TITULUS V DE VOTO ET IUREIURANDO (Cann. 1191 – 1204)

Caput I DE VOTO

Can. 1191 - § 1.  Votum, idest promissio deliberata ac libera Deo facta de bono possibili et 

meliore, ex virtute religionis impleri debet.  

§ 2.  Nisi iure prohibeantur, omnes congruenti rationis usu pollentes, sunt voti capaces.  

§ 3.  Votum metu gravi et iniusto vel dolo emissum ipso iure nullum est.

Can. 1192 - § 1.  Votum est publicum, si nomine Ecclesiae a legitimo Superiore acceptetur; 

secus privatim.  

§ 2.  Sollemne, si ab Ecclesia uti tale fuerit agnitum; secus simplex.  

§ 3.  Personale, quo actio voventis promittitur; reale, quo promittitur res aliqua; mixtum, 

quod personalis et realis naturam participat.

Can. 1193 - Votum non obligat, ratione sui, nisi emittentem.

Can. 1194 - Cessat votum lapsu temporis ad finiendam obligationem appositi, mutatione 

substantiali materiae promissae, deficiente condicione a qua votum pendet aut eiusdem 

causa finali, dispensatione, commutatione.

Can. 1195 - Qui potestatem in voti materiam habet, potest voti obligationem tamdiu 

suspendere, quamdiu voti adimpletio sibi praeiudicium afferat.

Can. 1196 - Praeter Romanum Pontificem, vota privata possunt iusta de causa dispensare, 

dummodo dispensatio ne laedat ius aliis quaesitum:  

1_ loci Ordinarius et parochus, quod attinet ad omnes ipsorum subditos atque etiam 

peregrinos; 

2_ Superior instituti religiosi aut societatis vitae apostolicae, si sint clericalia iuris pontificii, 

quod attinet ad sodales, novitios atque personas, quae diu noctuque in domo instituti aut 

societatis degunt; 

3_ ii quibus ab Apostolica Sede vel ab Ordinario loci delegata fuerit dispensandi potestas.

Can. 1197 - Opus voto privato promissum potest in maius vel in aequale bonum ab ipso 

vovente commutari; in minus vero bonum, ab illo cui potestas est dispensandi ad normam 

Can. 1196.

Can. 1198 - Vota ante professionem religiosam emissa suspenduntur, donec vovens in 

instituto religioso permanserit.