TITULUS V DE VOTO ET IUREIURANDO (Cann. 1191 – 1204)
Caput I DE VOTO Can. 1191 - § 1. Votum, idest promissio deliberata ac libera Deo facta de bono possibili et meliore, ex virtute religionis impleri debet. § 2. Nisi iure prohibeantur, omnes congruenti rationis usu pollentes, sunt voti capaces. § 3. Votum metu gravi et iniusto vel dolo emissum ipso iure nullum est. Can. 1192 - § 1. Votum est publicum, si nomine Ecclesiae a legitimo Superiore acceptetur; secus privatim. § 2. Sollemne, si ab Ecclesia uti tale fuerit agnitum; secus simplex. § 3. Personale, quo actio voventis promittitur; reale, quo promittitur res aliqua; mixtum, quod personalis et realis naturam participat. Can. 1193 - Votum non obligat, ratione sui, nisi emittentem. Can. 1194 - Cessat votum lapsu temporis ad finiendam obligationem appositi, mutatione substantiali materiae promissae, deficiente condicione a qua votum pendet aut eiusdem causa finali, dispensatione, commutatione. Can. 1195 - Qui potestatem in voti materiam habet, potest voti obligationem tamdiu suspendere, quamdiu voti adimpletio sibi praeiudicium afferat. Can. 1196 - Praeter Romanum Pontificem, vota privata possunt iusta de causa dispensare, dummodo dispensatio ne laedat ius aliis quaesitum: 1_ loci Ordinarius et parochus, quod attinet ad omnes ipsorum subditos atque etiam peregrinos; 2_ Superior instituti religiosi aut societatis vitae apostolicae, si sint clericalia iuris pontificii, quod attinet ad sodales, novitios atque personas, quae diu noctuque in domo instituti aut societatis degunt; 3_ ii quibus ab Apostolica Sede vel ab Ordinario loci delegata fuerit dispensandi potestas. Can. 1197 - Opus voto privato promissum potest in maius vel in aequale bonum ab ipso vovente commutari; in minus vero bonum, ab illo cui potestas est dispensandi ad normam Can. 1196. Can. 1198 - Vota ante professionem religiosam emissa suspenduntur, donec vovens in instituto religioso permanserit.
|