Art. 2 DE COLLEGIO EPISCOPORUM

Can. 336 - Collegium Episcoporum, cuius caput est Summus Pontifex cuiusque membra 

sunt Episcopi vi sacramentalis consecrationis et hierarchica communione cum Collegii capite 

et membris, et in quo corpus apostolicum continuo perseverat, una cum capite suo, et 

numquam sine hoc capite, subiectum quoque supremae et plenae potestatis in universam 

Ecclesiam exsistit.

Can. 337 - § 1.  Potestatem in universam Ecclesiam Collegium Episcoporum sollemni modo 

exercet in Concilio Oecumenico.  

§ 2.  Eandem potestatem exercet per unitam Episcoporum in mundo dispersorum actionem, 

quae uti talis a Romano Pontifice sit indicta aut libere recepta, ita ut verus actus collegialis 

efficiatur.  

§ 3.  Romani Pontificis est secundum necessitates Ecclesiae seligere et promovere modos, 

quibus Episcoporum Collegium munus suum quoad universam Ecclesiam collegialiter 

exerceat.

Can. 338 - § 1.  Unius Romani Pontificis est Concilium Oecumenicum convocare, eidem 

per se vel per se vel per alios praesidere, item Concilium transferre, suspendere vel 

dissolvere, eiusque decreta approbare.  

§ 2.  Eiusdem Romani Pontificis est res in Concilio tractandas determinare atque ordinem in 

Concilio servandam constituere; propositis a Romano Pontifice quaestionibus Patres Concilii 

alias addere possunt, ab eodem Romano Pontifice probandas.

Can. 339 - § 1.  Ius est et officium omnibus et solis Episcopis qui membra sint Collegii 

Episcoporum, ut Concilio Oecumenico cum suffragio deliberativo intersint.  

§ 2.  Ad Concilium Oecumenicum insuper alii aliqui, qui episcopali dignitate non sint insigniti, 

vocari possunt a suprema Ecclesiae auctoritate, cuius est eorum partes in Concilio 

determinare.

Can. 340 - Si contingat Apostolicam Sedem durante Concilii celebratione vacare, ipso iure 

hoc intermittitur, donec novus Summus Pontifex illud continuari iusserit aut dissolverit.

Can. 341 - § 1.  Concilii Oecumenici decreta vim obligandi non habent nisi una cum Concilii 

Patribus a Romano Pontifice approbata, ab eodem fuerint confirmata et eius iussu 

promulgata.  § 2.  Eadem confirmatione et promulgatione, vim obligandi ut habeant, egent 

decreta quae ferat Collegium Episcoporum, cum actionem proprie collegialem ponit iuxta 

alium a Romano Pontifice inductum vel libere receptum modum.