TITULUS VII DE MATRIMONIO (Cann. 1055 – 1165)

Can. 1055 - § 1.  Matrimoniale foedus, quo vir et mulier inter se totius vitae consortium 

constituunt, indole sua naturali ad bonum coniugum atque ad prolis generationem et 

educationem ordinatum, a Christo Domino ad sacramenti dignitatem inter baptizatos 

evectum est.  

§ 2.  Quare inter baptizatos nequit matrimonialis contractus validus consistere, quin sit eo 

ipso sacramentum.

Can. 1056 - Essentiales matrimonii proprietates sunt unitas et indissolubilitas, quae in 

matrimonio christiano ratione sacramenti peculiarem obtinent firmitatem.

Can. 1057 - § 1.  Matrimonium facit partium consensus inter personas iure habiles legitime 

manifestatus, qui nulla humana potestate suppleri valet.  

§ 2.  Consensus matrimonialis est actus voluntatis, quo vir et mulier foedere irrevocabili sese 

mutuo tradunt et accipiunt ad constituendum matrimonium.

Can. 1058 - Omnes possunt matrimonium contrahere, qui iure non prohibentur.

Can. 1059 - Matrimonium catholicorum, etsi una tantum pars sit catholica, regitur iure non 

solum divino, sed etiam canonico, salva competentia civilis potestatis circa mere civiles 

eiusdem matrimonii effectus.

Can. 1060 - Matrimonium gaudet favore iuris; quare in dubio standum est pro valore 

matrimonii, donec contrarium probetur.

Can. 1061 - § 1.  Matrimonium inter baptizatos validum dicitur ratum tantum, si non est 

consummatum; ratum et consummatum, si coniuges inter se humano modo posuerunt 

coniugalem actum per se aptum ad prolis generationem, ad quem natura sua ordinatur 

matrimonium, et quo coniuges fiunt una caro. § 2.  Celebrato matrimonio, si coniuges 

cohabitaverint, praesumitur consummatio, donec contrarium probetur.  

§ 3.  Matrimonium invalidum dicitur putativum, si bona fide ab una saltem parte celebratum 

fuerit, donec utraque pars de eiusdem nullitate certa evadat.

Can. 1062 - § 1.  Matrimonii promissio sive unilateralis sive bilateralis, quam sponsalia 

vocant, regitur iure particulari, quod ab Episcoporum conferentia, habita ratione 

consuetudinum et legum civilium, si quae sint, statutum fuit.  

§ 2.  Ex matrimonii promissione non datur actio ad petendam matrimonii celebrationem; 

datur tamen ad reparationem damnorum, si qua debeatur.