TITULUS VI DE POENARUM CESSATIONE (Cann. 1354 – 1363)

Can. 1354 - § 1.  Praeter eos, qui in cann. 1355-1356 recensentur, omnes, qui a lege, quae 

poena munita est, dispensare possunt vel a praecepto poenam comminanti eximere, possunt 

etiam eam poenam remittere.  

§ 2.  Potest praeterea lex vel praeceptum, poenam constituens, aliis quoque potestatem 

facere remittendi.  

§ 3.  Si Apostolica Sedes poenae remissionem sibi vel aliis reservaverit, reservatio stricte est 

interpretanda.

Can. 1355 - § 1.  Poenam lege constitutam, si sit irrogata vel declarata, remittere possunt, 

dummodo non sit Apostolicae Sedi reservata:  

1_ Ordinarius, qui iudicium ad poenam irrogandam vel declarandam promovit vel decreto 

eam per se vel per alium irrogavit vel declaravit; 

2_ Ordinarius loci in quo delinquens versatur, consulto tamen, nisi propter extraordinarias 

circumstantias impossibile sit, Ordinario, de quo sub n. 1.  

§ 2.  Poenam latae sententiae nondum declaratam lege constitutam, si Sedi Apostolicae non 

sit reservata, potest Ordinarius remittere suis subditis et iis qui in ipsius territorio versantur 

vel ibi deliquerint, et etiam quilibet Episcopus in actu tamen sacramentalis confessionis.

Can. 1356 - § 1.  Poenam ferendae vel latae sententiae constitutam praecepto quod non sit 

ab Apostolica Sede latum, remittere possunt:  

1_ Ordinarius loci, in quo delinquens versatur; 

2_ si poena sit irrogata vel declarata, etiam Ordinarius qui iudicium ad poenam irrogandam 

vel declarandam promovit vel decreto eam per se vel per alium irrogavit vel declaravit.  

§ 2.  Antequam remissio fiat, consulendus est, nisi propter extraordinarias circumstantias 

impossibile sit, praecepti auctor.

Can. 1357 - § 1.  Firmis praescriptis cann. 508 et 976, censuram latae sententiae 

excommunicationis vel interdicti non declaratam confessarius remittere potest in foro interno 

sacramentali, si paenitenti durum sit in statu gravis peccati permanere per tempus 

necessarium ut Superior competens provideat. § 2.  In remissione concedenda confessarius 

paenitenti onus iniungat recurrendi intra mensem sub poena reincidentiae ad Superiorem 

competentem vel ad sacerdotem facultate praeditum, et standi huius mandatis; interim 

imponat congruam paenitentiam et, quatenus urgeat, scandali et damni reparationem; 

recursus autem fieri potest etiam per confessarium, sine nominis mentione.  

§ 3.  Eodem onere recurrendi tenentur,  postquam convaluerint, ii quibus ad normam can. 

976 remissa est censura irrogata vel declarata vel Sedi Apostolicae reservata.

Can. 1358 - § 1.  Remissio censurae dari non potest nisi delinquenti qui a contumacia, ad 

normam can. 1347, § 2, recesserit; recedenti autem denegari nequit.  

§ 2.  Qui censuram remittit, potest ad normam can. 1348 providere vel etiam paenitentiam 

imponere.

Can. 1359 - Si quis pluribus poenis detineatur, remissio valet tantummodo pro poenis in 

ipsa expressis; generalis autem remissio omnes aufert poenas, iis exceptis quas in petitione 

reus mala fide reticuerit.

Can. 1360 - Poenae remissio metu gravi extorta irrita est.

Can. 1361 - § 1.  Remissio dari potest etiam absenti vel sub condicione.  

§ 2.  Remissio in foro externo detur scripto, nisi gravis causa aliud suadeat.  

§ 3.  Caveatur ne remissionis petitio vel ipsa remissio divulgetur, nisi quatenus id vel utile sit 

ad rei famam tuendam vel necessarium ad scandalum reparandum.

Can. 1362 - § 1.  Actio criminalis praescriptione extinguitur triennio, nisi agatur:  

1_ de delictis Congregationi pro Doctrina Fidei reservatis; 

2_ de actione ob delicta de quibus in cann. 1394, 1395, 1397, 1398, quae quinquennio 

praescribitur; 

3_ de delictis quae non sunt iure communi punita, si lex particularis alium praescriptionis 

terminum statuerit.  

§ 2.  Praescriptio decurrit ex die quo delictum patratum est, vel, si delictum sit permanens 

vel habituale, ex die quo cessavit.

Can. 1363 - § 1.  Si intra terminos de quibus in can. 1362, ex die quo sententia 

condemnatoria in rem iudicatam transierit computandos, non sit reo notificatum 

exsecutorium iudicis decretum de quo in can. 1651, actio ad poenam exsequendam 

praescriptione extinguitur.  

§ 2.  Idem valet, servatis servandis, si poena per decretum extra iudicium irrogata sit.