1 omnia haec tractavi in corde meo ut curiose
intellegerem sunt iusti atque sapientes et opera eorum in manu Dei et tamen
nescit homo utrum amore an odio dignus sit
2 sed omnia in futuro servantur incerta eo quod
universa aeque eveniant iusto et impio bono et malo mundo et inmundo immolanti
victimas et sacrificia contemnenti sicut bonus sic et peccator ut periurus ita
et ille qui verum deierat
3 hoc est pessimum inter omnia quae sub sole fiunt
quia eadem cunctis eveniunt unde et corda filiorum hominum implentur malitia et
contemptu in vita sua et post haec ad inferos deducentur
4 nemo est qui semper vivat et qui huius rei habeat fiduciam
melior est canis vivens leone mortuo
5 viventes enim sciunt se esse morituros mortui vero
nihil noverunt amplius nec habent ultra mercedem quia oblivioni tradita est
memoria eorum
6 amor quoque et odium et invidia simul perierunt
nec habent partem in hoc saeculo et in opere quod sub sole geritur
7 vade ergo et comede in laetitia panem tuum et bibe
cum gaudio vinum tuum quia Deo placent opera tua
8 omni tempore sint vestimenta tua candida et oleum
de capite tuo non deficiat
9 perfruere vita cum uxore quam diligis cunctis
diebus vitae instabilitatis tuae qui dati sunt tibi sub sole omni tempore
vanitatis tuae haec est enim pars in vita et in labore tuo quod laboras sub
sole
10 quodcumque potest manus tua facere instanter
operare quia nec opus nec ratio nec scientia nec sapientia erunt apud inferos
quo tu properas
11 verti me alio vidique sub sole nec velocium esse
cursum nec fortium bellum nec sapientium panem nec doctorum divitias nec
artificum gratiam sed tempus casumque in omnibus
12 nescit homo finem suum sed sicut pisces capiuntur
hamo et sicut aves conprehenduntur laqueo sic capiuntur homines tempore malo cum
eis extemplo supervenerit
13 hanc quoque vidi sub sole sapientiam et probavi
maximam
14 civitas parva et pauci in ea viri venit contra
eam rex magnus et vallavit eam extruxitque munitiones per gyrum et perfecta est
obsidio
15 inventusque in ea vir pauper et sapiens liberavit
urbem per sapientiam suam et nullus deinceps recordatus est hominis illius
pauperis
16 et dicebam ego meliorem esse sapientiam
fortitudine quomodo ergo sapientia pauperis contempta est et verba eius non
sunt audita
17 verba sapientium audiuntur in silentio plus quam
clamor principis inter stultos
18 melior est sapientia quam arma bellica et qui in
uno peccaverit multa bona perdet
|