Art. 2 DE SANATIONE IN RADICE

Can. 1161 - § 1.  Matrimonii irriti sanatio in radice est eiusdem, sine renovatione consensus, 

convalidatio, a competenti auctoritate concessa, secumferens dispensationem ab 

impedimento, si adsit, atque a forma canonica, si servata non fuerit, necnon retrotractionem 

effectuum canonicorum ad praeteritum.  

§ 2.  Convalidatio fit a momento concessionis gratiae; retrotractio vero intellegitur facta ad 

momentum celebrationis matrimonii, nisi aliud expresse caveatur.  

§ 3.  Sanatio in radice ne concedatur, nisi probabile sit partes in vita coniugali perseverare 

velle.

Can. 1162 - § 1.  Si in utraque vel alterutra parte deficiat consensus, matrimonium nequit 

sanari in radice, sive consensus ab initio defuerit, sive ab initio praestitus, postea fuerit 

revocatus.  

§ 2.  Quod si consensus ab initio quidem defuerat, sed postea praestitus est, sanatio concedi 

potest a momenti praestiti consensus.

Can. 1163 - § 1.  Matrimonium irritum ob impedimentum vel ob defectum legitimae formae 

sanari potest, dummodo consensus utriusque partis perseveret.  

§ 2.  Matrimonium irritum ob impedimentum iuris naturalis aut divini positivi sanari potest 

solummodo postquam impedimentum cessavit.

Can. 1164 - Sanatio valide concedi potest etiam alterutra vel utraque parte inscia; ne autem 

concedatur nisi ob gravem causam.

Can. 1165 - § 1.  Sanatio in radice concedi potest ab Apostolica Sede.  

§ 2.  Concedi potest ab Episcopo dioecesano in singulis casibus, etiam si plures nullitatis 

rationes in eodem matrimonio concurrant, impletis condicionibus, de quibus in can. 1125, 

pro sanatione matrimonii mixti; concedi autem ab eodem nequit, si adsit impedimentum cuius 

dispensatio Sedi Apostolicae reservatur ad normam can. 1078, § 2, aut agatur de 

impedimento iuris naturalis aut divini positivi quod iam cessavit.