angelus Domini revertere ad dominam
tuam et humiliare sub manibus ipsius
10 et rursum multiplicans inquit
multiplicabo semen tuum et non numerabitur prae multitudine
11 ac deinceps ecce ait concepisti et paries
filium vocabisque nomen eius Ismahel eo quod audierit Dominus adflictionem tuam
12 hic erit ferus homo manus eius contra
omnes et manus omnium contra eum et e regione universorum fratrum suorum figet
tabernacula
13 vocavit autem nomen Domini qui loquebatur
ad eam Tu Deus qui vidisti me dixit enim profecto hic vidi posteriora videntis
me
14 propterea appellavit puteum illum puteum
Viventis et videntis me ipse est inter Cades et Barad
15 peperitque Abrae filium qui vocavit nomen
eius Ismahel
16 octoginta et sex annorum erat quando
peperit ei Agar Ismahelem
|