Caput IV DE EPISCOPORUM CONFERENTIIS

Can. 447 - Episcoporum conferentia, institutum quidem permanens, est coetus 

Episcoporum alicuius nationis vel certi territorii, munera quaedam pastoralia coniunctim pro 

christifidelibus sui territorii exercentium, ad maius bonum provehendum, quod hominibus 

praebet Ecclesia, praesertim per apostolatus formas et rationes temporis et loci adiunctis 

apte accommodatas, ad normam iuris.

Can. 448 - § 1.  Episcoporum conferentia regula generali comprehendit praesules omnium 

Ecclesiarum particularum eiusdem nationis, ad normam can. 450.  

§ 2.  Si vero, de iudicio Apostolicae Sedis, auditis quorum interest Episcopis dioecesanis, 

personarum aut rerum adiuncta id suadeant, Episcoporum conferentia erigi potest pro 

territorio minoris aut maioris amplitudinis, ita ut vel tantum comprehendat Episcopus 

aliquarum Ecclesiarum particularium in certo territorio constitutarum vel praesules 

Ecclesiarum particularium in diversis nationibus exstantium; eiusdem Apostolicae Sedis est 

pro earundem singulis peculiares normas statuere.

Can. 449 - § 1.  Unius supremae Ecclesiae auctoritatis est, auditis quorum interest 

Episcopis, Episcoporum conferentias erigere, supprimere aut innovare.  

§ 2.  Episcoporum conferentia legitime erecta ipso iure personalitate iuridica gaudet.

Can. 450 - § 1.  Ad Episcoporum conferentiam ipso iure pertinent omnes in territorio 

Episcopi dioecesani eisque iure aequiparati, itemque Episcopi coadiutores, Episcopi 

auxiliares atque ceteri Episcopi titulares peculiari munere, sibi ab Apostolica Sede vel ab 

Episcoporum conferentia demandato, in eodem territorio fungentes; invitari quoque possunt 

Ordinarii alterius ritus, ita tamen ut votum tantum consultivum habeant, nisi Episcoporum 

conferentiae statuta aliud decernant.  

§ 2.  Ceteri Episcopi titulares necnon Legatus Romani Pontificis non sunt de iure membra 

Episcoporum conferentiae.

Can. 451 - Quaelibet Episcoporum conferentia sua conficiat statuta, ab Apostolica Sede 

recognoscenda, in quibus, praeter alia, ordinentur conferentiae conventus plenarii habendi, 

et provideantur consilium Episcoporum permanens et secretaria generalis conferentiae fini 

consequendo efficacius consulant.

Can. 452 - § 1.  Quaelibet Episcoporum conferentia sibi eligat praesidem, determinet 

quisnam, praeside legitime impedito, munere pro-praesidis fungatur, atque secretarium 

generalem designet, ad normam statutorum.  

§ 2.  Praeses conferentiae, atque eo legitime impedito pro-praeses, non tantum 

Episcoporum conferentiae conventibus generalibus, sed etiam consilio permanenti praeest.

Can. 453 - Conventus plenarii Episcoporum conferentiae habeantur semel saltem singulis 

annis, et praetera quoties id postulent peculiaria adiuncta, secundum statutorum praescripta.

Can. 454 - § 1.  Suffragium deliberativum in conventibus plenariis Episcoporum 

conferentiae ipso iure competit Episcopis dioecesanis eisque qui iure ipsis aequiparantur, 

necnon Episcopis coadiutoribus.  

§ 2.  Episcopis auxiliaribus ceterisque Episcopis titularibus qui ad Episcoporum 

conferentiam pertinent, suffragium competit deliberativum aut consultivum, iuxta statutorum 

conferentiae praescripta; firmum tamen sit eis solis, de quibus in § 1, competere suffragium 

deliberativum, cum agitur de statutis conficiendis aut immutandis.

Can. 455 - § 1.  Episcoporum conferentia decreta generalia ferre tantummodo potest in 

causis, in quibus ius universale id praescripserit aut peculiare Apostolicae Sedis mandatum 

sive motu proprio sive ad petitionem ipsius conferentiae id statuerit.  

§ 2.  Decreta de quibus in § 1, ut valide ferantur in plenario conventu, per duas saltem ex 

tribus partibus suffragiorum Praesulum, qui voto deliberativo fruentes ad conferentiam 

pertinent, proferri debent, atque vim obligandi non obtinent, nisi ab Apostolica Sede 

recognita, legitime promulgata fuerint.  

§ 3.  Modus promulgationis et tempus a quo decreta vim suam exserunt, ab ipsa 

Episcoporum conferentia determinantur. 

§ 4.  In casibus in quibus nec ius universale nec peculiare Apostolicae Sedis mandatum 

potestatem, de qua in § 1, Episcoporum conferentiae concessit, singuli Episcopi dioecesani 

competentia integra manet, nec conferentia eiusve praeses nomine omnium Episcoporum 

agere valet, nisi omnes et singuli Episcopi consensum dederint.

Can. 456 - Absoluto conventu plenario Episcoporum conferentiae, relatio de actis 

conferentiae necnon eius decreta a praeside ad Apostolicam Sedem transmittantur, tum ut in 

eiusdem notitiam acta perferantur, tum ut decreta, si quae sint, ab eadem recognosci possint.

Can. 457 - Consilii Episcoporum permanentis est curae, ut res in plenario conventu 

conferentiae agendae praeparentur et decisiones in conventu plenario statutae debite 

exsecutioni mandentur; eiusdem etiam est alia negotia peragere, quae ipsi ad normam 

statutorum committuntur.

Can. 458 - Secretariae generalis est:  

1_ relationem componere actorum et decretorum conventus plenarii conferentiae necnon 

actorum consilii Episcoporum permanentis, et eadem cum omnibus conferentiae membris 

communicare itemque alia acta conscribere, quae ipsi a conferentiae praeside aut a consilio 

permanenti componenda committuntur; 

2_ communicare cum Episcoporum conferentiis finitimis acta et documenta quae a 

conferentia in plenario conventu aut a consilio Episcoporum permanenti ipsis transmitti 

statuuntur.

Can. 459 - § 1.  Foveantur relationes inter Episcoporum conferentias, praesertim viciniores, 

ad maius bonum promovendum ac tuendum.  

§ 2.  Quoties vero actiones aut rationes a conferentiis ineuntur formam internationalem 

praeseferentes, Apostolica Sedes audiatur oportet.